«Εθνο-φυλετισμός» και «εθνο-μηδενισμός» απέναντι στην οικουμενικότητα και στην τοπικότητα

«Εθνο-φυλετισμός» και «εθνο-μηδενισμός» απέναντι στην οικουμενικότητα και στην τοπικότητα

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

 «…Ούτε βήμα πίσω από την δημοκρατική αρχή ότι δεν απαιτείται εθνική συνείδηση για την απόκτηση ιθαγένειας, αλλά απλή απόδειξη των δεσμών με την ελληνική κοινωνία…»

«Κύριος διασκεδάζει βουλάς εθνών, αθετεί δε λογισμούς  λαών και αθετεί βουλάς αρχόντων, η δε βουλή του Κυρίου εις τον αιώνα μένει, λογισμοί της καρδίας αυτού εις γενεάν και γενεάν».

Ψαλμ. 32, στίχ. 10-11

Ανάμεσα στα πολλά που έχει ανοίξει η πολυποίκιλη κρίση του καπιταλισμού, της ευρωπαϊκής ιδέας και της πολιτικής-οικονομικής-δημοσιογραφικής-ακαδημαϊκής-συνδικαλιστικής-πνευματικής ηγεσίας της χώρας μας, είναι και τα ζητήματα που αφορούν τη σχέση εθνών και λαών, αλλά και από πλευρά (ορθόδοξα) χριστιανική τη σχέση εθνών-λαών και έθνους-γένους χριστιανών.

Από τη βιβλική/χριστιανική πλευρά η τοπικότητα των πιστών εκφράζεται μέσα στην οικουμενικότητα. Έτσι ο εθνοφυλετισμός καταδικάστηκε κυρίως στην 1^η αποστολική σύνοδο παρά την διαφορετική αρχική προσέγγιση Παύλου και Πέτρου. Ξανακαταδικάστηκε σχετικά πρόσφατα από τη Μεγάλη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης το 1872¹.

Η τοπικότητα και ο σχετικός πατριωτισμός που αναπτύσσεται ομαλά απέναντι στις διάφορες μορφές «ιμπεριαλισμού» των διεθνών ισχυρών ελίτ διαχρονικά πολλές φορές εκπίπτει σε ένα (νοσηρό) εθνικισμό έναντι της «εθνικής ανεξαρτησίας» και σε ένα ιδεολογικό ανιστόρητο εθνοφυλετισμό έναντι του δι-εθνισμού. Κάποιες φορές ο δι-εθνισμός εκπίπτει λόγω ιδιοτελών συμφερόντων σε (νοσηρό) κοσμοπολιτισμό από τους οπαδούς του σύγχρονου καπιταλισμού ή σε ανιστόρητο εθνο-μηδενισμό από επαναστατικές ομάδες ή σέχτες…..