Κολοκυθοτυρόπιτα με υλικά και από την… Κέρτεζη

Κολοκυθοτυρόπιτα με υλικά και από την… Κέρτεζη

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ο κάμπος και οι κήποι της Κέρτεζης ανέκαθεν παρήγαγαν υλικά για πίτες. Στα γαλάρια πριν και μετά τα οργανωμένα τυροκομιά παράγεται ακόμη τυρί, πρόβειο ή γίδινο ή μικτό.

Σήμερα θα παρουσιάσουμε την παραδοσιακή κολοκυθοτυρόπιτα Κερτέζης με παραλλαγή, δηλαδή χωρίς φύλα. Η παραδοσιακή ντυνόταν πάντα με φύλλα που πλάθονταν λίγο πριν το ψήσιμο στο σοφρά με το γνωστό μακρόστενο πλάστη. Επίσης ψηνόταν πάντα σε ξυλόφουρνο και αργότερα στον φούρνο που είχαν οι ειδικές ξυλόσομπες.

Θα χρειαστούμε για ένα κανονικό ορθογώνιο τετράπλευρο ταψί ηλεκτρικού φούρνου τα παρακάτω υλικά:

Συνέχεια →

Αναμνήσεις από το τελευταίο Δημοτικό σχολείο της Κέρτεζης

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Εισαγωγικά: Τα σχολεία της Κέρτεζης από τον 18^ο αι.

Το τέταρτο γνωστό σχολείο της Κέρτεζης και 3^ο «δημοτικό» χτίστηκε πριν την γερμανική Κατοχή και λειτούργησε μετά τον εμφύλιο στην θέση «Αη Θανάσης», στ’ ανατολικά του σύγχρονου οικισμού. Μικρότερο πλέον ποσοστό ζώντων κερτεζιτών, ντόπιων και ξενιτεμένων, δεν φοίτησαν σ’ αυτό. Οι λίγοι αυτοί υπερήλικες φοίτησαν στο σχολείο που δώρησε ο πρώην δήμαρχος Γεώργιος Στριφτόμπολας το 1876 επί δημαρχίας Χρήστου Σκαμβούγερα, γιος του δάσκαλου και εθνομάρτυρα Αναγνώστη–Δημήτριου Στριφτόμπολα. Το κοινοτικό/δημοτικό αυτό κτήριο σώζεται όρθιο, μα πληγωμένο κι ορφανό στην κεντρική αγορά…

Συνέχεια →

Ταξικές διεκδικήσεις, κοινωνική δικαιοσύνη και προσωπική αγάπη

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Βιβλιοπαρουσίαση του «Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟΣ ή ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ; Από το συμφέρον στην αγάπη» του Γεώργιου – Νεκτάριου Παναγιωτίδη, εκδ. « ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ», ΑΘΗΝΑ 2018.

1. Εισαγωγικά

Σήμερα και πριν μισή ώρα εδώ κοντά μας ξεκίνησε μια παρόμοια εκδήλωση και αποτελεί όντως σύμπτωση με βάση τ’ ανθρώπινα δεδομένα! Ο ιστορικός ερευνητής και αναλυτής της Πάτρας Βασίλης Λάζαρης ομιλεί με ελεύθερη είσοδο για την «Χριστιανοσοσιαλιστική κίνηση στην Πάτρα στα τέλη του 19ου αιώνα»^[1]. Την κίνηση αυτή θ’ αναφέρουμε κριτικά προς το τέλος της παρουσίασης. Επομένως το ζήτημα που ανοίγει ο συγγραφέας είναι και πάλι επίκαιρο.

Έτσι στο σημείο αυτό θα ευχαριστήσω και δημόσια για την απεύθυνση σε μένα, ο οποίος τυχαίνει να έχω δύο διακριτές θεωρητικές και πρακτικές στάσεις στον λεγόμενο ευρύτερο «χριστιανοσοσιαλιστικό χώρο». Μία στη νεανική μου δεκάχρονη φάση και μία πολύχρονη στην επόμενη τριαντάχρονη, δηλαδή μέχρι σήμερα. Επομένως θα μου ήταν αδύνατον να αποφύγω και σημεία κριτικής, στην κατεύθυνση όμως που ανοίγει ο συγγραφέας.

2. Μια θεολογική θεμελίωση της κριτικής παρουσίασης

Συνέχεια →