Μετά τη τακτική ήττα της κυβέρνησης και των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων για την αντιδραστική αναθεώρηση του συντάγματος, η προσπάθεια διασταλτικής ερμηνείας από την κυβέρνηση στο άρθρο 16, δεν γίνεται – εντός του καλοκαιριού και διακοπών του εκπαιδευτικού κινήματος και εκπαιδευτικών – μόνο για την Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση: «8. Nόμος ορίζει τις προϋποθέσεις και τους όρους χορήγησης άδειας για την ίδρυση και λειτουργία εκπαιδευτηρίων που δεν ανήκουν στο Kράτος,… H σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται.»

Γίνεται και για το περιεχόμενο της αγωγής: «2. H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.»

Σ’ αυτό το άρθρο θα ασχοληθώ εισαγωγικά με το ζήτημα της θρησκευτικής και εθνικής αγωγής και κυρίως με το ζήτημα του μαθήματος των Θρησκευτικών, λόγω της τελευταίας μορφής της σχετικής εγκυκλίου του ΥΠΕΠΘ[1] περί απαλλαγής οποιοδήποτε μαθητή με απλή δήλωση των γονέων του εάν είναι ανήλικος (κάτω των 18 ετών).
Συνέχεια →
Filed under: Αφιερώματα,Δημόσια αγαθά,Διαπολιτισμικά,Εθνικά,Εκπαιδευτικά,Ζητήματα Δημοκρατίας,Θρησκευτική αγωγή,ΝΔ,Ορθόδοξη Εκκλησία,Περιεχόμενο σχολείου,M.M.E. | 121 Σχόλια »