Από τον παραλυτικό μέχρι τον … εκ γενετής τυφλό: αναφορά στην Ε.Ε. της Κονσίτας

«Μετά οσίου όσιος έση, και μετά ανδρός αθώου αθώος έση,
και μετά εκλεκτού εκλεκτός έση και μετά στρεβλού διαστρεψεις»
(Ψαλμός ΙΖ´)

Είχα αποφασίσει να κάνω μιαν σχετική ανάρτηση πριν λίγες μέρες, αλλά μια σειρά από εμπόδια με καθυστέρησαν. Πυρήνας της ανάρτησης θα ήταν η «Κυριακή του Παραλύτου» που πέρασε και αφορμή …η Κονσίτα. Οι μέρες κυλούσαν μεταξύ υποχρεώσεων και προβληματισμού και νάσου μετά μια ανάρτηση που μου χαρίστηκε στην Αποικία μας: Τελικά… 2 φύλα δεν είναι αρκετά…. [Ματίνα Αναγνωστοπούλου]. Η ανάρτηση ίσως σοκάρει πολλούς από μας, αλλά οφείλουμε να ξεπεράσουμε τα «εσκαμμένα» και ας ματώσουμε και λίγο. Χωρίς μάτωμα δεν υπερβαίνουμε τα τυπικά και το συντηρητισμό μας. Το όποιο τάλαντο της Χάρης ας μη το σιγουρέψουμε κάτω από το χώμα του «μη τα σκαλίζεις».

Υπάρχει και άλλο γεγονός αυτές τις μέρες. Είναι οι πολλαπλές εκλογικές «δημοκρατικές» διαδικασίες, με κορύφωση την αυριανή, που ίσως δείξει κάποιο ταρακούνημα των πολιτικών υδάτων της ελλαδικής και ευρωπαϊκής «κολυμβήθρας της Βησθεδά». Και όπως το στάσιμο νερό της τότε κολυμβήθρας ζωογονούσε η ταραχή ενός Αγγέλου, ας αναρωτηθούμε αν μια μερίδα από τους ευρωπαϊκούς λαούς μπορούν να παίξουν αυτό το ρόλο. Έστω και αν μόνο αυτοί που έχουν «άνθρωπο» (μπάρμπα στην Κορώνη ή συλλογικό υποκείμενο») γίνουν οι «πρώτοι» που θα προλάβουν να «ιαθούν» μέχρι νάρθη ο Ιησούς…

Η βία, η ενέργεια και η ψυχή – Μέρος Ι

Τις τελευταίες μέρες κοντεύουμε να τρελαθούμε εντελώς. Ξαφνικά οι χειριστές σχεδόν κάθε μορφής βίας και «βίας» μας βιάζουν να είμαστε «εναντίον κάθε μορφής βίας»!!! Και αναγκάζομαι να γράψω μετά από πολύ καιρό… Ευτυχώς μου έδωσαν αφορμή και ψυχική ενέργεια δυο μου μαθήτριες, που είχα να κάνω μάθημα μαζί τους περί τα 2, 5 χρόνια….

– «Κύριε τι είναι η ενέργεια;» ρωτά η Δώρα, μόλις χτύπησε το κουδούνι για το πολυπόθητο διάλειμμα.

Μαμά – μαμά!!! ένας άνθρωπος και ένα φαντάρος!

Η προληπτική επιστράτευση των καθηγητών, οι ψυχίατροι και ο έρπων φασισμός

«…αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία,

ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών.

Όστις ουν ταπεινώση εαυτόν ως το παιδίον τούτο,

ούτος εστίν ο μείζων εν τη βασιλεία των ουρανών..»

(Μτ. 18, 3-4).

Ο υποφαινόμενος είναι ένα αγριόπαιδο που μεγάλωσε. Τον αποκαλώ αγριόπαιδο ακριβώς επειδή μεγάλωσε μέσα στην άγρια φύση, αλλά και μέσα στην άγρια κοινωνία στο κεφαλοχώρι που είδε το φως του ήλιου. Μεγάλωσε μέσα σε ένα φτωχόσπιτο, σε μια πολύ φτωχή και βασανισμένη οικογένεια, μα εργατική σε κάθε δυνατή εργασία. Περπάτησε  στον όροφο (ανώγι) που ήταν το κρεβάτι του και το τραπέζι της οικογένειας, όπου ανέδιδαν οι οσμές των ζώων του πρόχειρου στάβλου (κατόι) με κάθε λογής ζώα.

Σ΄ αυτό το κεφαλοχώρι δεν γνώρισε τα κατηχητικά της «Ζωής», ούτε τα «οικοτροφεία» στρατωνισμού βεβαίως, όπου φοιτούσαν κυρίως οι γόνοι πλουσίων αστών (αστοχριστιανών) και κάποιων ακόμα «τυχερών» που είχαν άκρες. Πάλεψε σκληρά όπως δεκάδες άλλα παιδιά, αγόρια και κορίτσια. Γνώριζε τις πιο αγνές όψεις της εκκλησίας, φιλοσόφισε πρωτόγονα, ονειρεύτηκε, έπαιξε, χάρηκε και λυπήθηκε.

Όργιο προαποφασισμένης (;) καταστολής χθες στην Πάτρα

Η μεγαλύτερη πορεία που ξεκίνησε από το ιστορικό Παράρτημα της Πάτρας μετά από δεκάδες χρόνια έγινε χθες βράδυ για το Πολυτεχνείο. Το χτύπημα ήταν τόσο αποφασισμένο που  εκδηλώθηκε ουσιαστικά αναίτια και τυπικά χωρίς σοβαρό λόγο. Αυτή το φορά δεν χτυπήθηκε η «ουρά», αλλά όλα της σημεία. Μικρά παιδιά, μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι, άνεργοι, πολιτικές οργανώσεις στο τσουβάλι.

Αλληλεγγύη στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο

«Εκεί που καίνε τα βιβλία, σύντομα θα καίνε τους ανθρώπους»>

Η φράση αυτή ανήκει στον Γερμανό συγγραφέα Χάινρικ Χάινε και βρίσκεται σε μία εντοιχισμένη πλάκα στην πλατεία της Μπέμπελ Πλατς, πρώην πλατεία Οπερας. Είναι αυτή η πλατεία στην οποία την 9η Μαϊου 1933 οι ναζί έκαψαν 25.000 βιβλία.

Αφορμή για το σχόλιο αυτό υπήρξε ο εμπρησμός για δεύτερη φορά του Εναλλακτικού Βιβλιοπωλείου των εκδόσεων Άρδην και Ρήξης, το οποίο βρίσκεται στην οδό Θεμιστοκλέους 37.

Φασισμός ή αυτοπυρπόληση στη «σκούπα» του πατρινού καταυλισμού των αφγανών;

«Κάηκε» ο καταυλισμός στην Ευρώτα και Πολυτεχνείου στην Πάτρα. Το ερώτημα του τίτλου παραμένει επίκαιρο και χτυπά συνειδήσεις ως ξίφος. Η απόφαση για βίαιη σκούπα είχε διατυμπανιστεί σε ρεπορτάζ από τα τοπικά ΜΜΕ, μέσω συνεντεύξεων του συλλόγου για την εκκένωση… Δινόταν φυσικά λανθασμένη ημερομηνία για να ισχύει το στοιχείο του αιφνιδιασμού.

Κάνετε κλικ στην εικόνα να τη δείτε σε μεγέθυνση.

Ο πυκνός κατάμαυρος καπνός έδειξε σε όλη την Πάτρα τις μαύρες αντιλήψεις. Η σκούπα και η φωτιά ξέσπασε την ώρα της Κυριακάτικης Θ. Λειτουργίας. Δείγμα και σύμβολο.

Κατερίνα Γκουλιώνη, η μάρτυρας

Ήμουν σε μια εκδήλωση και ξαφνικά ο εισηγητής σταματά. Σας ενημερώνω πω αυτή τη στιγμή με ειδοποίησαν πως η  41χρονη εξαρτημένη μητέρα κρατούμενη Κατερίνα Γκουλιώνη βρέθηκε νεκρή κατά τη μεταφορά της, «ούσα σιδηροδέσμια», από τη Θήβα προς την Κρήτη, όπως έχει δημοσιοποιηθεί παντού. Στις 18 Μαρτιου 2009 λοιπόν βρέθηκε νεκρή η Κατερίνα Γκουλιώνη, στο καράβι που τη μετέφερε κατά την πειθαρχική μεταγωγή της από τις φυλακές της Θήβας στην Νεάπολη ή  Αλικαρνασσό Κρήτης (δεν γνωρίζω ποια είναι η αληθής). …

Ομολογώ ότι την ιστορία της δεν τη γνώριζα καλά. Γι αυτό και μέχρι τώρα δεν είχα ανεβάσει σχετικό ποστ. Όταν έφτασε – πρόσφατα – το σχετικό e-mail με την  καταγγελία της,  που έγινε προς το συνήγορο του πολίτη από τις φυλακές της Θήβας, – 20-02-2009 –  πριν ένα μήνα περίπου συγκλονίστηκα.

Η δική μου συμβολή θα είναι μικρή, αλλά θα προστεθεί σε πολλά άλλα ποστ. Εδώ όμως θα σας δώσω τις διευθύνσεις για δύο ποστ φίλων και αδελφών που με σημάδεψαν ακόμη περισσότερο. Να πάτε εκεί να συμμετάσχετε και να βοήσετε με όποιο τρόπο αισθάνεστε:

Το oδοιπορικό ενός μοναχού στον πόλεμο του ‘40

Πρόκειται για ένα από τα λίγα αυθεντικά ημερολόγια από τον πόλεμο 40-41. Το  ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του είναι η διπλή του οπτική γωνία: Μιλάει για πράγματα της καθημερινότητας στο πόλεμο από τη μεριά ενός στρατευμένου μικρόσχημου[1] μοναχού (τότε της Λογγοβάρδας Πάρου).

Ο Μοναχός αυτός είναι γνωστός στο ΜτΒ. Πρόκειται για τον π. Θεόκτιστο Αλεξόπουλο, που κοιμήθηκε φέτος 12 Απριλίου 2008, σε ηλικία 99 ετών.

Αξίζει να σημειωθεί πως συνολικά εννέα μοναχοί από την Αδελφότητα της Ζωοδόχου Πηγής της Λογγοβάρδας υπηρέτησαν τότε στο Μέτωπο, οι δύο ως κληρωτοί και οι εφτά ως έφεδροι επιστρατευμένοι, από τους οποίους μάλιστα ένας σκοτώθηκε.

Σε μια εποχή που ο παγκοσμιοποιημένος χρηματοπιστωτικός και εν πολλοίς «άυλος» καπιταλισμός τρίζει ιδεολογικά και πολιτικά, αξίζει να παλέψουμε, ώστε να μη οδηγηθούμε πάλι σε φαινόμενα πολεμικά, όπως ο 2^ος παγκόσμιος πόλεμος,

Το μάτι του Θεού, το δικό μας μάτι και το μάτι της κάμερας

Αφορμή γι’ αυτό το ποστ βρήκα από το σύνθημα αναρχικών ( ; ) έξω από το Μητροπολιτικό ναό του Αγρινίου. Και ενώ τα μάτια των νέων ανθρώπων «βλέπουν τα πάντα σαν το μάτι του Θεού, το παιχνίδι της θεολογίας εξελίσσει την πλοκή και οδηγεί στην κορύφωση της πίστης», τόσο με τρυφερότητα και ευαισθησία, μα και την ακραία βία που διαπερνά την ιστορία και τους ανθρώπους από αείδιο Φως του Άκτιστου… Πρόκειται λοιπόν για την ακριβώς επόμενη φωτογραφία.

Χαρακτηριστικό μάλιστα και το βελάκι που εξηγεί και το σύνθημά τους: Η κάμερα (είναι άραγε η μοναδική; ) Εάν οι Ναοί φτάνουν στο σημείο να βάζουν κάμερες τίθενται πολλά ερωτηματικά και όχι μόνο για επίδοξους «κλέφτες»… Οι συνθηματολόγοι με πολύ σωστό τρόπο έθιξαν δυο πλευρές του θέματος: Μια «θεολογική» για το «Μάτι του θεού» και μια κοινωνική για τον «κοινό αγώνα μπάτσων και φασιστών».

Το ερώτημα πολλαπλής επιλογής είναι:

Θα παραμείνει «Το Ελεύθερο Μανιτάρι του Βουνού»!

Στο Ελεύθερο Μανιτάρι του Βουνού, που δημιουργήθηκε σήμερα εκτάκτως, και με ζεύξη: http://manitaritoubounou2.wordpress.com/ καταγγείλαμε πιθανότατη προσπάθεια φίμωσης. Το κανονικό Μανιτάρι του Βουνού επανήλθε «μόνο του» μετά από 17,5 ώρες….

Οργανωμένη επίθεση, σίγουρα από την Ελλάδα, στο Μανιταρι του Βουνού!!! Ποιοι άραγε θέλουν να φιμώσουν μια ξεχωριστή φωνή;

  

Προσέξτε τις λεπτομέρειες: