Περάσαμε αισίως τα 500.000 χτυπήματα στο ΜτΒ μετά από 2.107 μέρες!

Ξεκινήσαμε στην αρχή της παγκόσμιας κρίσης (10-11-2007), όταν δηλαδή αχνόφεγγε σε όσους είχαν ισχυρή και αετίσια όραση. Σήμερα (26-6-2013) περάσαμε τις 500.000 διαφορετικές επισκέψεις, περίπου πεντέμισυ χρόνια μετά (για την ακρίβεια μετά από 3.107 μέρες) βρισκόμαστε κοντά στο μέσον και της ελληνικής κρίσης με αδιευκρίνιστο το πέρας της.

Η πορεία στο αγαπημένο σας ιστολόγιο δεν ήταν ευθύγραμμη. Ούτε οι αναρτήσεις, ούτε τα σχόλια, ούτε τα χτυπήματα, ούτε οι ενημερώσεις. Τα πρώτα χρόνια της κρίσης αφιερώναμε περισσότερο χρόνο, μεγαλύτερη ποικιλία, συχνή ανανέωση θεμάτων, περισσότερες φιλοξενίες. Τα τελευταία χρόνια τόσο η δημιουργία της συλλογικής μας Αποικίας, όσο και οι ανάγκες της πραγματικής ζωής (και του ιστολόγου, αλλά και σας)  μείωσαν τη  συχνότητα αναρτήσεων, ελάφρυναν  την πρόκληση σχολίων, αύξησαν την αυτεξούσια επίσκεψή σας.

Είμαστε στον …αέρα! ERT-Πεντηκοστή 2013…

Αέρας, αιθέρας, πλάσμα, πνεύμα. Λέξεις ελληνικές, λέξεις συνώνυμες, λέξεις φορτισμένες με ειδική βαρύτητα νοημάτων. Εκφράζουν μια λεπτή μαζικότητα, μια ανάλαφρη βαρύτητα, ένα φύσημα, μια αύρα, ένα χάδι, ένα ισχυρό φύσημα…

Μαμά – μαμά!!! ένας άνθρωπος και ένα φαντάρος!

Η προληπτική επιστράτευση των καθηγητών, οι ψυχίατροι και ο έρπων φασισμός

«…αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία,

ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών.

Όστις ουν ταπεινώση εαυτόν ως το παιδίον τούτο,

ούτος εστίν ο μείζων εν τη βασιλεία των ουρανών..»

(Μτ. 18, 3-4).

Ο υποφαινόμενος είναι ένα αγριόπαιδο που μεγάλωσε. Τον αποκαλώ αγριόπαιδο ακριβώς επειδή μεγάλωσε μέσα στην άγρια φύση, αλλά και μέσα στην άγρια κοινωνία στο κεφαλοχώρι που είδε το φως του ήλιου. Μεγάλωσε μέσα σε ένα φτωχόσπιτο, σε μια πολύ φτωχή και βασανισμένη οικογένεια, μα εργατική σε κάθε δυνατή εργασία. Περπάτησε  στον όροφο (ανώγι) που ήταν το κρεβάτι του και το τραπέζι της οικογένειας, όπου ανέδιδαν οι οσμές των ζώων του πρόχειρου στάβλου (κατόι) με κάθε λογής ζώα.

Σ΄ αυτό το κεφαλοχώρι δεν γνώρισε τα κατηχητικά της «Ζωής», ούτε τα «οικοτροφεία» στρατωνισμού βεβαίως, όπου φοιτούσαν κυρίως οι γόνοι πλουσίων αστών (αστοχριστιανών) και κάποιων ακόμα «τυχερών» που είχαν άκρες. Πάλεψε σκληρά όπως δεκάδες άλλα παιδιά, αγόρια και κορίτσια. Γνώριζε τις πιο αγνές όψεις της εκκλησίας, φιλοσόφισε πρωτόγονα, ονειρεύτηκε, έπαιξε, χάρηκε και λυπήθηκε.