Εννιάμερη μνήμη του αλλοιώτικου (+) παπα-Γιάννη (Κατωπόδη)
Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*
Ι. Εισαγωγικά
Με τον παπα Γιάννη Κατωπόδη συναντήθηκαν οι ζωές μας πριν σαράντα-ένα χρόνια. Θα ήταν αδύνατο να μη «συναντηθούμε» στην Πάτρα, γιατί και οι δυό μας αποδειχτήκαμε ιδιαίτερα ανήσυχα πνεύματα και ατίθασα νιάτα στην αρχή της κατόπιν αποπνέουσας τα λοίσθια «Μεταπολίτευσης» του 1974… Όντας ανήσυχο πνεύμα και μετά την κατάρρευση της απριλιανής χούντας συμμετείχα σε ό,τι «έπαιζε» στο πολιτικό και κοινωνικό κέντρο της πόλης, που ήταν το Παράρτημα (του Πανεπιστημίου Πατρών). Το 1974-1975 ήμουν δευτεροετής φοιτητής στο φυσικό τμήμα.
Ένας συνάδελφος του τμήματός μου, ο Στέφανος Γ. (συνταξιούχος εκπαιδευτικός φυικής πλέον) από τη Σάμο, μου γνώρισε ένα σπουδαίο (αείμνηστο πλέον) θυρωρό, τον Γιάννη Τ., εκεί κοντά στην Κορίνθου. Ο θυρωρός ήταν ολοζώντανος λαϊκός άνθρωπος, βραχνιώτης και ακόλουθος του χριστιανο-κοινωνικού κινήματος που ερχόταν από τον 19ο αιώνα. Που να τα ξέρει όμως ο υποφαινόμενος, που έφτασε στην Πάτρα από ένα καλαβρυτοχώρι ως εσωτερικός μετανάστης και ως ανήσυχο χωριατόπαιδο;
Οι συζητήσεις ήταν μεν πολύ σπουδαίες, αλλά τα δικά μου σκληρά ερωτήματα δεν μπορούσαν να απαντηθούν όπως ήθελε ένας νέος που βίωσε την «κατάληψη του 1973» του Παραρτήματος αφ’ ενός και εφ’ ετέρου αγαπούσε την απλή λειτουργική ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπως την βίωσε στα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στην θεολογούσα Κέρτεζη Καλαβρύτων…
ΙΙ. Η γνωριμία μας
Θα σου γνωρίσω τον «διακο-Γιάννη», μου λέει επίμονα, μ’ αυτόν θα βγάλεις άκρη… Εμείς θα τα λέμε εδώ όποτε θέλεις. Εξάλλου όταν τελειώνεις τα μαθήματα εδώ θα με βρίσκεις. Κι αν δεν είμαι εδώ, κατέβα στο σπιτικό μου στο υπόγειο της πολυκατοικίας… Και με γνώρισε με το διακο-Γιάννη (Κατωπόδη). Ο υποφαινόμενος τότε ήταν ακριβώς 20 χρονών και ο διακο-Γιάννης 27.
Filed under: π. Γιάννης Κατωπόδης,Αποικία Ορεινών Μανιταριών,Αυθεντική Ορθόδοξη παράδοση,Ευχαριστίες,Εκπαιδευτικά,Θεία Οικονομία,Θητεία σταρτιωτική,Ι.Μ. Πατρών,Μνημόσυνα,Π. Μπούρδαλας | Leave a comment »