Μανιτάρια Κοκκινίτες Κέρτεζης στιφάδο

Μανιτάρια Κοκκινίτες Κέρτεζης στιφάδο

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Εισαγωγικά

Πρόκειται για τον Λακτάριο το νόστιμο, λατινικά Lactarius deliciosus. Τον συλλέγουμε στους πρόποδες του ελατόδασους της κωμόπολής μας συνήθως σε υψόμετρο περί τα 1000μ (από 950 έως 110μ). Φύεται στο χώμα.

Η συνέχεια στην Αποικία Ορεινών Μανιταριών: Μανιτάρια Κοκκινίτες Κέρτεζης στιφάδο | Αποικία Ορεινών Μανιταριών (tomtb.com)

Με συνοδοιπόρους τους λευκούς κύκνους της αλληλέγγυας ζωής…

Με συνοδοιπόρους τους λευκούς κύκνους της αλληλέγγυας ζωής…

Βιβλιοπαρουσίαση από τον Σωτήρη Κ. Τριπολιτσιώτη*             

(του βιβλίου του Παναγ. Α. Μπούρδαλα, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΧΑΪΚΗ ΓΗ ΕΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΑ ΠΕΡΑΤΑ)

Διαβάζοντας το καινούργιο βιβλίο του Παναγιώτη, μου έχει δημιουργηθεί η αίσθηση ότι ο συγγραφέας θέλει να μας πάρει μαζί του σε ένα ιδιαίτερο και σπουδαίο ταξίδι που αποφάσισε να κάνει προς έναν διαφορετικό κόσμο. Έναν κόσμο στον οποίο οραματίζεται να είναι πρωταγωνιστής ο  Συλλογικός  Άνθρωπος, αποφασισμένος να έρθει σε ρήξη με τα, δυστυχώς, αυτονόητα δεδομένα του σημερινού κοινωνικού συστήματος, όπως είναι η αποθέωση του ατομικισμού και η εμπορευματοποίηση των πάντων, στον οποίο όπως πολύ εύστοχα αναφέρει στον πρόλογο ο καθηγητής κ. Παπαθανασίου, η ανισότητα καλωσορίζεται ως μοχλός ανάπτυξης και ο κοινωνικός δαρβινισμός μασκαρεύεται την γλυκιά αριστεία…

Για εφόδια του σ΄ αυτό του το ταξίδι έχει την αγάπη, την αδελφοσύνη και τις αξίες της Χριστιανικής πίστης. Και έχει επιλέξει για συνοδοιπόρους του τους λευκούς κύκνους της αλληλέγγυας ζωής που ανάμεσά τους, όπως αναφέρει, βρίσκονται μάγοι, μύστες, προφήτες, φιλόσοφοι γονιοί της αγάπης, αγνά παιδιά, σοφοί υπερήλικες, παιδαγωγοί, ποιητές, λογοτέχνες, κοινωνικοί αγωνιστές, άνθρωποι της ανθρωπιάς…

Οι λευκοί κύκνοι, οι απόγονοι του Άβελ είναι σχετικά λίγοι αλλά οι μεγάλες αλλαγές και οι επαναστάσεις, όπως έχει αποδειχτεί, ξεκίνησαν κατά κανόνα από λίγους. Από λίγους που πίστευαν πολύ !!

Η έξοδος του Μουσείου Ολοκαυτώματος Καλαβρύτων στους πολίτες και την εκπαίδευση

Η έξοδος του Μουσείου Ολοκαυτώματος Καλαβρύτων στους πολίτες και την εκπαίδευση

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Προς μια νέα αλληλεπίδραση

Τα ειδικά προγράμματα χρηματοδότησης, η νέα ψηφιακή εποχή και η καλή λειτουργία του ΔΣ του Καλαβρυτινού  Μουσείου Ολοκαυτώματος έκαναν ένα μεγάλο βήμα. Δημιούργησαν την κινητή ψηφιακή και όχι μόνο έκθεση πολλών ιστορικών και λοιπών στοιχείων που στεγάζει το Μουσείο. Το γενικό της θέμα είναι «Καλάβρυτα: Μια πόλη στην Ιστορία, πριν και μετά το Ολοκαύτωμα». Δεν γνωρίζουμε ακόμα όλες τις αλληλεπιδράσεις στο τρίγωνο Μουσείο, ιστορία, νέα γενιά.

Για τις 5 του φετινού Νοέμβρη, και το αντίστοιχο βραδάκι, είχα καλεστεί από μέλος του ΔΣ του εν λόγω Μουσείου να παραστώ στα εγκαίνια της κινητής έκθεσης που στήθηκε για πρώτη φορά εκτός Καλαβρύτων. Ήταν η Πάτρα και σε κτήριο της Achaia Claus, εκατό μέτρα μπαίνοντας από την πύλη και στα νοτιοδυτικά του λόφου. Η έκθεση είχε ήδη ανοίξει από τις 24.10.2022 και προβλέπεται να είναι διαθέσιμη έως τις 16.12.2022. Πιθανά να υπάρξει παράταση λόγω της μεγάλης ζήτησης από τα σχολεία της Πάτρας.

Πολλοί λόγοι μ’ έκαναν να είμαι παρών. Αρχικά ήθελα να την δω από κοντά και να κάνω μια πρώτη εκτίμηση της νέας ιστορικής προβολής. Στη συνέχεια να τιμήσω την προσπάθεια και ν’ ακούσω από πολλές πλευρές τις επίσημες εξηγήσεις και συνεργασίες. Βεβαίως δεν έλλειπε και το ενδιαφέρον μου να δω το εύρος της αποδοχής.

Δεν γνωρίζω ποιοι και πόσοι είχαν καλεστεί στα εγκαίνια, αλλά δεν έμεινα ικανοποιημένος από τη συμμετοχή, παρότι έφυγα πιο προβληματισμένος από εκεί, πιο γνώστης και με μεγάλο ενδιαφέρον για το πως θα εξελιχθεί.

Μου έκανε εντύπωση το γιατί έλειπε εκπρόσωπος του Δήμου Πατρέων, ενώ πολύ θετική ότι η κύρια απεύθυνση ήταν τα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και η μεγάλη τους αποδοχή να την επισκεφτούν προγραμματισμένα.

Έτσι αποφάσισα, μετά την εισαγωγική ξενάγηση, να επισκεφτώ πάλι μόνος μου την έκθεση, να την φωτογραφήσω και να την σχολιάσω δημόσια. Ο εκπρόσωπος της Achaia Claus και με θυμήθηκε από τα εγκαίνια και φυσικά με διευκόλυνε.

ΙΙ. Ο τρόπος της έκθεσης.

Για το θεανθρωπολογικό δοκίμι του Παναγιώτη Μπούρδαλα

Για το θεανθρωπολογικό δοκίμι του Παναγιώτη Μπούρδαλα

Του Νεκτάριου Στελλάκη*

Διάβασα πρόσφατα: «Διαβάζοντας ένα βιβλίο δεν μπορείς να κλείσεις τα μάτια, ούτε να κρυφτείς.»

Νομίζω πως αυτό δεν ισχύει για όλα τα βιβλία. Ισχύει, ωστόσο, για το βιβλίο που μας «κερνά» ο αγαπητός Παναγιώτης και οι εκδόσεις ΑΡΜΟΣ.

Εξηγούμαι: Το βιβλίο αυτό δεν μας αφήνει να «κλείσουμε τα μάτια» και με τις δύο έννοιες της φράσης: μας κρατά αφενός «ξύπνιους», δηλαδή σε εγρήγορση, αλλά και μας αποκαλύπτει αλήθειες από τον εκκλησιαστικό χώρο που πολλές φορές δεν θέλουμε να δούμε ή κάποιες άλλες φορές αισθανόμαστε ότι δεν έχουμε λόγο να δούμε – κυρίως εμείς οι λαϊκοί -, κι αυτό μάλλον είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε όσους από εμάς έχουμε αποδεχτεί την κλήση και θέλουμε να γίνουμε Σώμα Χριστού, δηλαδή Εκκλησία, αφού «διότι το όλο νόημα της Εκκλησίας είναι η κοινωνία των προσώπων μεταξύ τους» (π. Βασίλειος Θερμός).

Ο συγγραφέας χαρακτηρίζει το βιβλίο ως «θεανθρωπολογικό δοκίμιο».

Δοκίμιν : Αρχ. δοκίμιον, μεσν. δοκίμι, κυπρ. διτζίμιν δοκιμαστικό βαρύ λιθάρι. Δες και «Το δοκίμι της Αγάπης» (τρόπος ελέγχου και μέσο δοκιμής χειροπιαστό κείνος που θα σηκώσει το λιθάρι θα γίνει άξιο ταίρι της κόρης των δημοτικών παραλογών). Σε μερικές αυλές παλαιών εκκλησιών της Κύπρου μπορεί κανείς και σήμερα να δει κάποιο διτζίμιν όποιος το έσερνε «του νώμου του» (το σήκωνε δηλαδή ώς τον ώμο του) λογαριάζονταν ανάμεσα στα πρώτα παλικάρια. Αλλά και τώρα οι νέοι, σ’ εκκλησιές οπού έχουν διτζίμιν, δοκιμάζουν τη δύναμή τους στα «παιχνιδάκια της Λαμπρής», Κυριακή και Δευτέρα του Πάσχα. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Ο σκοπός του βιβλίου δηλώνεται ξεκάθαρα από τον συγγραφέα στη σελίδα 16: