Περί τον Μάη του 68 εν έτει και εν Ελλάδι 2008

Ένας μήνας αναταραχών ή μια περίοδος σταθμός ήταν τελικά ο «Μάης του ’68»; Αυτό είναι νομίζω το πρώτο ερώτημα που αναδείχτηκε σε δυο πατρινές εκδηλώσεις που πήγα, όπου συμμετείχαν τρανταχτά ονόματα! Και στις δυο, οι πρωταγωνιστές που θα σας παρουσιάσω, απάντησαν πως ήταν μια μεγάλη περίοδος χρονικά περί τον Μάη του ’68. Ο Μάης του ‘68 στη Γαλλία ήταν απλά η εστία ενός παγκόσμιου κύριου… κοινωνικοπολιτικού σεισμού με προσεισμούς και μετασεισμούς.

Το δεύτερο ερώτημα ήταν ποιό είναι το κύριο χαρακτηριστικό του: Εντατικό με κατάληψη εξουσίας, άρα πολιτική επανάσταση ή εκτατικό, άρα κοινωνική επανάσταση και επομένως εξέγερση; Και στις δυο εκδηλώσεις οι πρωταγωνιστές με ενάργεια και στοιχεία υπέδειξαν την δεύτερη εκδοχή.

Το τρίτο ερώτημα είναι, αν πρόκειται για μια εξέγερση που ενσωματώθηκε ή μια εξέγερση που δεν δικαιώθηκε. Οι ομιλητές συμφώνησαν ότι

Σκουπιδομάνι: η υ(α)πόθεση των… ΧΥΤΑ και όχι μόνο

Πνιγμένοι στις συσκευασίες, πνιγμένοι σε τόνους σκουπιδιών, πνιγμένοι στις διαφημίσεις για καταναλωτισμό και ας μη τα βγάζουμε πέρα. Παραγωγή, μεταφορά συσκευασιών, ανακύκλωση ελάχιστη, συσκευασίες που δεν ανακυκλώνονται, ρύποι που αναπνέουμε, ρύποι που πίνουμε, ρύποι που τρώμε, ρύποι που οσφριζόμαστε, βλέπουμε, αηδιάζουμε… Δεν είναι μόνο το … ηλιέλαιο λοιπόν…

Τα ερωτήματα πάμπολα, οι λύσεις όμως ποιές; Τίθενται λοιπόν τρία μεγάλα ερωτήματα:

α) Γιατί συσκευάζονται εκατομμύρια τόνοι «αγαθών» με εκατομμύρια τόνους συχνά άχρηστων συσκευασιών;

β) Γιατί δεν αντιδρούμε στο διαφημιστικό κλοιό, που μας περιβάλλει, όσο πρέπει;

γ) Γιατί δεν ανακυκλώνουμε τα ανακυκλώσιμα στις τοπικές κοινωνίες;

δ) Γιατί κρατάμε, όχι μόνο τις ανεξέλεγκτες χωματερές, αλλά και τους ΧΥΤΑ σε … «ζωή»;

Σας καλώ να καταγράψουμε μαζί σκέψεις, προτάσεις, κινήσεις, πρακτικές. Ως βοήθημα παραθέτω δυο κείμενα.

Το 1^ο είναι μια φοιτητική μελέτη του Αντώνη Μ. που μου επιτρέπει να τη δημοσιεύσω.

Το 2^ο είναι ένα πολύ καλό δημοσίευμα για το ΧΥΤΑ μιας περιοχής της Αχαΐας.

Πολύπλευρο αφιέρωμα για την άλωση της Πόλης

Συγκέντρωσα έντεκα (11) ιστοσελίδες για την τελική άλωση τη Πόλης σαν σήμερα, πριν δηλαδή 555 χρόνια (2008-1453).

Δεν ήταν βέβαια η ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία (Βυζάντιο) κοινωνικός παράδεισος, με βάση τα μεσσιανικά οράματα των σύγχρονων επαναστατικών κινημάτων, ούτε βέβαια μεσαίωνας με βάση τις ιδεοληψίες και μανιχαϊσμούς των ψευτοκοσμοπολιτών διαφωτιστάδων των μικρών προσδοκιών.

Είχε όμως τέτοια στοιχεία που δεν οδήγησε σε φεουδαρχία που να είχε ηγεμονία απέναντι στην πολιτική εξουσία. Ούτε είχε η πολιτική εξουσία απόλυτη ιδεολογική κυριαρχία, αφού υπήρχε το Οικουμενικό Πατριαρχείο με Ορθόδοξους χριστιανούς ή αιρετικούς στην ηγεσία της θεσμικής εκκλησίας…

Παρ’ όλα αυτά με τα σημερινά μάτια η Κωνσταντίνεια περίοδος δεν είχε μόνο θετικά, αλλά και πολλά αρνητικά σε πολλούς τομείς. Σήμερα όμως, μέρα που είναι, δεν αξίζει να γράψω περισσότερα γ’ αυτά. Σας αφήνω λοιπόν να επιλέξετε κριτικά:

Ιστορία Γ. Π. Γ΄ Λυκείου: Οι απολογητές του συστήματος επελαύνουν.

Με δημοκρατική και διαπολιτισμική χαρά παρουσιάζω μια τρίτη κατά σειρά κριτική για το βιβλίο Ιστορίας Γενικής παιδείας της Γ΄ Λυκείου μάχιμου συναδέλφου, που τα είπαμε και στα Χανιά, με αφορμή το 8^ο συνέδριο. Το κείμενο εμπλουτίζει τον προβληματισμό και αξίζει της προσοχής μας. Αν χρειαστεί να το σχολιάσω θα το κάνω στα σχόλια.

Του Πέτρου Φύτρου[i]

Το σχολείο στο σύγχρονο καπιταλισμό έχει ένα διπλό ρόλο. Από τη μια λειτουργεί ως κατανεμητικός μηχανισμός, δηλαδή προετοιμάζει την τοποθέτηση των ατόμων στις διάφορες θέσεις του κοινωνικού καταμερισμού εργασίας. Και από την άλλη λειτουργεί ως ιδεολογικός μηχανισμός του κράτους, δηλαδή ως μηχανισμός που αναπαράγει και εγχαράσσει την κυρίαρχη ιδεολογία στους έγκλειστους σε αυτόν (δηλαδή στους μαθητές).

Το πώς δομούνται και το πώς λειτουργούν οι δύο αυτές όψεις του σχολείου εξαρτάται κάθε φορά από το συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στην κυρίαρχη και τις κυριαρχούμενες τάξεις. Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι το σχολείο κατανέμει το μαθητικό πληθυσμό στις διάφορες θέσεις του καταμερισμού εργασίας μέσω των διαφορετικών τύπων σχολείων και των πολλαπλών εξετάσεων, ενώ ταυτόχρονα αποτυπώνει την κυρίαρχη ιδεολογία μέσω των διάφορων καθημερινά επαναλαμβανόμενων σχολικών πρακτικών, αλλά και μέσω του ίδιου του περιεχομένου των μαθημάτων που προσφέρει.

Eurovision 2008: μουσικοχορευτικός χυλός με αμβροσία γεωπολιτικών εθνικισμών…

Μπορούσε τελικά η «Καλομοίρα» να νικήσει τα  υπόλοιπα «καντόνια» της Ευρώπης; Νομίζω πολύ δύσκολα.

Ας ξεπεράσουμε το ποια είναι τα μουσικο-χορευτικά τραγούδια – ή καλύτερα «καταναλωτικά» σόου. Και αυτό γιατί στα δικά μου μάτια αποτελούν ένα χυλό, παρ’ ότι κάποιοι ειδικοί θα μιλούσαν αλλιώς. Θα έβρισκαν δηλαδή και θετικές όψεις. Δεν θέλω, αλλά ούτε μπορώ να το κάνω.

Εμείς εδώ προτιμώ να μείνουμε σε μια σημαντική όψη, στη γεωπολιτική.

Δασοφύλαξη: επείγον για Αχαιούς – υπόδειγμα για εναλλακτικούς

Μου στάλθηκε και προωθώ επείγον μήνυμα – κάλεσμα προς Αχαιούς με εναλλακτικές, ριζοσπαστικές, αριστερές, εθνικές και οικολογικές αφετηρίες. Δεν είναι αναγκαίο φυσικά να υιοθετώ λέξη προς λέξη το κάλεσμα. Υιοθετώ όμως το επείγον της αναγκαιότητας και την ομορφιά του αυθεντικού και μη ελεγχόμενου εθελοντισμού από τα κάτω».

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΑΣ

Πολιτική ψευτοσύμπλευση και ψευτοαντίσταση εκκλ. προκαθημένων

Αφού ζήσαμε την ψευτο-αντίσταση του μακαριστού Χριστόδουλου προς την Αμερική και το «σύστημα», τώρα ήλθε η ώρα να ζήσουμε την ψευτο-σύμπλευση του Πατριάρχη, του και Οικουμενικού.

Και οι δυο στάσεις, πέρα από τα καθαρά κοσμικά κίνητρα που έχουν με εκκλησιολογικά κριτήρια, έχουν ως πολιτικό «μαξιλάρι» την προϊστορία της «Φαναριώτικης πολιτικής» απέναντι στον (εκάστοτε) ισχυρό (εκατονταετίες ήταν ο Σουλτάνος, οπότε «αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα»).

Το Φανάρι δυστυχώς ρέπει,

Doping στην ελληνική κολύμβηση: «Ύπτιo» και «Ελεύθερo» πρωταθλητών.

Τα σκάνδαλα doping και με την «υπόθεση Δρυμωνάκου» στο «ελλαδιστάν», αλλά και παγκοσμίως σπάνε με πολύ κρότο. Δεν γνωρίζω πόσο είναι αληθινή. Φέρεται με γραπτή του δήλωση σε δημοσιεύματα, όπως: «…ο Γιάννης Δρυμωνάκος έβαλε άδοξα τέλος στην καριέρα του. Ύστερα από το δεύτερο θετικό δείγμα στην υπόθεση ντόπινγκ ο Έλληνας κολυμβητής, αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση, τονίζοντας όμως «ότι ουδέποτε εν γνώσει του έλαβε ή διανοήθηκε να λάβει απαγορευμένες ουσίες».

Δείτε εδώ το επίπεδο δύο πρωταθλητών κολύμβησης εν έτει 2002. Ανάμεσά τους ο εν λόγω πρωταθλητής, που σταματάει τον πρωταθλητισμό μετά το σκάνδαλο αυτού του μήνα. Είτε ως σκάνδαλο doping, είτε ως φερόμενο σκάνδαλο. Ούτως ή άλλως λοιπόν, σκάνδαλο είναι. Πιο κάτω στην ιστοσελίδα μια πρωταθλήτρια – η Μαρία Δακουτρού – που τελικά εν έτει 2007 φαίνεται να μην «αντέχει» στον ανελέητο πρωταθλητισμό, για τον ακριβώς αντίθετο λόγο!!!

Γιατί όμως φέρεται ο υπερπρωταθλητής (μας) να παραιτείται από το «άθλημα»;

Άγνωστες λέξεις στο σχολείο της αμάθειας

Για το θέμα της γλώσσας χθες απολαύστε μια σημαντική εναλλακτική κριτική αντιμετώπιση από ένα νέο συνάδελφο της Αχαΐας, που μου έστειλε πριν λίγο. «…Είναι προφανές ότι οι υπεύθυνοι, με την κίνησή τους αυτή, έσπευσαν να προλάβουν τον ευτελισμό της ίδιας της διαδικασίας των εξετάσεων και, κυρίως, το απόλυτο «ξεγύμνωμα» του εκπαιδευτικού μας συστήματος…».

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΛΦΑ

Πρεμιέρα, την Τρίτη (20 Μαΐου), των Πανελλαδικών εξετάσεων, με πρώτο εξεταζόμενο μάθημα τη Νεοελληνική Γλώσσα (γενικής παιδείας) και στους μαθητές δόθηκε προς πραγμάτευση κείμενο-απόσπασμα από τις Δοκιμές του Γ. Σεφέρη. Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός, ότι η κεντρική επιτροπή των εξετάσεων έδωσε στους μαθητές, εκ των προτέρων

Η αθώωση του Ν. Γαλιατσάτου ως «γροθιά» στον αυταρχισμό και τις διώξεις

Δεν είναι μικρό πράγμα οι αθωώσεις διωκόμενων συνδικαλιστών και μάλιστα «αδίκως». Η αθώωση του Νικόλα Γαλιατσάτου, αιρετού στο ΠΥΣΔΕ Κεφαλλονιάς (Παρεμβάσεις) ήταν δίκαιη, αλλά όχι εύκολα αναμενόμενη. Στις 11 Απριλίου ανεβάσαμε στο Μανιτάρι σχετικό ποστ με τίτλο Νικόλα κράτα! Έχουμε γνώμη και τη λέμε.

Η στάση του ως αιρετού σηματοδότησε γενναιότητα, υπακοή στον κλάδο που τον εξέλεξε και την ΕΛΜΕ του, την οποία θεωρεί συνδικαλιστικό του σπίτι. Αυτό δεν είναι λαϊκισμός, αλλά πραγματική αγωνιστική λογοδοσία, όπως περίπου δείχνουν και ανακοινώσεις που δημοσιεύουμε.