Το σύστημα «ηρωποιεί» τον Βαγγ. Διαμαντόπουλο -ΣΥΡΙΖΑ ή ο «Δένδιας»-ΝΔ χρυσαυγίζει;

Είναι γνωστό το ποιές κινήσεις έχει κάνει ο Δένδιας την περίοδο της υπουργίας του προσπαθώντας να ακουμπήσει στον κόσμο που χρυσαυγίζει ή ψήφισε Χ. Α. Ο διατυμπανισμός περί «ανακατάληψης» της Αθήνας και άλλων Πόλεων μας το θυμίζει.

Οι τελευταίες επιθέσεις σε δικαστές το ίδιο. Η φραστικές επιθέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ και η αποζήτηση ξεκαθαρίσματος με βίλες, στέκια, κουκούλες κλπ ομοίως. Τελικά όμως μήπως έχουν δίκιο όσοι απαιτούν το «ΒΓΑΛΤΕ ΤΗ ΚΟΥΚΟΥΛΑ κ. ΔΕΝΔΙΑ»;

«Στοχοποίησε το mall ο Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Διαμαντόπουλος;»

Η τελευταία όμως παραχάραξη βίντεο για να στοχοποιηθεί ο «αναρχικός» βουλευτής Καστοριάς του ΣΥΡΙΖΑ και να βαθύνει ακόμη περισσότερο ο εσωτερικός του διχασμός ομοίως και μάλιστα εις βάρος της ριζοσπαστικής τους «αντιπολιτευόμενης» σε επίπεδο οργάνων πτέρυγας.

«Τι πραγματικά είπε ο Βαγγέλης Διαμαντόπουλος»

Για το τροϊκανό σχέδιο Π. Δ. αξιολόγησης εκπαιδευτικών: προσέγγιση 1η

Αντιγράφω από το συν-στολόγιο «ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ*» τον παρακάτω σχολιασμό στο σχέδιο Π.Δ.** (ένα ακόμα…) για την «αξιολόγηση» των εκπαιδευτικών σε εποχές μάλιστα καταλήστευσης των εργαζομένων, διάλυσης των δημόσιων αγαθών και εμπραγμάτως (14-01-2013) υποθήκευση της όλης χώρας… Στο τέλος θα καταθέσω και ένα απλό σχόλιο…

****

«Δεν ξέρω τι πάνε ακριβώς να κάνουν, αλλά φαντάζομαι ότι οι ίδιοι γνωρίζουν, αφού όπως διαβάζω στο άρθρο 2 “σκοπός της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών είναι η βελτίωση της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου, προς όφελος των μαθητών και της κοινωνίας”. Εδώ η λέξη βελτίωση και όφελος σαν αυτονόητες αρχές, σαν αυτοδίκαιες αξίες, λες και δεν χρήζουν επιστημονικής υποστήριξης ή τουλάχιστον εννοιολογικής διασαφήνισης, οπότε τίθενται δίκην apriori καντιανών κατηγοριών ως βάση ενός συστήματος που διατείνεται ότι τις υπηρετεί, και ας μην μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει πώς τις εννοεί. 

Εκκλησία και Αριστερά ανάμεσα στον ακαδημαϊσμό και το δεσποτισμό: Προσέγγιση 1η

Όταν ό άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής επιμένει στη σύζευξη θεωρίας και πράξης, πράξης και θεωρίας δεν ενδιαφερόταν μόνο για την εξέλιξη της προσωπικής αγιοσύνης. Το ίδιο και ο κοινός ευαγγελικός, πατερικός, οσιακός λόγος. Μα και η λαϊκή ορθόδοξη εκκλησιαστική συνείδηση.

Από την κάπως, κάποτε θεωρούμενη «αντίπερα» όχθη της αριστεράς (του μαρξιστικού κομμουνισμού ή και του αναρχισμού) τα ίδια διδάγματα. Πράξη με όσο γίνεται καλή θεωρητική ματιά και όχι θεωρίες του σαλονιού, του αστακού και των χρυσών…

Ταυτόχρονα σε ένα επιστημονικό συνέδριο είναι δυνατόν να απουσιάζουν τα πρόσωπα της διπλής πράξης, δηλ. Όσα βιώνουν την προσπάθεια της εκκλησιαστικής συνείδησης και ζωής και ταυτόχρονα την «αριστερή» προσωπική και συλλογική δράση; Και ανάποδα: Είναι δυνατόν να υπάρχει ολική εκκλησιαστική προσέγγιση μόνο με θεολόγους ακαδημαϊκούς και επισκόπους, όπου το σύνηθες – παρά κάποιες εξαιρέσεις – επικρατεί ο βυζαντινός και οθωμανικός δεσποτισμός; Γι’ αυτό ανησυχούμε σφόδρα…

Η Σαπουνόπερα της λίστας Λαγκάρντ και η αιθαλομίχλη στη Βουλή και ΜΜΕ

Σαπουνόπερες έχουμε δει δεκάδες. Πολιτική σαπουνόπερα ζήσαμε οι πολλοί με την «υπόθεση Κοσκωτά». Ας θυμηθούμε πως άλλαξε το κομματικό πολιτικό τοπίο τότε στη Χώρα, ποιοι την «πλήρωσαν», αλλά κυρίως που πήγαν τα πολιτικά πράγματα τη δεκαετία του ’90. Και φυσικά που μας οδήγησαν βήμα το βήμα πριν και εν μέσω μιας τεράστιας παγκόσμιας  καπιταλιστικής κρίσης στο δυτικό υπόδειγμα, που σερνόταν από τις αρχές ’70…

Τόνοι πολιτικής αιθαλομίχλης εκτοξεύτηκαν από τον παραεφθαρμένο και συχνά δήθεν κοινοβουλευτισμό τα τρία προηγούμενα χρόνια. Πρωτοστάτες οι συστημικοί  πολιτικοί που τον νομιμοποίησαν και διαμεσολαβητές τα μεγάλα ΜΜΕ με τους 100-200 φτιαγμένους μεγαλο-δημοσιογράφους που κάνουν συστηματική ψυχοθεραπεία και ψυχολογική τρομοκρατία πρωί-μεσημέρι-βράδυ. Από πίσω το ντόπιο σαπισμένο κεφάλαιο με τα λεφτά σε λίστες εξωτερικού, το ευρωπαϊκό με ναό την ΕΚΤ και το παγκόσμιο του οποίου οι γύπες που στόχο έχουν να κατασπαράζουν λαούς, στρώματα, τάξεις και μικρές χώρες και ΔΝΤ που ρίχνει τις πετονιές με πραγματικό ή λογιστικό χρήμα.

Που το πάνε λοιπόν;

Το γράμμα μιας ‘’γνωστής-άγνωστης’’ και ο Νίκος Τεμπονέρας

«Κοίταξε με καλά, βγάλε μου την κουκούλα που μου φόρεσαν εισαγγελείς, μπάτσοι και τα δελτία των 8. Αν σηκώσεις το κεφάλι θα με δεις. Εγώ είμαι. Με ξέρεις. Πιθανόν  με έχεις δει να κάνω μάθημα στο παιδί σου ή στις ουρές του ΟΑΕΔ ή στα διπλανά ταμεία της ΔΕΗ.

Με λένε Μαρία, Ελένη, Ειρήνη, Γεωργία, Ελευθερία… Ποτέ δεν ρώτησες το όνομα μου, αλλά δεν πειράζει, συνεχίζω να ελπίζω πως θα έρθουν μέρες που δεν θα είμαι πλέον για σένα μια «γνωστή άγνωστη». Συνεχίζω να ελπίζω ότι κάποια μέρα θα νοιώθεις τη θέρμη του σώματος μου, όταν θα με κρατάς γερά στην «αλυσίδα».  

Κρατάω γερά σπασμένους πέντε κλώνους

Στις χαράδρες νύχτες τρέχουν

στης τροφής τη λεία,

μ’ άφωνη προϋπάντηση,

σκυφτά της φύσης άγρια σπονδυλωτά.

****

Στις εξέδρες μέρες δένουν

της ψήφου τη μνεία,

μ’ άλογη ανταπάντηση,

όρθια του λαού τ’ άφιλα κι ασπόνδυλα.

****

Η περιτομή της ογδόης ημέρας και το «Ποτέ την Κυριακή»

Τώρα που οι πρωτοχρονιάτικες κοσμικές και θεσμικές φανφάρες πέρασαν, ας γυρίσουμε την σκέψη μας στο χθές, για να προσεγγίσουμε  εκκλησιολογικά το νόημα του σήμερα και του αύριο. Επειδή η συντριπτική πλειοψηφία των κηρύκων, των συγγραφέων και των … ιστολόγων ακουμπά το νόημα της μέρας στον (όντως σπουδαίο) Μέγα Βασίλειο, εμείς θα ακολουθήσουμε άλλο μονοπάτι. Της περιτομής!

Οι σημερινές μεγάλες ιστορικές δυσκολίες στην Ευρώπη και στη χώρα μας, πέρα από τον ακραίο ταξικό χαρακτήρα που έχουν με τις βαθιές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και τον νέου τύπου ιμπεριαλισμό ακόμα και από «εταιρικές Χώρες» της Ε. Ε., με τις δημιουργούμενες εκτεταμένες «Αποικίες Χρέους», έχουν και νέου τύπου πολιτισμικά χαρακτηριστικά.

Αλλοιώνουν τις φυσιογνωμίες των λαών–πολιτιστικές ταυτότητες βίαια, αλλά και δημιουργούν νέο τύπο ανθρώπου. Πρόκειται για τον δουλοπάροικο – άνθρωπο λάστιχο για τον οποίο δεν θα υπάρχει ούτε η δυνατότητα ως «χριστιανού» η «Κυριακή αργία». Το αν το καταφέρουν είναι κυρίως δικό μας ζήτημα. Γι’ αυτό αφιερώνουμε και την σημερινή μας ανάλυση, η οποία, παρά τις προθέσεις μας, δεν ήταν συνοπτική…