Ο Άγγελος είναι ένας φίλος και συνάδελφος από τα παλιά. Από τα χρόνια της πρώτης μου φοιτητικής ζωής. Δεν έχουμε πιεί μαζί πολλά ποτήρια κρασί, ούτε έχουμε οσμηθεί συχνά τα ίδια χημικά. Δεν σπουδάσαμε στην ίδια σχολή, ούτε στην ίδια πόλη. Ούτε βρεθήκαμε μαζί στα χρόνια της συναδελφικής μας εκπαιδευτικής πορείας…
Γιατί ένας Θεός ξέρει… Ο ίδιος Θεός όμως ξέρει πως συμπάσχουμε, αποζητάμε παρόμοια ουτοπία, γράφουμε και πονάμε και οι δυο, έχουμε κοινή ελπίδα και κοινή απελπισία. Μας ενώνει επομένως μια κοινή αγωνία, μας ενώνουν οι μαθητές των τελευταίων θρανίων, οι έσχατοι άνθρωποι, και φυσικά τα Έσχατα που πασχίζουμε να γίνου Ενεστώτα..
Με αυτά τα λίγα και φτωχά, μα έμπλεα απαραίτητης εισαγωγής σας προτρέπω να διαβάσετε ένα απόσπασμα από το νέο του βιβλίο από τις εκδόσεις «Αρμός»: «Ο Θοδωρής». Και αν τραβήξει την προσοχή προμηθευτείτε το βιβλίο για κάποια παραλία, ένα ίσκιο πλατάνου ή σε μια ήσυχη γωνιά μιας πλατείας ή στις άκρες του κρεβατιού.
Να εκτιμήσω ότι μπορείτε ακόμα να το κάνετε; Επιτρέψτε μου να πω ναι, αφού τα πολύ ζόρικα δεν έχουν έλθει ακόμα…
*********
ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΕΠΟΜΕΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Ο ΘΟΔΩΡΗΣ (5.)
Του Άγγελου Καλογερόπουλου
Ὁ Θοδωρὴς καθότανε στὸ τρίτο θρανίο ἀπὸ τὸ τέλος. Ἦταν, γενικά, ἕνας εὐχάριστος τύπος καὶ τὸν συμπαθοῦσαν οἱ συμμαθητές του. Γιὰ τὰ μαθήματα ἔδειχνε ἕνα ἰδιόρρυθμο ἐνδιαφέρον. Μερικὲς φορὲς χάζευε, ταξίδευε μὲ μιὰ λεξη ἢ μιὰ εἰκόνα. Ἄλλοτε πάλι τὸν συνέπαιρνε ἡ ἀφήγηση τοῦ μαθήματος τόσο ποὺ προκαλοῦσε ἔκπληξη στοὺς συμμαθητές του, γιατὶ τότε δὲν συμμετεῖχε στὴ συνήθη φασαρία ἢ καζούρα, στὴν ὁποία τὶς πιὸ πολλὲς φορές, εὐχαρίστως, ὄχι ἁπλῶς ἔπαιρνε μέρος ἀλλὰ καὶ πρωταγωνιστοῦσε κιόλας.
Filed under: Άγγελος Καλογερόπουλος,Βιβλία σπερματικού λόγου,Οδοδείκτες,Προτάσεις,Σχολεία,Φίλοι | Leave a comment »