Αναρχοκαπιταλισμός και ασφαλιστικό: Ποτέ σύνταξη;

Καλά αυτό δεν το περίμενα: «απο το φανατισμένο εβραιορθόδοξο έκτρωμα που ονομάζεται «μανιτάρι του Βουνού»..».

Αναμφίβολα το ασφαλιστικό σύστημα είναι σαφώς πολυπαραγοντικό και φυσικά αποτελεί ένα από τα κλειδιά κατανόησης της σύγχρονης στρατηγικής του πολιτικού συστήματος. Οι συζητήσεις, διεκδικήσεις, νόμοι και πολιτικές γύρω από την εργασία, την αγορά, τα οικονομικά λόμπυ, αλλά και τις νέες ιδεολογίες θα ενταθούν.

Το προηγούμενο, πολυδιαβασμένο και σχολιασμένο ήδη ποστ είναι αυτό με τον τίτλο «Ασφαλιστικό του… ΣΥΡΙΖΑ: ελπίδες ή παγίδες;» από το Σάββατο 29-03-2008.

Αυτό λοιπόν το τελευταίο κείμενο ερέθισε ένα «συνάδελφο» να το σχολιάσει φανατικά, με υβριστικό τρόπο, αλλά και να αποκαλύψει πράγματα, παρεξηγώντας με και επί πλέον! Με θεώρησε στέλεχος του ΚΚΕ.

Ασφαλιστικό του … ΣΥΡΙΖΑ: Ελπίδες ή παγίδες;

Αναμφίβολα το πακέτο προτάσεων που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ «στην ανοιχτή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ο πρόεδρός της Αλέκος Αλαβάνος» πρόσφατα για μια «δημοκρατική μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού» είναι σε κατεύθυνση θετικότερη, σε σχέση με του νόμους Σιούφα – Ρέππα – Πετραλιά, κλπ.

Όμως υπάρχουν σημεία κλειδιά του ασφαλιστικού – συνταξιοδοτικού ζητήματος, που είτε αποκρύβονται, είτε θίγονται πλάγια, είτε σαφώς είναι προβληματικά από άποψη στρατηγικής. Κατανοούμε την απλωμένη χείρα προ το ερχόμενο «ρεύμα», αλλά τα σύκα, οφείλουμε να τα λέμε σύκα και τη σκάφη, σκάφη.

Ο λόγος που αναφέρομαι στο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι αποτελεί μια κάποια ελπίδα και σε νέους ανθρώπους, στα παιδιά μας. Και η χωρίς κριτική περπατησιά των προτάσεων αυτού του κόμματος, αν δεν γίνει τώρα που βράζει το σίδερο του ασφαλιστικού, θα βρεθούν μπροστά μας αύριο και θα είναι πιθανόν κάπως αργά.

Θα αναφέρω δέκα περίεργα σημεία για να συζητηθούν ευρύτερα:

Μικρές δορυφόροι πόλεις για Αχαΐα & Πελοπόννησο

Ο Ανδρέας Γαλάνης είναι πια γνωστός στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Ελλάδας για τις εναλλακτικές και πρωτόγνωρες μελέτες του σε ζητήματα χωροταξίας, πολεοδομίας και εναλλακτικής κυκλοφορίας. Η ενδιαφέρουσα μελέτη που σας παρουσιάζουμε <!–[if !supportFootnotes]–>[i]<!–[endif]–> είναι απ’ αυτές και φυσικά είναι άξια μελέτης και φυσικά σχολιασμού.

Η μελέτη αυτή έχει έναι ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: Πραγματοποιήθηκε την περίοδο που κλαίγαμε τα κάλλη του Μωριά! <!–[if !supportFootnotes]–>[ii]<!–[endif]–>

Του Ανδρέα Γαλάνη <!–[if !supportFootnotes]–>[iii]<!–[endif]–> 

Οι πόλεις αποτελούν σήμερα τον μεγάλο «πονοκέφαλο» της ανθρωπότητας. Σε παγκόσμιο επίπεδο τα αστικά κέντρα εμφανίζουν σοβαρά προβλήματα, με αντίκτυπο στο περιβάλλον καθώς και στην υγεία των πολιτών.

Η ελευθερία στην ορθόδοξη πνευματική ζωή

ΟΜΙΛΙΑ π. Νικόλαου Λουδοβίκου 15-03-2008 στη Διακίδειο σχολή Πατρών

Σεβασμιώτατε, σεβαστοί πατέρες, κύριε αντινομάρχα, κύριε βουλευτά, κύριε κοσμήτορα, αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, ευχαριστώ για την ωραία σας πρόσκληση, για την όμορφη αυτή σύναξη, ευχαριστώ την κυρία Κωτσάκη η οποία εκ των προτέρων απήντησε αυτά τα οποία δεν ξέρω αν θα καταφέρω να πω και ευχαριστώ για το ότι η σύναξη αυτή είναι αφιερωμένη επίσης σε ένα τόσο μεγάλο και σημαντικό θέμα, σαν κι αυτό της ελευθερίας.

Υποθέτω, υπέθεσα ότι αυτή θα ήταν μια σύναξη κυρίως θεολόγων. Βεβαίως η θεολογία δεν είναι μια πολυτέλεια, δεν είναι η θεολογία δηλαδή κάτι το οποίο αφορά μόνον τους θεολόγους. Η θεολογία είναι μια ουσιώδης διάσταση του ανθρώπινου είναι, είναι ουσιωδώς θεολογικό το ανθρώπινο ον. Και υπό αυτήν την έννοια δεν υπάρχει ένας τρόπος για να μην θεωρήσουμε την θεολογία βαθιά ανθρωπολογική.

Τελικά σήμερα έβαλε αυτογκόλ ο υπ. Παιδείας;

Διαβάζοντας κανείς το σημερινό μήνυμα του υπουργού παιδείας διερωτάται αν κοντά του έχει συμβούλους που λειτουργούν πέρα από μύθους ή σκοπιμότητες. Και ναι μεν υπάρχουν πολλοί που από τον πολύ «δια-φωτισμό» τους σκοτίζονται και για πολιτικές σκοπιμότητες και μόνο πολεμούν κάθε τι που έχει εθνική διάσταση.

Ο υπουργός παιδείας που ήταν το όχημα για την άθλια κατάληξη ενός άθλιου βιβλίου δεν μπορεί όμως να στέλνει έτσι αβλεπί μια εγκύκλιο για την εθνική και κοινωνική επανάσταση του 21 με ανακρίβειες, όταν έχει κοντά του ολοκληρο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και δεκάδες ιστορικούς στο… πλάι του, αποσπασμένους και όχι μόνο.

Ο Υπουργός σήμερα, εν έτει 2008, έκανε ένα ιστορικό ατόπημα.

Πορνεία δύο και παραπάνω ταχυτήτων

Τις σκέψεις αυτές τίς κάνω με αφορμή την απόφαση της ΔΙΣ της Εκκλησίας, τις συζητήσεις στα ιστολόγια και τις αντιδράσεις ανθρώπων που αρνούνται και τον πολιτικό γάμο, αλλά και ένα ενδιαφερον άρθρο της Μαριάννας Τζιαντζή, με αφορμή της γιορτή της γυναίκας.

Πορνεία (κατά το Λεξικό του Δημ. Β. Δημητράκου εκδ. Χρ. Γιοβάνη, Αθήνα 1970) είναι: «η προς συνουσίαν παράδοσις γυναικός εις άνδρας, ιδ. επ’ αμοιβή, εταιρισμός. 2 Α κ. επί ανδρός. 3 Α η μοιχεία. 4 μτφ ειδωλολατρία.», σελ. 1137. Οι επί πλέον λέξεις με την ίδια ρίζα που αναφέρονται είναι δεκαέξι (πορνείον, πορνεύω, πόρνη, πορνικός, πορνοβοσκός, πορνοβοσκώ, πορνογέννητος, πορνογράφημα, πορνογραφία, πορνογράφος, πορνογραφώ, πορνοκόπος, πόρνος, πορνόσπιτο, πορνοστάσιον, πορνοτρόφος).

Από τον ορισμό της πορνείας, κρατώ μόνο το «επ’ αμοιβή». Η αμοιβή είναι μια αγοραία αντίληψη. Ο ένας κάτι πουλά από τον εαυτό του και ο άλλος το αγοράζει.

Η Χρήση και εξάρτηση των παιδιών από τα κινητά τηλέφωνα – Ομιλία

Η υπόθεση της εξάρτησης των παιδιών από τα κινητά τηλέφωνα είναι μια συνεχώς εξελισσόμενη διαδικασία με απρόσμενα στοιχεία στη δημόσια συζήτηση. Νέες πλευρές επιπτώσεων από τη χρήση και παράχρηση, ειδικά στα παιδιά επισημαίνονται. Και δεν αφορούν μόνο ζητήματα υγείας…

Τα θετικά της τεχνολογίας είναι αυτονόητα. Τα αρνητικά δυστυχώς σ’ αυτό το πολιτισμό, όσο δεν κάνουμε πρόληψη, τα βρίσκουμε στο δρόμο αργότερα. Μια σειρά τέτοιων επιπτώσεων (άλλων πολύ πιθανών και άλλων βέβαιων) και με προσέγγιση κατά το δυνατόν πολύπλευρη, αναπτύσσεται στην ομιλία που σας παραθέτουμε.

Η ομιλία πραγματοποιήθηκε από τον Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα (καθηγητή φυσικής στη β/βάθμια εκπαίδευση και πτ. θεολογίας) στο Πνευματικό Κέντρο του Ι. Ν. Αγ. Βαρβάρας Πατρών στις 18-02-2008. Προλογίζει ο Προϊστάμενος του Ι. Ν. π. Γερασιμάγγελος Στανίτσας.

Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Λύχνος Πατρών.

Να μην χάσουμε τα πάθη – Να τα μεταβάλουμε

Με αφορμή το «σύμφωνο Συμβίωσης», η πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση που άνοιξε και στο Μανιτάρι του Βουνού, αλλά και σε πάρα πολλά ιστολόγια με αναγκάζει να ανεβάζω που και που κάποια κείμενα που ξεπερνούν τη ρηχή «θεολογία» που αναπτύσσεται είτε θεωρητικά είτε πρακτικά στον ευρύ χώρο της ορθόδοξης Εκκλησίας.

Αναφέρω μερικές αναρτήσεις που θεωρώ σημαντικές για τη συζήτηση:  Το λημέρι,  Τσουκνίδα, σταυροδρόμι, ardalion, Ροΐδη εμμονές, Ενορία Αγίας Μαρίνας, DAS DEINE VOM DEINIGEN και αρκετά ακόμη. Τα συγκεκριμένα έχουν και μια θεολογική ή εκκλησιαστική διάσταση, διαφόρων τάσεων.

Παρουσιάζω μια συνέντευξη του π. Νικόλαου Λουδοβίκου στο περιοδικό Αντί. Ένα πρόχειρο βιογραφικό του π. Νικόλαου είναι εδώ. Να σημειώσω ότι είναι έγγαμος και πατέρας τεσσάρων παιδιών.

Να μην χάσουμε τα πάθη. Να τα μεταβάλουμε

π. Νικόλαος Λουδοβίκος

Απόστολος Διαμαντής: Πώς εσείς, ένας απόφοιτος της ψυχολογίας, στραφήκατε στη θεολογία;

Σύμφωνο συμβίωσης: Μανιχαΐζοντες παντού;

Σπουδαία πράγματα φέρνει στην επιφάνεια της ελλαδικής κοινωνίας ένα αναμενόμενο, ελλιπές, χρηστικό και «κοσμοπολίτικο» προετοιμαζόμενο σχέδιο νόμου. Η ψευτο-δεξιά του Κυρίου με «Σολωμόντιες» λύσεις και με τη θεωρία των διαδοχικών κρίκων, προσπαθεί να δει νομικά κάποια υπαρκτά κοινωνικά προβλήματα σε «ειδικές» ή μη ομάδες του πληθυσμού. Επειδή ο εκκλησιαστικός γάμος έχει κτυπηθεί εξωτερικά από την εποχή της βαυαροκρατίας και έχει σμικρυνθεί σταδιακά σε θρησκευτικό, ήλθε η ώρα να δούμε την άλλη του όψη.

Η άλλη του όψη φυσικά δεν είναι ο πολιτικός γάμος. Ο πολιτικός γάμος λειτουργεί θεσμικά όπως και ο θρησκευτικός, γι’ αυτό και απέτυχε στη χώρα μας σχεδόν παταγωδώς. Η άλλη του όψη είναι ο φυσικός «γάμος», δηλαδή οι φυσικές συμβιώσεις περιορισμένου χρόνου ή περιορισμένης ευθύνης, μέσα σε ένα ατομοκρατικό περιβάλλον.

Προσωπικά θα ήθελα να μου «επιτρέψετε» να γράψω τις πρώτες μου σημειώσεις, από μια θεολογική (κατά το δυνατόν ορθόδοξη χριστιανική) σκοπιά, που απέχει σαφώς από τη θρησκευτική («χριστιανική» ή μη), στηριζόμενος στη «καταδίκη» του μανιχαϊσμού και του μονο-θελητισμού.

Ανιχνεύοντας τη Κυριακή της Ορθοδοξίας

Η Κυριακή της Ορθοδοξίας κατανοείται από μια μειονότητα πια στη Χώρα μας σε όλες της τις διαστάσεις. Η Α΄ Κυριακή των νηστειών (της Μεγάλης σαρακοστής δηλαδή) αποτελεί από τη μια μεριά τον 5ο κρίκο του Τριωδίου, αλλά και τον 1ο της σαρακοστής. Στο μονοπάτι για τη Μεγάλη Βδομάδα των παθών και της Ανάστασης καλούμαστε να περπατήσουμε πετώντας τις μάσκες της υποκρισίας και ενδυόμενοι τη πανοπλία της ορθόδοξης πίστης.

Χωρίς να χάνουμε την επαφή μας με τη κοινωνική πραγματικότητα και το ιστορικό γίγνεσθαι, καλούμαστε σταυροειδώς στο χώρο της εκκλησιαστικής λατρείας και εσωτερικής πορείας να διαβούμε και από αυτό το Χάνι. Οι ιστορικοί λόγοι πάνω – κάτω είναι γνωστοί για τη τοποθέτησή της στο λατρευτικό χώρο. Γιατί όμως την Α Κυριακή των νηστειών;

Μια πρώτη προσέγγιση μας τη δίνει ακριβώς το περιεχόμενο της ιστορικής νίκης κατά τον π. Γεώργιο Μεταλληνό: Η αναστύλωση των αγίων εικόνων. Ούτε η μαγική τους λατρεία, ούτε η εικονοκλαστική μανία εκφράζουν την ορθόδοξη πίστη και ζωή.