Οι απογραφές των εξουσιαστών και η εξουσία της ενανθρώπισης

Στις μέρες μας βλέπουμε μια τεράστια κίνηση πολλαπλών απογραφών. Το διάλλειμα με την αποθέωση του ατομικισμού, που συνειδητά επέτρεψαν και ευνόησαν οι δυνάμεις του σύγχρονου κεφαλαίου, τέλειωσε και περνάμε πιά σε … συγκέντρωση στοιχείων. Κτηματολόγιο ξεκίνησε επί «Λαλιώτη», «Περιουσιολόγιο» ευαγγελίζεται ο «Τσίπρας», Απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων επέβαλε ο «ΓΑΠ»*. Γιατί άραγε, αφού κάθε δέκα χρόνια, όπως το 2011, γίνεται γενική «απογραφή»;

«…Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐξῆλθε δόγμα παρὰ Καίσαρος Αὐγούστου ἀπογράφεσθαι πᾶσαν τὴν οἰκουμένην.  αὕτη ἡ ἀπογραφὴ πρώτη ἐγένετο ἡγεμονεύοντος τῆς Συρίας Κυρηνίου. καὶ ἐπορεύοντο πάντες ἀπογράφεσθαι, ἕκαστος εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν…» ( Λκ 2,1-7). Απογραφή κάνουν οι «Αυτοκρατορίες» όχι μόνο στην «Μητρόπολη», αλλά και στις «Επαρχίες» για δυο βασικούς λόγους:

Στα σπήλαια νεόφτωχων τ’ άστρο ακουμπά

Στα σπήλαια νεόφτωχων τ’ άστρο ακουμπά

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

 

Σπήλαιο της εργασίας ο βάλτος,

σπήλαιο η αίθουσα των μαθητών

και το σπίτι σε σπήλαιο μεταμορφώθηκε

από τους  σκώληκες κεφαλαιο-κατακτηκτών.

Των αλόγων ζώων γίνηκε φάτνη

και της δήθεν βουλής το κατάλυμα.

Δήθεν τρεις μάγοι, δηκτικοί, δώρα λογιστικά

των δανειστών, της ύφεσης το μέλημα.

Οι κλητοί των κεφαλαιοκρατικών κομμάτων, το Μεγάλο Δείπνο και οι … χωλοί

Με αφορμή το σημερινό ευ-αγγέλιο του Μεγάλου Δείπνου και τη γενίκευση του μικρού και μεσαίου εμπορίου – ποιου εμπορίου στην ύφεση…. –  τις Κυριακές: Τελικά άρχισε να … «φωνάζει»  και ο Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος, αλλά  ακόμα «ελπίζει» ότι για άλλη μία φορά θα κριθεί ένα θέμα από τους «χριστιανούς» βουλευτές. Και ξεχνά ότι 153 ψήφισαν το Μνημόνιο  ΙΙΙ που οδήγησε με την Πράξη 240_12-12-2012 νομοθετικού Περιεχομένου και στις εμπράγματες υποθήκες*1.

Η καμπουριασμένη – συγκύπτουσα κοινωνία και κάποιοι πνευματικοί όροι επ-ανάστασης

Το ευα-γγέλιο της σημερινής Κυριακής, «της συγκύπτουσας γυναίκας»*, κατά Λουκάν κεφ. ΙΓ´, στίχ. 10-17, αναδεικνύει δεκάδες πανανθρώπινα, κοινωνικά και υπαρξιακά ζητήματα. Δεν ανήκω σε θεολογική σχολή ερμηνείας που απομονώνει μια από αυτές τις τρεις διαστάσεις ερμηνείας των ευ-αγγελίων. Το αντίθετο. Όμως για λόγους συνεννόησης μεταξύ μας, αλλά και μη έκτασης του σημερινού σημειώματος, θα επικεντρωθώ και μάλιστα συνοπτικά, σε μερικές πτυχές του μηνύματος και γύρω από την κοινωνικο-πολιτική διάσταση, παρότι η υπαρξιακή είναι η πρωτεύουσα.

Οι χώρες που τις τελευταίες δεκαετίες είχαν την «ατυχία» να βρεθούν σε «επιτήρηση» από το ΔΝΤ ή την Παγκόσμια Τράπεζα στη λατινική Αμερική, αλλά και αλλού, γονάτισαν πολιτικά στον «ξένο παράγοντα», στράγγιζαν οικονομικά από τα προγράμματα απομύζησης του όποιου λίπους της μικρομεσαίας και μεσαίας τάξης.

Ο Θεός ποδήλατο και ο Θεός νερό

Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό αργώ τις αναρτήσεις μου. Ο κύριος λόγος είμαι ο ίδιος, οι ασχολίες μου, οι προτεραιότητές μου, η πολλαπλή κρίση και οι αφορμές. Ευτυχώς να ‘ναι καλά το ρεύμα των δημιουργικών αναρχικών που πάντα έχουν ευφάνταστα συνθήματα. Βάζουν διλλήματα, ανοίγουν θέματα και προκαλούν την κάθε είδους ακηδεία μας.

Στο πανεπιστημιακό εκκλησάκι που λειτουργεί χωρίς πολλές φανφάρες μέσα στις ελιές του πανεπιστήμιου της Πάτρας ανέβηκε πριν λίγες μέρες το σύνθημα που αποτύπωσα φωτογραφικά (από το κινητό). Το σύνθημα αυτό βάζει διλληματικά και παράλληλα πολλά ζητήματα:

«Άνθρωπος χωρίς Θεό  ψάρι χωρίς ποδήλατο» (Α).

Τι θέλει να πει ο ποιητής (μάλλον νεαρός φοιτητής); Όπως τα ψάρια κολυμπούν μόνα τους, αυτόνομα, ζουν, περιοδεύουν, γεννοβολούν και μεγαλώνουν μέσα στο νερό χωρίς να έχουν ανάγκη από κανένα μηχάνημα-εξάρτημα, έτσι κι ο άνθρωπος. Δέχονται ως αξίωμα ότι στους θρησκευτικούς τύπους «ο Θεός τους» λειτουργεί ως μηχανικό μέσο, ως ποδήλατο και έτσι οι ίδιοι δεν έχουν μάθει να περπατούν στα (και με τα) «δικά τους πόδια».