Εθνοφυλετισμός

Εθνοφυλετισμός

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Αγκάθια και τριβόλια στο δρόμο μας πάλι.

Άμορφες μάζες δήθεν συγκινούν ιεράρχες,

ούτ’ εθνοφυλετιστές τους αποτρέπουν.

Τι κι αν κυκλοφορούν ανάμεσά τους σώφρωνες,

ο Ιούδας τώρα δεν είναι ένας.

Συνέχεια →

«Εθνο-φυλετισμός» και «εθνο-μηδενισμός» απέναντι στην οικουμενικότητα και στην τοπικότητα

«Εθνο-φυλετισμός» και «εθνο-μηδενισμός» απέναντι στην οικουμενικότητα και στην τοπικότητα

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

 «…Ούτε βήμα πίσω από την δημοκρατική αρχή ότι δεν απαιτείται εθνική συνείδηση για την απόκτηση ιθαγένειας, αλλά απλή απόδειξη των δεσμών με την ελληνική κοινωνία…»

«Κύριος διασκεδάζει βουλάς εθνών, αθετεί δε λογισμούς  λαών και αθετεί βουλάς αρχόντων, η δε βουλή του Κυρίου εις τον αιώνα μένει, λογισμοί της καρδίας αυτού εις γενεάν και γενεάν».

Ψαλμ. 32, στίχ. 10-11

Ανάμεσα στα πολλά που έχει ανοίξει η πολυποίκιλη κρίση του καπιταλισμού, της ευρωπαϊκής ιδέας και της πολιτικής-οικονομικής-δημοσιογραφικής-ακαδημαϊκής-συνδικαλιστικής-πνευματικής ηγεσίας της χώρας μας, είναι και τα ζητήματα που αφορούν τη σχέση εθνών και λαών, αλλά και από πλευρά (ορθόδοξα) χριστιανική τη σχέση εθνών-λαών και έθνους-γένους χριστιανών.

Από τη βιβλική/χριστιανική πλευρά η τοπικότητα των πιστών εκφράζεται μέσα στην οικουμενικότητα. Έτσι ο εθνοφυλετισμός καταδικάστηκε κυρίως στην 1^η αποστολική σύνοδο παρά την διαφορετική αρχική προσέγγιση Παύλου και Πέτρου. Ξανακαταδικάστηκε σχετικά πρόσφατα από τη Μεγάλη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης το 1872¹.

Η τοπικότητα και ο σχετικός πατριωτισμός που αναπτύσσεται ομαλά απέναντι στις διάφορες μορφές «ιμπεριαλισμού» των διεθνών ισχυρών ελίτ διαχρονικά πολλές φορές εκπίπτει σε ένα (νοσηρό) εθνικισμό έναντι της «εθνικής ανεξαρτησίας» και σε ένα ιδεολογικό ανιστόρητο εθνοφυλετισμό έναντι του δι-εθνισμού. Κάποιες φορές ο δι-εθνισμός εκπίπτει λόγω ιδιοτελών συμφερόντων σε (νοσηρό) κοσμοπολιτισμό από τους οπαδούς του σύγχρονου καπιταλισμού ή σε ανιστόρητο εθνο-μηδενισμό από επαναστατικές ομάδες ή σέχτες…..

 

Για το Άγιο Φως … απλές σκέψεις υπόχρεης απάντησης

Ο υποβολέας (Νίκος Τ.) μου έθεσε (και μένα) δημόσια ένα ερώτημα. Θα προσπαθήσω να απαντήσω περισσότερο θεολογικά και όχι ιστορικά. Αυτό το έχουν κάνει άλλοι, πιο ειδικοί από μένα.

«ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ
Χθες ο Ν. Δημου (και οχι μονο) ειπε την αποψη του σχετικα με την υποδοχη του ¨»άγιου φωτος» με τιμες «αρχηγου κρατους». Δεχτηκε εντονη κριτικη απο θρησκευτικους και αλλους κυκλους.. Απευθυνομαι (κυριως) σε δυο φιλους μου Vassilis Zissimos και Manitari Toubounou που εχουν βαθεια θεολογικη παιδεια.
Η δικη μου μικρη θεολογικη παιδεια, που απεκτησα στη δημοσια εκπαιδευση, ….και στο σπιτι μου μου, λεει οτι η λατρεια «καθε «υλικου – ειδωλου» ειναι ειδωλολατρεια. Ως ….. ..περιπου αδαης θα δεχτω με χαρα μου καθε αντιθετη αποψη»

******

Συχνά και σε πολλούς κύκλους, όχι πάντοτε όμως με αληθινό ενδιαφέρον λόγω ιδεολογικού τύπου στρεβλώσεων, τίθεται το θέμα των «υλικών ειδώλων». Είναι γνωστό ότι η άμεση προσκύνηση τέτοιων στάσεων θεωρείται ειδωλατρεία. Εκατομμύρια μαρτύρησαν έως θανάτου για την άρνηση τέτοιων φαινόμενων, τα περισσότερα σε περιόδους διωγμών με κυριότερη και εμφανέστερη τους τρεις πρώτους αιώνες.

Κατόπιν το ζήτημα επανήλθε εντός των κόλπων της ιστορικής Εκκλησίας όταν επεισήλθαν επηρεασμοί από την ανεικονική Μέση Ανατολή και είχαμε τα φαινόμενα εικονοκλασίας και εικονομαχίας. Το ζήτημα αυτό λύθηκε οριστικά σε όλα τα επίπεδα:

Δυνατότητες και κίνδυνοι στην Πανορθόδοξη σύνοδο του 2016

«…Η δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται…»

Θάλεγε εύλογα προς εμένα ένας σώφρων χριστιανός «τι θέλει η αλεπού στο παζάρι;» Ο υποφαινόμενος εννοείται ότι θα ήμουν η αλεπού και το παζάρι οι συζητήσεις, διαπραγματεύσεις που  κάνουν  οι Προκαθήμενοι που συμμετέχουν στην Σύναξη της Κωνσταντινούπολης αυτές τις μέρες προεδρεύοντος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου του Α΄και αποφάσισαν την Πανορθόδοξη Σύνοδο για το 2016, την οποία προετοιμάζουν… πενήντα χρόνια…

Βεβαίως και υπάρχουν αντιρρήσεις πολλών ειδών γι’ αυτή τη Σύνοδο, όχι τόσο από το αδαές χριστιανικό πλήρωμα, όσο από θεολογούντες, κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς. Παρά ταύτα κάποιοι άλλοι χαίρονται προκαταβολικά από χθές, 7-3-2014: «Στην Κωνσταντινούπολη το 2016: Επιτέλους! Αποφάσισαν την σύγκληση της Πανορθόδοξης Συνόδου».

Τα θέματα που καίνε είναι κυρίως εκκλησιολογικά:

Ο Εβραίος που ήθελε να γίνει Χριστιανός – Ανέκδοτο λίγο πριν την σαρακοστή

Ένας Εβραίος αποφάσισε να γίνει χριστιανός και θέλησε να εξετάσει τις εκδοχές του χριστιανισμού για να επιλέξει. Βρίσκει λοιπόν έναν ορθόδοξο, έναν προτεστάντη κι έναν παπικό. Τους λέει τις προθέσεις του κι εκείνοι συμφωνούν να τον «ξεναγήσουν» στις εκκλησίες τους.

«Τομές στο χρόνο», η 8η μέρα και η Περιτομή του Ιησού

“…Οἱ μόνοι ἀληθεῖς οἰωνοὶ εἶναι τὰ πράγματα. Πλήν, ἂν ὑπάρχωσιν ἄλλοι συμβολικοί, ἐναέριοι ἢ ἐπίγειοι οἰωνοί, ἔρχονται ἐπικουρικῶς μόνον, διὰ ν’ ἀνοίξουν τὰ ὄμματα τῶν τυφλῶν, ὅσοι δὲν βλέπουν τὰ πράγματα….”, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, εφημερίδα Ακρόπολις την 01 Ιανουαρίου 1896. [1]

******

Αφορμή μου έδωσε για τη σημερινή ανάρτηση ένα προχθεσινοβραδινό ντοκιμαντέρ στον τηλεοπτικό Σκάι με θέμα μια περίληψη για την πρώιμη ζωή του κοσμολόγου, φυσικού και μαθηματικού Στήβεν Φρ. Χώκινγκ (Steven W. Hawkins). [2]

Βεβαίως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σήμερα/χθές είναι/ήταν πολιτική Πρωτοχρονιά και εκκλησιαστικά εορτάζεται η «δεσποτική» εορτή της Περιτομής και ονοματοδοσίας του Ιησού XC. Επομένως το ντικιμαντέρ έχει σχέση με την «τομή» των ημερολογιακών ετών, δηλαδή με μια πολιτική τομή του χρόνου. Εδώ θα παρουσιάσουμε, όχι και τόσο συνοπτικά, κάποια εισαγωγικά στοιχεία για το χρόνο, τα πολιτικά ημερολόγια και κάποιες από τις συμβολικές χρήσεις στον (ορθόδοξο) χριστιανικό εκκλησιαστικό – εορτολογικό χρόνο.

******

Ο χρόνος δεν θεωρείται πλέον στην φυσική επιστήμη ως ένα τελείως ανεξάρτητο μέγεθος-ποσότητα, αλλά συναρτάται με τις κινήσεις των μορφών της ύλης (υλοενέργειας) και τη δημιουργία του χώρου (χωροχρόνου). Το αν ο χρόνος έρχεται από το προϊστορικό άπειρο, αν έχει όρια, τομές ή δεν υπάρχει επ’ άπειρο αποτελεί ένα από τα πιο συναρπαστικά ζητήματα. Αυτά ξεπερνούν τα «σύνορα» της φυσικής, της κοσμολογίας και αλληλοπεριχωρούνται στα «χωράφια» της φιλοσοφίας, όσο και της επιστημονικής-καταφατικής αλλά και της αποκαλυπτικής-αποφατικής θεολογίας.

Η σύζυγος του Ιησού, ο νέο-φασισμός και ο νέος πάπυρος!!!

Σε μια εποχή, όπως η δική μας στο χώρο όπου ανθεί το δυτικό υπόδειγμα ζωής, αδυνατούμε να κατανοήσουμε βιώματα, πρακτικές και αντιλήψεις σε όλη τους την έκταση και το βάθος, ακόμη και οι επιστήμονες, διότι δεν έχουμε τις επιστημονικές προϋποθέσεις, πολύ δε περισσότερο τις βιωματικές.

Κάποιες φορές μάλιστα έχουμε τις ακριβώς αντίθετες, όπως και πολιτισμικές – ιδεολογικές επιδιώξεις ή προσδοκίες. Σ’ αυτό το ημίφως η ανακάλυψη ενός μικρού πάπυρου (χρονολογείται στον 4ο αιώνα) από την καθηγήτρια του Χάρβαρντ Κάρεν Κινγκ από το Ντιβίνιτι Κόλετζ πυροδοτεί έντονες αντιπαραθέσεις στον χριστιανικό κόσμο για το αν ο Ιησούς ήταν ή όχι παντρεμένος: «…Ένας μέχρι σήμερα άγνωστος πάπυρος γραμμένος στα αρχαία κοπτικά που περιλαμβάνει τη φράση «ο Ιησούς τούς είπε, η γυναίκα μου… Παρά την επιμονή της Καθολικής Εκκλησίας ότι ο Ιησούς δεν είχε παντρευτεί ποτέ, το θέμα αυτό αποτελεί συχνό θέμα εντάσεων. Το 2003 ο συγγραφέας Νταν Μπράουν στο βιβλίο του «Ο Κώδικας Ντα Βίντσι» αναφέρει ότι ο Ιησούς ήταν παντρεμένος με τη Μαρία Μαγδαληνή, εξοργίζοντας τους Χριστιανούς…»*.

Το μυστήριο του αίματος, ο τριπλός νεοπαγανισμός και το όραμα υπέρβασης

Η αντίθεση μεταξύ Ισχύος και Αγάπης, Δύναμης και Αλληλεγγύης, Ημετέρων και Ξένων, Κεφαλαίου και Εργασίας, Κράτους και Πολιτισμού είναι αυτά που όλα μαζί έρχονται στην επιφάνεια και στο δικό μας «πρώτο κόσμο», πριν και κυρίως κατά την παρούσα καπιταλιστική κρίση.

«Αίμα και Γη»

α) Αίμα και Πνεύμα: Όλα τα μέλη του «ζωϊκού βασιλείου» μεταφέρουν στα κύτταρά τους τη [βιολογική] ζωή (οξυγόνο, μέταλλα, νερό και χρήσιμες θρεπτικές ουσίες) μέσω του αίματος, αλλά και μέσω αυτού καθαρίζουν τα κύτταρα. Με το αίμα μεταφέρεται η ζωή στα έμβρυα και με αυτό καθαρίζει και η μήτρα. Ο άνθρωπος ως ζώο (θεούμενο για τα καθ’ ημάς) πραγματοποιεί τα ίδια.

Υπόθεση Εφραίμ: η φυλάκιση, ο πλούτος, ο Σκάι, η Ρωσία και η διαμάχη στην ντόπια αστική τάξη…

Ημίχρονο 2^ο…

Άλλο και τούτο! Συλλαμβάνεται ο «Εφραίμ», που έπαιξε στις «ανταλλαγές» τον 3^ορόλο, με 1^ο οικονομικά ιδιωτικά συμφέροντα και 2^ο τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν. Δ.  Με τούτα και με τ’ άλλα, κανένας αντίθετα μεγάλος μέσα, ενώ βοά και αναστενάζει ο λαός και χαίρεται το «Κολονάκι»:

Υπόθεση λειτουργικές μεταφράσεις: Η διπλή τραγωδία στο Βόλο με τον Ιγνάτιο στο κέντρο της

Με ψέμματα (όπως αποδεικνύεται από το βίντεο) και σωματοφύλακες όχι μόνο δεν θα ξεμπερδέψεις δεσπότη Ιγνάτιε του Βόλου, αλλά οξύνεις την αφροσύνη των απέναντι: Όπισθεν ολοταχώς επομένως… Στο βίντεο από τον Εσπερινό του Αγ. Αντωνίου στο Βόλο διαφαίνεται εμφαντικά η διπλή τραγωδία… που μπορεί και να εξαπλωθεί…. Γιατί τα λειτουργικά κείμενα δεν είναι ούτε απολιθώματα, ούτε όμως κινούμενη άμμος…

Είναι σαν τις ιερές εικόνες: Ούτε είναι απρόσιτες μακρυά από τους πιστούς, ούτε  προσκυνούνται τα υλικά τους χάνοντας τα στεφανηφόρα πρόσωπα από το κέντρο της λατρείας…

16-1-11 ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΜΟΣ ΣΟΚ!! ΑΠΟ ΤΟΝ Μ.ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟ

Οι μεταφράσεις λειτουργικών κειμένων σε μακροϊστορικό επίπεδο νομίζω ότι μπορούν να γίνονται, αλλά με άλλους όρους απ’ ό,τι για πρόχειρη ατομική ανάγνωση.