Αντιφάσεις εγκυκλίων ΜΘ

Σημειώνω τα πιο αξιόλογα κείμενα που αναδεικνύουν τις αντιφάσεις

(σε άλλη σελίδα με τίτλο:
Απόψεις – Ενιαίο ΜΘ καταγράφονται προτάσεις προς το μέλλον)

1)  Αντιδράσεις στην Πάτρα

Α) Πυρά και έπαινοι για εγκύκλιο

(Πατρινή εφημερίδα) Σημερινή Αχαΐα, Παρασκευή 01 Αύγ 2008

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Κώστας Σπηλιωτόπουλος
Ανάμικτες είναι οι αντιδράσεις που προκάλεσε η εγκύκλιος που απέστειλε το Υπουργείο Παιδείας προς τις Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και τα σχολεία, σχετικά με την παρακολούθηση του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Η διαφοροποίηση, σε σχέση με ό,τι ίσχυε ως τώρα, έγκειται στο ότι η διαδικασία απαλλαγής όσων μαθητών δεν επιθυμούν την παρακολούθησή του καθίσταται απλούστερη, δεδομένου ότι θα αρκεί πλέον μια υπεύθυνη δήλωση των κηδεμόνων ή των μαθητών (σε περίπτωση που αυτοί είναι ενήλικες), χωρίς περαιτέρω αιτιολόγηση.

Τούτο πρακτικά σημαίνει ότι τόσο οι αλλοδαποί μαθητές που είναι αλλόθρησκοι όσο και οι Έλληνες θα μπορούν να ζητούν απαλλαγή μέσω των γονέων τους, χωρίς να δηλώνουν ότι δεν είναι χριστιανοί ή ότι είναι άθεοι.

Σφόδρα αντίθετοι προς την εγκύκλιο εμφανίστηκαν, με δηλώσεις τους και στη «Σ», κληρικοί, αλλά και εκπαιδευτικοί, συγκρατημένη ανακοίνωση εξέδωσε η Ιερά Σύνοδος, κατά τη χθεσινή τακτική συνεδρίασή της, δείχνοντας να αρκείται στις διευκρινίσεις του Υπουργείου, ότι το μάθημα των Θρησκευτικών παραμένει υποχρεωτικό, ενώ έκδηλη είναι η ικανοποίηση που εξέφρασε ο Συνήγορος του Πολίτη.

«ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ»

Σχολιάζοντας την εγκύκλιο, ο πρόεδρος της Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας, Παν. Μπούρδαλας, παρατήρησε αρχικά ότι «θα μπορούσε κανείς να… ξεμπερδέψει, βλέποντάς την επιφανειακά, ως διευκόλυνση, δηλαδή, μιας ομάδας μαθητών, οποιουδήποτε θρησκεύματος, που δεν θέλει να παρακολουθήσει το συγκεκριμένο μάθημα».

Ωστόσο, πρόσθεσε πως, «παρότι η εγκύκλιος δείχνει προοδευτική, στην ουσία «ξεπατώνει» ένα μάθημα». Ακόμη, σχετικά με τον τρόπο που επελέγη από το Υπουργείο, για τη διευθέτηση του ζητήματος, υποστήριξε ότι αυτός δεν είναι ο δημοκρατικότερος και τον παραλλήλισε με τον τρόπο που αντιμετωπίζει το άρθρο 16, παρακάμπτοντάς το.

Συμπλήρωσε δε ότι, όσες φορές η ΕΛΜΕ έχει συζητήσει θέματα που άπτονται του μαθήματος του Θρησκευτικών (π.χ. το ζήτημα των Εκκλησιαστικών Ακαδημιών), ποτέ δεν αποτέλεσε άξονα της σκέψης των μελών της η άμεση ή έμμεση μετατροπή του μαθήματος των Θρησκευτικών σε προαιρετικό.

Επίσης, στο 8ο Εκπαιδευτικό Συνέδριο, που έλαβε χώρα στα Χανιά, δεν τέθηκε από καμία τάση θέμα προαιρετικότητάς του.

Ο πρόεδρος της Α΄ ΕΛΜΕ δεν απέκλεισε, μάλιστα, το ενδεχόμενο κάποιοι μαθητές να προτιμήσουν να μείνουν έξω από τις τάξεις κατά τη διδασκαλία των Θρησκευτικών, όχι για ιδεολογικούς λόγους, αλλά για να πάρουν τον αέρα τους ή να εξοικονομήσουν χρόνο για την προετοιμασία των εξετάσεών τους.

Τέλος, ο κ. Μπούρδαλας πρότεινε να βρεθεί ένας τρόπος διδασκαλίας και περιεχομένου του μαθήματος, που δεν θα θίγει ούτε το Σύνταγμα ούτε και τους αλλόθρησκους, αλλόδοξους και χαλαρής θρησκευτικής συνείδησης μαθητές.

Εξάλλου, ο Σύνδεσμος Κληρικών Ελλάδος, σε ανακοίνωση, που εξέδωσε, ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι «η Πολιτεία, εσχάτως, παρασυρόμενη από την Ε.Ε., στρέφεται ευθέως κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας».

«ΣΥΝΗΓΟΡΕΙ» Ο ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ

Σε αντίθεση με τους ανωτέρω, πλήρως ικανοποιημένος από την εγκύκλιο δηλώνει ο Συνήγορος του Πολίτη, που είχε παρέμβει ήδη από το 2002, μετά από αναφορές γονέων.
Σχολιάζοντας τόσο την παλαιότερη εγκύκλιο, σύμφωνα με την οποία χρειαζόταν δήλωση για το ακριβές θρήσκευμα του μαθητή, όσο και τη μεταγενέστερη, σύμφωνα με την οποία αρκούσε η δήλωση «ότι δεν είναι Χριστιανός Ορθόδοξος», ο Συνήγορος του Πολίτη επισήμανε ότι η θρησκευτική ελευθερία περιλαμβάνει και τη δυνατότητα αποχής, ακόμη και ενός ορθοδόξου μαθητή, από τη σχολική θρησκευτική εκπαίδευση.
«Η άσκηση του δικαιώματος απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών δεν μπορεί να συνοδεύεται από αξίωση αποκάλυψης, έστω και αρνητικής, των θρησκευτικών πεποιθήσεων», σημειώνει η Αρχή, επικαλούμενη και πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που έκρινε αθέμιτη την αξίωση γνωστοποίησης πεποιθήσεων ως προϋπόθεση άσκησης δικαιώματος.

[ΝΙΚΟΣ ΚΟΡΔΑΣ]
«Άργησε κιόλας»
Τη συμφωνία του με την εγκύκλιο διακηρύσσει στη «Σ» ο πρώην πρόεδρος του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Πάτρας, Νίκος Κόρδας.

«Η ρύθμιση αυτή θεωρώ ότι ήταν απαραίτητη και ότι είχε αργήσει κιόλας», υποστήριξε, προσθέτοντας: «Ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα και κάθε πολίτης, είτε είναι μαθητής είτε γονέας, δίκαιο είναι να έχει τη διέξοδο της επιλογής. Δεν νομίζω ότι στρέφεται, σε καμία περίπτωση, κατά της ορθόδοξης ελληνικής πίστης.

Δεν κινδυνεύει η Ορθοδοξία μας απ’ αυτό. Από άλλα πράγματα κινδυνεύει». Τέλος, εκτίμησε ότι, τουλάχιστον στο χώρο της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, οι περιπτώσεις που θα γίνει χρήση της διάταξης αυτής θα είναι ελάχιστες.
[Π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΚΙΑΔΑΡΕΣΗΣ]
«Πονηρή» διατύπωση

Τοποθετούμενος για την επίμαχη εγκύκλιο του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (ΥΠΕΠΘ), ο πρωτοπρεσβύτερος π. Νικόλαος Σκιαδαρέσης, τέως διευθυντής του Εκκλησιαστικού Λυκείου Πατρών, επισήμανε στη «Σ»: «Αν η περιβόητη εγκύκλιος του ΥΠΕΠΘ ανανεώνει το περιεχόμενο παλαιοτέρων εγκυκλίων του, «μάλλον θόρυβος γίνεται».

Αν, όμως, εμπεριέχει «πονηρή» διατύπωση, που ανοίγει… παράθυρο για γενικευμένη εφαρμογή της εξαίρεσης των ετεροδόξων και αλλοδόξων μαθητών, στους οποίους, ως γνωστόν, επιτρέπεται η μη υποχρεωτική παρακολούθηση του μαθήματος των Θρησκευτικών, τότε, κατά την ταπεινή μας γνώμη, η εν λόγω εγκύκλιος έρχεται σε κατευθείαν αντίθεση με το ισχύον Σύνταγμα της χώρας μας, καθώς και με την κείμενη εκπαιδευτική νομοθεσία, που προσδιορίζουν το χαρακτήρα της παρεχόμενης Παιδείας στους Ελληνόπαιδες. Ίδωμεν. Προφανώς, στη δεύτερη περίπτωση, ανοίγεται ο ασκός του Αιόλου».

ΠΗΓΕΣ:

http://www.simerini.gr/?category=1&newsid35=12311&section=32

και

http://www.anaitolika.gr/article.php?artro=2939

και

http://alfavita.gr/typos/typos881h.php

Β) Τα Θρησκευτικά «ανάβουν» φωτιές
Εφημερίδα Ημέρα, Ημ/νία έκδοσης: 01 Αυγούστου 2008

Αναταράξεις στο οικοδόμημα της Παιδείας και νέα ένταση στις σχέσεις Πολιτείας – Εκκλησίας επιφέρει η εγκύκλιος του υπουργείου Παιδείας, σχετικά με το μάθημα των Θρησκευτικών, το οποίο, σύμφωνα με τις προβλέψεις των συνδικαλιστών καθηγητών, θα κινδυνεύσει μακροπρόθεσμα να τιναχθεί οριστικά στον αέρα!

Ειδικότερα, η σχετική εγκύκλιος προβλέπει ότι, με βάση την προστασία προσωπικών δεδομένων, δεν θα χρειάζεται πλέον οι μαθητές που απαλλάσσονται από το μάθημα να δηλώνουν αλλόθρησκοι. Τι σημαίνει αυτό επί του πρακτέου; Ότι πιθανότατα, για διάφορους λόγους, ένας μεγάλος αριθμός μαθητών, αν όχι όλοι, θα επιδιώξουν ν’ απαλλαχθούν από τα Θρησκευτικά ως ένα επιπλέον μάθημα, ιδίως στις μεγαλύτερες τάξεις, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

«Εκτός των υπόλοιπων ζητημάτων, το Υπουργείο δίνει αυτή τη δυνατότητα επιλογής χωρίς να προτάσσει εναλλακτική λύση, καθώς τα Θρησκευτικά δεν εντάσσονται σε ομάδα μαθημάτων επιλογής. Άλλοι λοιπόν θα κάνουν το μάθημα και άλλοι θα είναι στο προαύλιο. Θα έχουμε μαθητές απέξω, μαθητές μέσα, και είναι σίγουρο ότι και όσοι μαθητές δεν απαλλαχθούν αρχικά, θα πιέσουν τους γονείς τους προς αυτήν την κατεύθυνση, επηρεαζόμενοι από αυτούς που θα μένουν έξω», εκτιμά ο πρόεδρος της Α’ ΕΛΜΕ Αχαΐας, Παναγιώτης Μπούρδαλας.

Παράλληλα, ο κ. Μπούρδαλας διαβλέπει νέα εργασιακά προβλήματα, τα οποία θα αφορούν στον κλάδο των Θεολόγων, όπως επίσης και μείωση των τμημάτων, που σταδιακά θα τινάξουν το μάθημα των Θρησκευτικών οριστικά και αμετάκλητα στον αέρα.

«ΑΛΛΑΞΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ;»

Όπως ήταν φυσικό, η επίμαχη εγκύκλιος του υπουργείου Παιδείας προκάλεσε έκρηξη αντιδράσεων στους κόλπους της Εκκλησίας. Σχολιάζοντας την εξέλιξη στην «Η», ο αρχιμανδρίτης π. Χρύσανθος Στελλάτος έκανε λόγο για παράβαση του σχετικού άρθρου του Συντάγματος, σχετικά με την επίσημη θρησκεία του κράτους, και έκανε έκκληση προκειμένου το μάθημα να διατηρήσει τον ομολογιακό του χαρακτήρα και να μείνει υποχρεωτικό.

«Ήταν επαρκές το μέτρο της δυνατότητας απαλλαγής από τους αλλόθρησκους. Όσον αφορά στους Έλληνες, όμως, άλλαξε το Σύνταγμα και δεν το γνωρίζουμε; Κάνω έκκληση στους γονείς να μην απομακρύνουν τα παιδιά τους από τη διδασκαλία των Θρησκευτικών, το οποίο πρέπει να παραμείνει ομολογιακό μάθημα», σχολίασε ο π. Χρύσανθος.
Παράλληλα, ο Διευθυντής του Ρ/Σ της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών προέβλεψε πως μια γενιά η οποία δεν θα γνωρίσει τη θρησκεία μέσω του σχολείου και των Θρησκευτικών θ’ αποδειχθεί πιο ευάλωτη στον αθεϊσμό και τους παραθρησκευτικούς κινδύνους.
«Είμαι σίγουρος ότι εμείς οι Έλληνες θα μετανιώσουμε στο μέλλον για τον τρόπο με τον οποίο μεταχειριζόμαστε το μάθημα των Θρησκευτικών. Οξύνεται ο κίνδυνος να βγουν παιδιά – εγκληματίες ή παιδιά που θα παρασύρονται εύκολα από εκπροσώπους παραθρησκευτικών οργανώσεων, που τους βλέπουμε να κυκλοφορούν ανάμεσά μας, για να μας προσηλυτίσουν», προέβλεψε ο π. Χρύσανθος.
ΧΡ. ΑΘΑΝΑΣΑΤΟΣ

ΠΗΓΗ: http://www.imeranews.gr/detail.php?id=54102

γ) «Σχίσμα» μεταξύ ΔΟΕ – ΕΛΜΕ
Εφημερίδα Ημνέρα, Ημ/νία έκδοσης: 02 Αυγούστου 2008

Εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις εκφράζουν οι εκπρόσωποι της ΔΟΕ και της ΕΛΜΕ στην Αχαΐα, σχετικά με τη δυνατότητα αίτησης για απαλλαγή στο μάθημα των Θρησκευτικών, χωρίς τη δήλωση της αιτίας, λόγω της προστασίας των προσωπικών δεδομένων.
Την ίδια στιγμή λοιπόν που οι δάσκαλοι, μέσω του προέδρου της ΔΟΕ, Νίκου Κορδα, κάνουν λόγο για μια απόφαση η οποία θα έπρεπε να είχε παρθεί νωρίτερα, τα μέλη της ΕΛΜΕ εξακολουθούν να εκφράζουν επιφυλάξεις και προβλέπουν ότι μακροπρόθεσμα θα υπάρξουν σοβαρά προβλήματα, ακόμη και στην ίδια τη λειτουργία του σχολείου, προτάσσοντας μια σειρά από πρακτικά, αλλά και εργασιακά ζητήματα.

Ειδικότερα, τα μέλη της ΕΛΜΕ επισημαίνουν ότι το υπουργείο Παιδείας ανακοινώνει μια απόφαση η οποία, εκ πρώτης όψεως, είναι προοδευτική, από την άλλη πλευρά όμως ενδέχεται να προκαλέσει κι ένα ντόμινο άλλων εξελίξεων στη λειτουργία του σχολείου, όπως επίσης και τη μεταγενέστερη διεκδίκηση της δυνατότητας απαλλαγής και από άλλα μαθήματα, όπως για παράδειγμα την Ιστορία.

Πάντως, το υπουργείο Παιδείας φαίνεται πως θα κληθεί, μέχρι την έναρξη των σχολικών μαθημάτων, ενδεχομένως και να βρει κάποιο μάθημα, το οποίο, ιδίως στο Λύκειο όπου υπάρχει το σχετικό έδαφος, θ’ αντικαθιστά τα Θρησκευτικά, με τη μορφή της επιλογής.

«Πριν από αρκετά χρόνια, ένας καθηγητής Θεολογίας, ο οποίος δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή, είχε προτείνει να γίνει αλλαγή στη μορφή των Θρησκευτικών. Αυτή ήταν μια πρόταση που εκείνη την εποχή δεν προχώρησε και απορρίφθηκε. Έτσι, φτάσαμε σήμερα ν’ αντιμετωπίζουμε αυτά τα προβλήματα», υπενθυμίζει ο πρόεδρος της Α’ ΕΛΜΕ Αχαΐας, Παναγιώτης Μπούρδαλας.

Υπενθυμίζεται ότι την τελευταία δεκαετία εισήχθη στη Β’ Λυκείου ένα νέο σχολικό βιβλίο, το οποίο απέκλινε από τη μορφή του «κατηχητικού εγχειριδίου», όπως συνέβαινε μέχρι τότε, αλλά στην ουσία εισήγαγε στο σχολείο τη μελέτη των θρησκειών και των δογμάτων, προκαλώντας εκείνη την περίοδο αντιδράσεις. Κατά πολλούς, μια τέτοια προσέγγιση ίσως αποτελέσει μια από τις λίγες πιθανότητες να σωθεί το μάθημα.

ΧΡ. ΑΘΑΝΑΣΑΤΟΣ

ΠΗΓΗ: http://www.imeranews.gr/detail.php?id=54164

δ) ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ: Θρησκευτικά – Μάθημα προαιρετικό υπό κατάργηση

Δημήτρης Δημακόπουλος

Αιρετό μέλος του ΠΥΣΔΕ Ν. Αχαΐας

Καθηγητής Θεολογίας του 3^ου

Γυμνασίου Πατρών

Τηλέφωνα – fax οικίας: 2610325401

Κιν.:6937570019, Σχολ.:2610329991

E-mail: ddimakop2003@yahoo.gr http://users.ach.sch.gr/dimakopoulos
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ – ΜΑΘΗΜΑ ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΟ ΥΠΟ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ

Ευκολότερη γίνεται πλέον η απαλλαγή και με «υπουργική βούλα», όσων μαθητών δεν επιθυμούν να παρακολουθήσουν το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία.O Υπουργός Παιδείας σε εγκύκλιο που έστειλε στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης πριν από λίγες ημέρες, αναφέρει ότι στην υπεύθυνη δήλωση του κηδεμόνα (ή του μαθητή αν είναι ενήλικος) δεν χρειάζεται να δηλώνεται ο λόγος για τον οποίο ζητείται η απαλλαγή. Αλήθεια από πού προέκυψε αυτή η εξέλιξη και μάλιστα «εν μέσω θέρους»; Αυτό σημαίνει ότι τόσο οι αλλοδαποί μαθητές που είναι αλλόθρησκοι η ετερόδοξοι όσο και οι Έλληνες θα μπορούν να ζητούν την απαλλαγή μέσω των γονέων τους, χωρίς να δηλώνουν για παράδειγμα ότι δεν είναι χριστιανοί ή ότι είναι άθεοι.
Το πνεύμα του περιεχομένου της εγκυκλίου απορρέει από τη συνταγματική επιταγή για το δικαίωμα της Ανεξιθρησκίας, της Θρησκευτικής Ελευθερίας και της Ελευθερίας της Συνείδησης των Ελλήνων Πολιτών. Όμως η ουσία του ζητήματος βρίσκεται στο περιεχόμενο και τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Ο Υπουργός Παιδείας όφειλε να λάβει υπόψη του ότι τα τελευταία χρόνια η σύνθεση του μαθητικού δυναμικού έχει διαφοροποιηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση το 15% του μαθητικού πληθυσμού δηλώνουν ετερόδοξοι η αλλόθρησκοι ενώ στην πρωτοβάθμια το ποσοστό αγγίζει το 25%. Στην πραγματικότητα αυτά τα ποσοστά είναι πολύ μεγαλύτερα αλλά για ευνόητους λόγους δεν δηλώνουν όλοι οι αλλοδαποί και αλλόθρησκοι.

Εμείς όμως και τα παιδιά μας θα ζήσουμε σε ένα πολυεθνικό πολυπολιτισμικό και πολυθρησκευτικό περιβάλλον. Στη χώρα μας σήμερα έχουν εγκατασταθεί άνθρωποι που ακολουθούν περισσότερες από 40 γνωστές θρησκείες και δόγματα. Μόνο η «διεύρυνση» του μαθήματος των Θρησκευτικών ώστε να συμπεριλάβει στοιχεία από όλες τις θρησκείες, θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες και αναζητήσεις όλων των μαθητών μας και παράλληλα να επανεξετάσουμε και το ζήτημα της αξιολόγησης των μαθητών στο συγκεκριμένο μάθημα. Διαφορετικά το μάθημα των Θρησκευτικών υποβαθμίζεται σε επιλεγόμενο και η φυσική εξέλιξη θα είναι η κατάργησή του. Αλήθεια, γιατί στη Δευτέρα και Τρίτη τάξη του Λυκείου ο μαθητής να έχει ένα επιπλέον εξεταζόμενο μάθημα με προφορικές και γραπτές εξετάσεις και ενδεχομένως έναν «απαιτητικό» Θεολόγο, μαζί με τα υπόλοιπα εξεταζόμενα μαθήματα για το Πανεπιστήμιο και δεν θα το αποφύγει με μια υπεύθυνη δήλωση;

Το θέμα είναι πολύ πιο σοβαρό για να επιλυθεί με μια απλή εγκύκλιο Κύριε Υπουργέ.

ΠΗΓΗ: http://www.anaitolika.gr/article.php?artro=2967,

2) Θετική η νέα εγκύκλιος για τα Θρησκευτικά, αλλά…

ΟΡΙΟΘΕΤΕΙΤΑΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΠΑΛΛΑΓΗΣ ΑΠ’ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΜΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΗ ΕΠΙΖΗΤΕΙΤΑΙ Η ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ…

Τρίτη, 2 Σεπτέμβριος 2008

Θετική η νέα εγκύκλιος για τα Θρησκευτικά, αλλά…*

* Αναγκαίες οι συμπληρωματικές οδηγίες εκ μέρους του ΥΠΕΠΘ για την εφαρμογή της εγκυκλίου στα σχολεία * Συμβατές με τις υποδείξεις του Συνηγόρου του Πολίτη οι ρυθμίσεις που εισάγει η εγκύκλιος.
Του Χάρη Ανδρεόπουλου*, xaan@theo.auth.gr
Η τελευταία εγκύκλιος (Α.Π. 109744/Γ2/26-08-09) για το θέμα της απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών, την οποία παρουσιάσαμε και αναλύσαμε από των στηλών της «Ε» τη περασμένη Πέμπτη (28/08/08, σελ. 8), εμφανίσθηκε σαν …«γρίφος», καθώς, παρά τον διευκρινιστικό της, υποτίθεται, χαρακτήρα για την ερμηνεία δύο προηγηθεισών εγκυκλίων για το ίδιο θέμα, άφησε πίσω της αναπάντητα καίρια ερωτήματα.
Η νέα εγκύκλιος, ήλθε μεν, κατά πρώτον, να επισημάνει ότι η δυνατότητα απαλλαγής για «λόγους συνείδησης» αφορά μόνο τους «μη Ορθοδόξους» και, κατά δεύτερον, να καθιερώσει το πολύ ορθό από παιδαγωγικής απόψεως μέτρο της απασχόλησης των απαλλασσομένων μαθητών με τη διδασκαλία άλλου μαθήματος, αλλά για το τι μέλλει γενέσθαι με τους Ορθοδόξους μαθητές που ενδεχομένως ζητήσουν απαλλαγή – ζήτημα που αποτελεί, κατά τη δημοσιογραφική ορολογία και με όρους πολιτικής, και την «καυτή πατάτα» της υπόθεσης…- ουδεμία αναφορά, λές και το θέμα δεν απασχόλησε κανέναν… Αν και αυτό ήταν το μείζον και κρίσιμο ζήτημα που προκάλεσε την – μεσούντος του θέρους – χιονοστιβάδα αντιδράσεων εκ μέρους του θεολογικού κόσμου.

ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ;

Ας πούμε, παραδείγματος χάριν, ότι την μεθεπόμενη Πέμπτη, 11η Σεπτεμβίου, οπότε αρχίζουν τα μαθήματα, έρχεται στο σχολείο ο Ορθόδοξος γονιός του τάδε Ορθόδοξου μαθητή και καταθέτει στο Διευθυντή του σχολείου υπεύθυνη δήλωση στην οποία θα αναφέρεται η επιθυμία απαλλαγής απ’ το μάθημα των Θρησκευτικών. Τι οφείλει να πράξει ο Διευθυντής;
– Αν λάβουμε υπ’ όψιν τις δύο προηγηθείσες εγκυκλίους (91109/Γ2/10-07-08 και 104071/Γ2/04-08-08), οφείλει να κάνει δεκτή την αίτηση, διότι σ’ αυτές ουδεμία θρησκευτική διάκριση γινόταν ανάμεσα στους μαθητές (αν δηλαδή το περιεχόμενό τους αφορούσε μόνο τους μη Ορθοδόξους και εξαιρούσε τους Ορθοδόξους), γεγονός που είχε σαν συνέπεια να δοθεί απ’ όλους η (λογική!) ερμηνεία ότι η δυνατότητα απαλλαγής είχε καθολικό χαρακτήρα, αφορούσε, δηλαδή, άπαντες τους μαθητές, που σημαίνει ότι περιελάμβανε και τους Ορθοδόξους. Αυτό κατάλαβαν, αυτό πίστεψαν ακόμη και πανεπιστημιακοί καθηγητές, η Ιερά Σύνοδος, και στη βάση αυτής της προσέγγισης του θέματος αρθρογραφούσαν…
– Αν λάβουμε, όμως, υπ’ όψιν τη τελευταία εγκύκλιο (η οποία, ως μεταγενέστερη, υποτίθεται ότι κατισχύει των δύο προηγηθεισών) ο Διευθυντής οφείλει να μην κάνει δεκτή την υπεύθυνη δήλωση και να ενημερώσει τον γονέα του μαθητή ότι βάσει εγκυκλίου δικαίωμα απαλλαγής έχουν μόνο οι αλλόθρησκοι και οι ετερόδοξοι. Και ότι, κατά λογική ακολουθία, για τον (Ορθόδοξο) μαθητή το μάθημα είναι υποχρεωτικό, συνεπώς δεν νοείται απαλλαγή. Γιατί, όμως, ο Διευθυντής να αναγκασθεί να βγάλει από μόνος του το συμπέρασμα αυτό, στηριζόμενος στη λογική, και να μην έχει στα χέρια του συγκεκριμένη και σαφή οδηγία από το ΥΠΕΠΘ;

«ΓΟΡΔΙΟΣ ΔΕΣΜΟΣ»…

Πρόκειται για …«γόρδιο δεσμό», τoν οποίο, ασφαλώς οφείλει να λύσει το υπ. Παιδείας και όχι ο κάθε διευθυντής χωριστά, ερμηνεύοντας κατά το δοκούν τις σχετικές εγκυκλίους. Σημειωθήτω ότι συναφές με τη τελευταία εγκύκλιο περιεχόμενο, είχε και η προ 6ετίας εγκύκλιος (Α.Π. 61723/Γ2/13-06-02) του υφυπουργού κ. Νικ. Γκεσούλη, στην οποία ορίζονταν ότι η απαλλαγή απ’ το μάθημα των Θρησκευτικών στηρίζεται στη δήλωση του ίδιου του μαθητή (ή του γονέα του, αν είναι ανήλικος) ότι «δεν είναι χριστιανός ορθόδοξοι, χωρίς να είναι υποχρεωτική η αναφορά του θρησκεύματος στο οποίο ανήκει». Η διαφορά εκείνης της εγκυκλίου, του κ. Γκεσούλη (υπέρ της οποίας τάχθηκε στη συνεδρίασή της περασμένης Πέμπτης η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος), με τις τωρινές είναι ότι σήμερα οι αιτούμενοι απαλλαγής δεν είναι υποχρεωμένοι να αιτιολογήσουν την άρνησή τους να παρακολουθήσουν το μάθημα. Η προϋπάρχουσα στην εγκύκλιο Γκεσούλη αυτή προϋπόθεση θεωρήθηκε ως «επαχθής» από τον Συνήγορο του Πολίτη (ΣτΠ) και έτσι με τις τωρινές εγκυκλίους εξαλείφθηκε, καθώς εθεωρείτο ότι παραβίαζε «ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα».

ΤΑ «ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ»

Θα μπορούσε και τώρα, μετά την έκδοση της τελευταίας εγκυκλίου, να τεθεί θέμα παραβίασης «προσωπικών δεδομένων»; Oρισμένοι – κυρίως από τον χώρο των υποστηρικτών του μοντέλου του λεγόμενου «ουδετερόθρησκου» σχολείου – δεν το αποκλείουν, θεωρώντας ότι «μετά την άρση του καθολικού χαρακτήρα της δυνατότητας απαλλαγής και τον σαφή περιορισμό της εφαρμογής της στους μη Ορθόδοξους, τίθεται θέμα διάκρισης. Εάν το δικαίωμα απαλλαγής», λένε, «το είχαν όλοι (ορθόδοξοι, ετερόδοξοι, αλλόθρησκοι, κλπ), όπως θεωρήθηκε να συμβαίνει στις δύο προηγηθείσες εγκυκλίους και μπορούσαν να αρνηθούν τη παρακολούθηση του μαθήματος χωρίς να αιτιολογήσουν αυτή τους την απόφαση, από πουθενά δεν θα προέκυπτε τι πιστεύει – κι’ αν πιστεύει – ο καθείς. Ενώ τώρα με την οριοθέτηση του περιεχομένου της τελευταίας εγκυκλίου στους μη Ορθοδόξους, αυτομάτως τεκμαίρεται ότι οι αιτούμενοι απαλλαγής θά’ ναι αλλόθρησκοι, ή ετερόδοξοι, πράγμα που σημαίνει ότι έχουμε αυτομάτως έμμεση αποκάλυψη των θρησκευτικών πεποιθήσεων. Το γεγονός αυτό», υποστηρίζουν, «αντιβαίνει στη προστασία των προσωπικών δεδομένων». Στις απόψεις αυτές, όμως, θα μπορούσε να αντιπαραθέσει κανείς επιχειρήματα, υπέρ της νομιμότητας της τελευταίας εγκυκλίου, αρυόμενα από το σχετικό πόρισμά του ΣτΠ, υπέρ του οποίου «ομνύουν» οι θιασώτες του «ουδετερόθρησκου» σχολείου.

ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ

Τι λέει, λοιπόν, στο (με Α.Π. 19905.04.2.1/15-11-2004, βλ. «Νομοκανονικά», εκδ. Αντ. Σάκκουλα, τεύχος Οκτ. 2005, σελ. 168 – 170) πόρισμά του ο ΣτΠ για τα επίμαχα ζητήματα – και τι ζητά από το ΥΠΕΠΘ:

α) Με την επίκληση της Συνταγματικής διάταξης περί θρησκευτικής ελευθερίας (αρθ. 13, παρ. 1), και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (αρθ. 9 ) υποστηρίζει ότι «επιβάλλεται η απαλλαγή των ετεροθρήσκων μαθητών από την παρακολούθηση του μαθήματος, χωρίς η απαλλαγή αυτή να συνοδεύεται από οιαδήποτε επαχθή προϋπόθεση (όπως, π.χ. η απαίτηση αποκάλυψης των πραγματικών θρησκευτικών πεποιθήσεων)». Αυτό ακριβώς έρχεται να ρυθμίσει ολοκληρωτικά η τελευταία εγκύκλιος, καθώς και παραχωρεί το δικαίωμα απαλλαγής στους ετεροθρήσκους και τους απαλλάσσει από την επαχθή προϋπόθεση (αιτιολογία για την άρνηση παρακολούθησης) που προϋπήρχε στην εγκύκλιο Γκεσούλη. Αρα η εγκύκλιος εναρμονίζεται πλήρως με τις συστάσεις του ΣτΠ.

β) Για τους Ορθόδοξους, όπως σημειώσαμε στο άρθρο μας στην «Ε» της περασμένης Πέμπτης, ο ΣτΠ, προς το πόρισμα του οποίου εναρμονίζει τις εγκυκλίους του το ΥΠΕΠΘ, ναι μεν καταγράφει, ως θεωρητική προσέγγιση, τη άποψη ότι το δικαίωμα της απαλλαγής πέραν των ετεροδόξων και αλλοθρήσκων θα μπορούσε να αναγνωρισθεί ακόμη και στους ορθόδοξους μαθητές, επισημαίνει, όμως, και την εκ του Συντάγματος «υποχρέωση των ορθοδόξων μαθητών να παρακολουθούν το μάθημα», τονίζοντας μάλιστα ότι «είναι νοητή η υποχρέωση αυτή, της παρακολούθησης του μαθήματος, για όσους δηλώνουν ότι είναι ορθόδοξοι και όχι για τους σιωπούντες σχετικώς». Με τους συλλογισμούς του ο ΣτΠ «ουδόλως αμφισβητεί τον υποχρεωτικό χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών, παρά μόνον επιζητεί την απεξάρτηση του δικαιώματος απαλλαγής από την απεχθή προϋπόθεση της αποκάλυψης των θρησκευτικών πεποιθήσεων». Αρα, όπως προκύπτει, ούτε ο ΣτΠ φαίνεται να έχει αντιρρήσεις για την υποχρεωτική διδασκαλία του θρησκευτικού μαθήματος για τους Ορθοδόξους, που σημαίνει ότι το περιεχόμενο της εγκυκλίου του ΥΠΕΠΘ είναι και σ’ αυτό το σημείο συμβατό με τις συστάσεις της Ανεξάρτητης Αρχής (ΣτΠ).

ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ

Βεβαίως, πέραν της τυπικής, υπάρχει και η ουσιαστική – παιδαγωγική διάσταση για το θέμα της παρακολούθησης των Θρησκευτικών εκ μέρους των Ορθοδόξων μαθητών. Οπως επισημαίνουν έμπειροι παιδαγωγοί «είναι αδιανόητο έως παράλογο να τίθεται θέμα «συνειδησιακό» στη παρακολούθηση του θρησκευτικού μαθήματος από ένα βαπτισμένο χριστιανό μαθητή, ή τους βαπτισμένους γονείς του….Η παρακολούθηση για τους Ορθοδόξους θα πρέπει να είναι, όχι υποχρεωτική, αλλά οικειοθελής και αυτονόητη…». Το υπουργείο – ο ίδιος ο υπουργός! – τονίζουν ότι το μάθημα παραμένει υποχρεωτικό για τους Ορθόδοξους. Αν, όμως, – λέμε, αν… – βρεθούν ορθόδοξοι μαθητές, οι οποίοι με στόχο να «γλυτώσουν» μια ώρα Θρησκευτικά σπεύσουν να επικαλεσθούν γενικώς και αορίστως «λόγους συνείδησης» (χωρίς, μάλιστα, να είναι υποχρεωμένοι, σύμφωνα με τη πρώτη και τη δεύτερη εγκύκλιο, να προβούν σε περαιτέρω αιτιολόγηση της άρνησής τους να παρακαλουθήσουν το μάθημα), τότε, τι μέλλει γενέσθαι;… Tι οφείλει να πράξει ο διευθυντής του σχολείου;

* Φυσικά, για όλους τους παραπάνω προβληματισμούς και τα ερωτήματα – και κυρίως για την αποσαφήνιση της τελευταίας εγκυκλίου – το ΥΠΕΠΘ οφείλει να τοποθετηθεί υπεύθυνα και ξεκάθαρα, εκδίδοντας (γιατί όχι;) και …τέταρτη εγκύκλιο. H τελευταία (τρίτη, κατά σειράν…) εγκύκλιος κινείται κατά τη γνώμη μας σε κατ’ αρχήν θετική κατεύθυνση, αλλά υπάρχει θέμα κρίσιμων διευκρινίσεων, όπως, π.χ. το θέμα ενδεχόμενης αίτησης απαλλαγής από Ορθόδοξο μαθητή. Το θέμα είναι πολύ λεπτό – κι’ ακριβώς γι’ αυτό, η εκπαιδευτική κοινότητα χρειάζεται σαφείς και ξεκάθαρες οδηγίες για την διδακτική εφαρμογή του μαθήματος.
* Ο Χάρης Ανδρεόπουλος είναι δημοσιογράφος – θεολόγος ΑΠΘ, συνεργάτης της εφημ. «Ελευθερία», του Ρ/Σ της Ιεράς Μητρόπολης (96, 3 FM), καθηγητής Β/θμιας εκπαίδευσης και Γεν. Γραμματέας της Ενωσης Θεολόγων ν. Λάρισας (http://theologylar.blospot.com)

* AΡΘΡΟ στην εφημερίδα «Ελευθερία» (03/09/2008, σελ. 8,

http://www.eleftheria.gr/viewarticle.asp?aid=1932&pid=19&CategoryID=19)

ΠΗΓΗ: http://theologylar.blogspot.com/2008/09/blog-post_02.html,

3)  Περί απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών *

Tου κ. Παναγιώτη Μπούμη, Ομοτ. Καθηγητή Παν. Αθηνών
Παρασκευή, 5 Σεπτέμβριος 2008

Π. Μπούμης: Χρειάζεται κιμ άλλη διευκρινιστική Εγκύκλιος για τα Θρησκευτικά
Προ ημερών το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (ΥΠΕΠΘ) εξέδωσε και απέστειλε την υπ’ αριθμ. Πρωτ. 91109/Γ2 – 10/7/2008 Εγκύκλιο προς τις διάφορες εκπαιδευτικές Διευθύνσεις, όπου μεταξύ άλλων περιελάμβανε τα εξής: «Ύστερα από την υποβολή ερωτημάτων σχετικά με το θέμα της απαλλαγής των μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών, σας κάνουμε γνωστό ότι για την απαλλαγή αυτή απαιτείται υπεύθυνη δήλωση του κηδεμόνα του μαθητή αν είναι ανήλικος η του ίδιου αν είναι ενήλικος, στην οποία θα αναφέρεται η επιθυμία απαλλαγής, χωρίς να δηλώνεται ο λόγος της συγκεκριμένης επιλογής».

Α. Εν πρώτοις πρέπει να διευκρινισθεί ότι το μάθημα των Θρησκευτικών σε μεγάλο βαθμό σήμερα, εφ’ όσον έχει επικρατήσει ο νηπιοβαπτισμός, αντικαθιστά και τους γονείς και τους αναδόχους στην υποχρέωσή τους να διδάξουν και να μεταδώσουν τις χριστιανικές αλήθειες στα νέα μέλη της Εκκλησίας, τα παιδιά τους η βαφτιστήρια τους. Και τούτο γίνεται επειδή οι χριστιανοί αυτοί γονείς και ανάδοχοι δεν είναι σε θέση η δεν έχουν τον απαιτούμενο καιρό να εκπληρώσουν το καθήκον τους αυτό. Επομένως και για το λόγο αυτό γνώμη και δικαίωμα στην οποιαδήποτε διαδικασία και μεταβολή ως προς τη διδασκαλία των χριστιανικών αυτών γνώσεων ασφαλώς έχουν και τα μέλη αυτά της Εκκλησίας, οι γονείς και οι ανάδοχοι, οι οποίοι έχουν αναδεχθεί και αναλάβει την υποχρέωση αυτή της διδασκαλίας των χριστιανικών αληθειών. Συνεπώς δεν είναι αρκετή η δήλωση του ενός κηδεμόνα η μόνο του πατέρα η μόνο του ενήλικου μαθητή, αλλά, απαιτείται η γραπτή συγκατάθεση και των δύο γονέων.

Επιπλέον είναι απαραίτητη και η σύμφωνη γνώμη και του αναδόχου (νονού), ο οποίος κατά τη βάπτιση ανέλαβε τη σημαντική αυτή υποχρέωση και ευθύνη. Γιατί αλλιώς και εάν εγνώριζε τη δυσμενή αυτή εξέλιξη των πραγμάτων ενδεχομένως δεν θα ανελάμβανε την υποχρέωση αυτή, και δεν θα επανεπαύετο στην εκπλήρωση αυτής από την Πολιτεία.

Εκτός αυτών λέμε ότι έχουν λόγο και οι γονείς – ανάδοχοι, επειδή αυτοί και φορολογούνται και για την υποχρέωση και προσφορά αυτή της Πολιτείας. Ότι η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη και δεσμευμένη να εκπληρώσει την υποχρέωσή της αυτή, υποδεικνύεται και από το Σύνταγμα της Ελληνικής Πολιτείας του 1975/1986/2001 (άρθρο 16, παρ. 2), όπου ορίζεται: «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και της διάπλασής τους σε ελεύθερους πολίτες».

Με το άρθρο αυτό διακηρύσσεται πλέον η σαφώς η υποχρέωση, την οποία έχει και αναλαμβάνει το κράτος για την υποστήριξη και την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως των ελληνοπαίδων και των Ελλήνων γενικώς. Επίσης εδώ πρέπει να επισημανθεί ότι λόγος γίνεται περί αναπτύξεως της θρησκευτικής συνειδήσεως και όχι της αθρήσκου – αθέου η της θρησκειολογικής συνειδήσεως, χωρίς βεβαίως να αποκλείεται και η δια της συγκριτικής θρησκειολογίας ανάπτυξη της θρησκευτικής αυτής συνειδήσεως. Ακόλουθος έρχεται και ο σχετικός νόμος 1566/1985, ο οποίος διασαφηνίζει και διαφωτίζει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Αυτός λέει, ότι το σχολείο οφείλει να «υποβοηθεί τους μαθητές» να γίνονται ελεύθεροι, υπεύθυνοι και δημοκρατικοί πολίτες «και να διακατέχονται από πίστη προς την πατρίδα και τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης» (άρθρο 1 παρ. 1α).

Έτσι και ο νόμος αυτός

α) προβλέπει και υπαγορεύει την υποχρέωση του κράτους και του σχολείου «να υποβοηθεί τους μαθητές… να διακατέχονται από πίστη προς… τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης»,

β) εξειδικεύει και διευκρινίζει, τι εννοεί ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης, και γ) υποδεικνύει ότι αυτή επιτυγχάνεται με την πίστη στα γνήσια και αυθεντικά στοιχεία «της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης».

Ακόμη έχουμε τις διατάξεις του Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο οποίος έχει ψηφισθεί από την Ελληνική Βουλή και έχει καταστεί και αυτός νόμος (Ν. 590/1977) του Κράτους. Στο 2ο άρθρο του ορίζεται: «Η Εκκλησία της Ελλάδος συνεργάζεται μετά της Πολιτείας, προκειμένου περί θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος, ως τα της χριστιανικής αγωγής της νεότητος». Υπογραμμίζουμε την έκφραση «τα της χριστιανικής αγωγής της νεότητος».

Αλλά και αν υποθέσουμε, ότι τα εν λόγω μέλη της Εκκλησίας, γονείς και ανάδοχοι αδιαφορήσουν η και συμφωνήσουν στην απαλλαγή ενός παιδιού τους από τη διδασκαλία των χριστιανικών αληθειών, είναι υποχρεωμένη να έλθει και να έχει λόγο η ποιμαίνουσα και διακονούσα Εκκλησία. Η Εκκλησία της Ελλάδος υιοθέτησε και καθιέρωσε το νηπιοβαπτισμό, επειδή είχε υπ’ όψη της την εν λόγω υποχρεωτική διαδικασία και διδασκαλία. Εάν όμως η εν λόγω διαδικασία και τακτική καταργηθεί και κανείς δεν διδάξει τα νέα μέλη της τις χριστιανικές αλήθειες είναι υποχρεωμένη η να αντιδράσει και να ανατρέψει τη δυσάρεστη αυτή εξέλιξη η να διδάξει αυτές τις χριστιανικές αλήθειες εκ των υστέρων, μετά το νηπιοβαπτισμό. Δηλ. είναι υποχρεωμένη να δημιουργήσει κατηχητικές σχολές, όπως στους χρόνους της πρώτης Εκκλησίας η να ενισχύσει τα υπάρχοντα κατηχητικά της σχολεία, στα οποία θα είναι υποχρεωμένα τα νέα μέλη της, τα οποία θα έχουν βαπτισθεί χωρίς να κατηχηθούν, να φοιτήσουν σ’ αυτά, προκειμένου να απολαμβάνουν τα προνόμια ενός μέλους της Εκκλησίας..

Αυτό συνεπάγεται ότι δεν θα μπορούν τα μέλη της, τα οποία δεν θα έχουν διδαχθεί το μάθημα των θρησκευτικών επαρκώς στο σχολείο η δεν θα έχουν φοιτήσει και αποφοιτήσει επιτυχώς (κατόπιν εξετάσεως) από τα κατηχητικά σχολεία να συμμετέχουν ενεργώς στη ζωή της Εκκλησίας. Π.χ. δεν μπορούν (και να απαιτούν) να γίνονται ανάδοχοι, να βαπτίζουν παιδιά, εφ’ όσον και οι ίδιοι δεν θα γνωρίζουν επαρκώς τα της χριστιανικής πίστεως. Επίσης δεν θα μπορούν να υπανδρεύονται – νυμφεύονται εκκλησιαστικώς με το μυστήριο του γάμου, εφ’ όσον προηγουμένως δεν θα είναι ενημερωμένοι και κατηχημένοι σχετικώς και επαρκώς με τα τελούμενα στο μέγα αυτό μυστήριο (Εφεσ . 5, 22εξ.).

Βεβαίως εκτός των δύο αυτών περιπτώσεων μπορεί κάποιος να αναφέρει και άλλες ανάλογες. Αλλιώς: Το αποτέλεσμα θα είναι να έχουμε δύο τάξεις μέσα στην Εκκλησία: Μία των κατηχηθέντων πιστών και μία των μη κατηχηθέντων… με άνιση αντιμετώπιση και μεταχείριση.

Β. Αλλ’ εκτός από τη διαφορετικότητα – ανισότητα αυτή μεταξύ των μελών της Εκκλησίας και κατ’ επέκταση της Ελληνικής κοινωνίας και Πολιτείας, με την παράδοξη και ελλειμματική και ατελή αυτή διάταξη, δημιουργείται και μία άλλη ανισότητα μεταξύ των πολιτών – μαθητών: Όταν κάποιοι μαθητές παρακολουθούν ένα μάθημα λιγότερο από τους άλλους συμμαθητές τους και παρ’ όλα ταύτα αποκτούν τον ίδιο τίτλο σπουδών (ενδεικτικό – απολυτήριο) αυτό σημαίνει ότι έχουν προνομιακή μεταχείριση. Αυτό γίνεται κατανοητό περισσότερο, εάν λάβουμε υπ’ όψη ότι τις ώρες που παρακολουθούν οι άλλοι ένα μάθημα του Γυμνασίου – Λυκείου αυτοί θα έχουν μερικές ώρες ελεύθερες η για να καταρτισθούν σε κάποια άλλα μαθήματα, τα οποία θα τους χρειασθούν, για να εισαχθούν σε ανώτατα ιδρύματα η ακόμη και για να ξεκουρασθούν από το φόρτο των άλλων μαθημάτων. Φυσικά θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί ότι η ανισότητα αυτή μπορεί να θεραπευθεί με την εισαγωγή ενός άλλου μαθήματος υποχρεωτικού για τους απέχοντας από το μάθημα των θρησκευτικών. Αυτός όμως ο ισχυρισμός, μήπως υποκρύπτει και υποδηλώνει διάθεση η τάση υποβαθμίσεως και καταργήσεως του μαθήματος των θρησκευτικών και άρα καταστρατηγήσεως και του Συντάγματος και των Νόμων, τους οποίους αναφέραμε προηγουμένως;

Βεβαίως υπάρχει και μία άλλη λύση, για να θεραπευθεί η εν λόγω ανισότητα: Να μπορούν οι μαθητές, οι οποίοι θα συμμετέχουν και θα διδάσκονται το μάθημα των θρησκευτικών, να ζητούν την απαλλαγή τους κατά την προτίμησή τους από ένα άλλο μάθημα π.χ. μαθηματικά η ξένη γλώσσα, και μάλιστα «χωρίς να δηλώνεται ο λόγος της συγκεκριμένης επιλογής» τους. Και τούτο γιατί ίσως έχουν κάποια αδυναμία στα μαθηματικά η κάποια απέχθεια προς τη συγκεκριμένη γλώσσα, πράγματα που ανήκουν στα προσωπικά δεδομένα και μάλιστα τα αυστηρώς, όπως και κάθε αδυναμία η ασθένεια.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Και για πολλά άλλα κρίνεται η εν λόγω Εγκύκλιος κατ’ αρχάς ως πρόχειρη, εσπευσμένη και βεβιασμένη εν μέσω θερινών διακοπών και εν τέλει αδόκιμη, επιζήμια και αντισυνταγματική.

Β. Οι «κατά συρροήν» εγκύκλιοι του Υπουργείου Παιδείας για το μάθημα των Θρησκευτικών
Μετά την υπ’ αριθμ. Πρωτ. 91109/Γ2- 10/7/2008 Εγκύκλιο, η οποία μεταξύ άλλων περιελάμβανε τα εξής: «Ύστερα από την υποβολή ερωτημάτων σχετικά με το θέμα της απαλλαγής των μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών, σας κάνουμε γνωστό ότι για την απαλλαγή αυτή απαιτείται υπεύθυνη δήλωση του κηδεμόνα του μαθητή αν είναι ανήλικος η του ίδιου αν είναι ενήλικος, στην οποία θα αναφέρεται η επιθυμία απαλλαγής, χωρίς να δηλώνεται ο λόγος της συγκεκριμένης επιλογής», το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων εξαπέστειλε την υπ’ αριθμ. 104071/Γ2 – 4/8/2008 εγκύκλιο.

Αυτή διαλαμβάνει τα εξής:

«Σε συνέχεια της υπ’ αριθμ. 91109/Γ2-10/7/2008 εγκυκλίου μας και προκειμένου να αποσαφηνισθούν τυχόν παρερμηνείες που δημιουργήθηκαν με αφορμή τη διαδικασία απαλλαγής κάποιων μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών, διευκρινίζονται τα εξής:.. β) Για τους γονείς των ανήλικων μαθητών η τους ίδιους τους μαθητές, εάν είναι ενήλικοι, που για λόγους συνείδησης δεν επιθυμούν να παρακολουθήσουν το μάθημα των Θρησκευτικών, δεν είναι αναγκαία η αιτιολόγηση της άρνησης στην υπεύθυνη δήλωση που απαιτείται. Διαδικασία άλλωστε που ακολουθείται στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση για πάρα πολλά χρόνια».

Δεν αρκέστηκε όμως το ΥΠΕΠΘ σ’ αυτές τις δύο Εγκυκλίους. Αλλά ακολούθως και μετά προφανώς από σχετικές αντιδράσεις εκκλησιαστικών, θεολογικών και άλλων παραγόντων εξέδωσε και τρίτη σχετική εγκύκλιο: Την υπ’ αριθμ. Πρωτ. Φ12/977/109744/Γ1 – 26/8/2008. Αυτή μας λέει τα εξής: «Σας ενημερώνουμε ότι οι μη Ορθόδοξοι μαθητές δηλ. οι αλλόθρησκοι η ετερόδοξοι, οι οποίοι σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. 104071/Γ2/4.8.2008 εγκύκλιο του ΥΠΕΠΘ απαλλάσσονται από το μάθημα των Θρησκευτικών για λόγους συνείδησης, κατά την ώρα διδασκαλίας του συγκεκριμένου μαθήματος παρακολουθούν υποχρεωτικά τη διδασκαλία διαφορετικού διδακτικού αντικειμένου σε άλλο τμήμα της ίδιας τάξης. Στην περίπτωση, που η συγκεκριμένη τάξη λειτουργεί μόνο με ένα τμήμα, οι μαθητές αυτοί παρακολουθούν εκπαιδευτικό πρόγραμμα που καθορίζεται για το σκοπό αυτό από το Σύλλογο Διδασκόντων του Σχολείου. Για μεν τους αλλοδαπούς το πρόγραμμα αφορά στο μάθημα της ελληνικής γλώσσας, για δε τους υπόλοιπους μάθημα ανάλογο με τις μαθησιακές τους ανάγκες».

Εν πρώτοις θα είχαμε να παρατηρήσουμε ότι όπως «Εν τη πολυλογία ουκ εκφεύξει αμαρτίαν (=σφάλμα)» έτσι και «στην παλλιλογία δεν θα αποφύγεις τις αντιφάσεις η έστω ασάφειες».

Ειδικότερα θα είχαμε να παρατηρήσουμε τα εξής:

Η 1η και η 2η Εγκύκλιος δεν κάνουν διάκριση μεταξύ Ορθοδόξων και αλλοθρήσκων ετεροδόξων. Άρα είναι γενικές. Αναφέρονται προφανώς σε όλους τους μαθητές.

Η 3η Εγκύκλιος κάνει διάκριση. Αναφέρεται μόνο στους αλλόθρησκους – ετερόδοξους. Αφήνει όμως έξω τους Ορθοδόξους. Δεν κάνει λόγο γι’ αυτούς. Άρα είναι ειδικότερη.

Η 3η Εγκύκλιος, λοιπόν, λέει ότι οι αλλόθρησκοι – ετερόδοξοι θα πάρουν και θα παρακολουθήσουν υποχρεωτικά άλλο μάθημα αντί των θρησκευτικών. Για τους Ορθοδόξους δεν κάνει λόγο. Τι θα γίνεται μ’ αυτούς; Θα έλεγε κανείς ότι με την 3η Εγκύκλιο θέλει να διευκρινίσει, ότι και στην 1η και στη 2η Εγκύκλιο κάνει λόγο για τους αλλόθρησκους – ετερόδοξους. Οι Ορθόδοξοι, υπονοεί ίσως, δεν μπορούν να μην παρακολουθούν θρησκευτικά.

Όμως όταν στη 2η Εγκύκλιο μιλάει αορίστως περί απαλλαγής κάποιων μαθητών και όχι συγκεκριμένως ποιών (π.χ. αλλόθρησκων – ετερόδοξων) από το μάθημα των θρησκευτικών, τα πράγματα αντί να διευκρινίζονται, συγχέονται. Μπορεί εύκολα να ισχυρισθεί ένας άλλος ότι μέσα στο «κάποιοι» υπάγονται και Ορθόδοξοι μαθητές.
Ο ισχυρισμός αυτός ενισχύεται και από το γεγονός ότι η 3η Εγκύκλιος αναφέρεται μόνο στη 2η Εγκύκλιο και όχι στην 1η, πράγμα που μπορεί να σημαίνει ότι δεν θέλει να θίξει την 1η που αναφέρεται γενικά χωρίς προσδιορισμό σ’ όλους τους μαθητές (ορθόδοξους – ετερόδοξους).

Η εντύπωση αυτή περί γενικώτερης και για Ορθοδόξους μαθητές ισχύος της διαδικασίας απαλλαγής κατά την 1η Εγκύκλιο ενισχύεται και από το ότι στη 2η Εγκύκλιο, θέλοντας να ενισχύση τη θέση της 1ης γράφεται:«Η ανωτέρω Εγκύκλιος (η 1η) μας εναρμονίζει με τις αποφάσεις (ποιές;) του ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ανεξαρτήτων αρχών της χώρας μας».

Εν πάση περιπτώσει εάν με την 2η και 3η Εγκύκλιο θέλει να διευκρινίσει ότι (και στην 1η) αναφέρεται μόνο στους αλλόθρησκους – ετερόδοξους, τότε θα πρέπει το ΥΠΕΠΘ να γνωρίζει ότι αυτό γινόταν και με τις παλαιότερες Εγκυκλίους του (π.χ. επί Μ. Γιαννάκου). Τι χρειαζόταν η Εγκύκλιος της 10-7-2008;

Ούτως εχόντων των πραγμάτων χρειάζεται δυστυχώς και άλλη Εγκύκλιος του ΥΠΕΠΘ διευκρινιστική. Συναφώς θα πρέπει να γνωρίζει ο αρμόδιος του εν λόγω Υπουργείου Παιδείας ότι «σοφόν το σαφές». Βεβαίως τα παραπάνω φαινόμενα οφείλονται και στο βεβιασμένο και εσπευσμένο εντός του καλοκαιριού της εκδόσεως των εν λόγω εγκυκλίων. «Όποιος βιάζεται σκοντάφτει». Μέχρι, λοιπόν, της εκδόσεως της επόμενης, αναγκαίας και επείγουσας, Εγκυκλίου ισχύουν όσα σημειώσαμε στην προηγούμενη γνωμοδότηση.

ΠΗΓΗ: http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1635&Itemid,

4) ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΕ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΤΟΥ ΥΠΕΠΘ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Τα μέσα του φετινού καλοκαιριού, κάποιοι παράγοντες του Υπουργείου «Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» προτίμησαν ως χρονική περίοδο για να στείλουν εγκύκλιο και στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (αριθμ. πρωτ. 91109/ 10-07-2008) με τίτλο «Ρύθμιση μαθητικών θεμάτων». Η εγκύκλιος αυτή καταλήγει με τα εξής λόγια, αναφερόμενη στην επιλογή του μαθήματος των Θρησκευτικών που μέχρι τώρα είναι ισότιμο και υποχρεωτικό με τα υπόλοιπα μαθήματα:

«για την απαλλαγή αυτή απαιτείται υπεύθυνη δήλωση του κηδεμόνα του μαθητή αν είναι ανήλικος ή του ιδίου αν είναι ενήλικος, στην οποία θα αναφέρεται η επιθυμία απαλλαγής, χωρίς να δηλώνεται ο λόγος της συγκεκριμένης επιλογής» (η υπογράμμιση είναι δική μας).

Την εγκύκλιο αυτή υπογράφει ο ειδικός Γραμματέας κ. Γεώργιος Γούσης.
Μία τέτοια εγκύκλιος είναι φυσικό να δημιουργήσει κλίμα ανησυχίας και αναστάτωσης στην ήδη ταλαιπωρημένη δευτεροβάθμια εκπαίδευση με αίτιους ανθρώπους που αντί να ασχοληθούν με πραγματικά προβλήματα της Παιδείας, δημιουργούν νέα, τα οποία άλλωστε θα γεννήσουν πλήθος άλλων προβλημάτων.

Διαμαρτυρόμαστε λοιπόν:
Α. Διότι ο κύριος Γούσης και οι συν αυτώ, αδυνατούν μάλλον να κατανοήσουν ότι το μάθημα των Θρησκευτικών είναι ΙΣΟΤΙΜΟ ΚΑΙ ΙΣΟΚΥΡΟ με τα άλλα μαθήματα, αφού ολοκληρώνει την προσωπικότητα του μαθητή και από την αρχαιότητα ήταν στην πρώτη γραμμή της παιδείας ενός ανθρώπου. Ακόμα και σήμερα είναι υποχρεωτικό και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Β. Διότι αν ισχύσει η προαιρετικότητα του μαθήματος ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΘΑ ΑΥΤΟΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ. Ζητούμε να μπει τέρμα πλέον στον διαχωρισμό «κύριων» και «δευτερευόντων» μαθημάτων, εφόσον όλα συμβάλλουν στην καλλιέργεια του ίδιου ανθρώπου.
Γ. Διότι αν ισχύσει μια τέτοια επιλογή ΘΑ ΑΝΟΙΞΕΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ. Ας μην προτρέχουν λοιπόν τα δήθεν προοδευτικά προεδρεία της ΟΛΜΕ και ΔΟΕ να συμφωνήσουν με μια τέτοια απόφαση, γιατί έτσι καταρρακώνουν ένα μάθημα κατεξοχήν προοδευτικό και μεστό αξιών και ανθρωπισμού και οδηγούν σε ανεξέλεγκτη πλέον ακαταστασία και σε άλλα μαθήματα.
Δ. Διότι με μια τέτοια επιλογή, οι μαθητές που θα απαλλάσσονται θα βρίσκονται ανεξέλεγκτοι εντός ή εκτός του Σχολείου.
Ε. Εάν υπάρχουν αρνητικά παραδείγματα θεολόγων, υπάρχουν πολύ περισσότερα θετικά παραδείγματα ικανών και χαρισματικών συναδέλφων που βοηθούν σημαντικότατα τις νέες γενιές, με αποτέλεσμα στατιστικά το μάθημα να βρίσκεται από τα πρώτα στις θετικές κρίσεις των μαθητών.
ΣΤ. Οι δήθεν προοδευτικοί για την κατάργηση άμεσα ή έμμεσα του μαθήματος, ας κάνουν χωρίς φαρισαϊσμούς την αυτοκριτική τους (εάν βέβαια μπορούν), για τα χάλια της σημερινής Παιδείας, την υπερφόρτωση των μαθητών και την υποκρισία στην άνθηση της παραπαιδείας…
Ζ. Εάν κύριε πρόεδρε της ΟΛΜΕ ή της ΔΟΕ δεν αρέσουν στο παιδί σας τα Μαθηματικά ή τα Αρχαία γιατί να μην τα απαλλαγεί εάν είναι μάλιστα και σε αντίθετη κατεύθυνση στη Β’ και Γ’ Λυκείου;
Η. Η Θρησκεία κι αν θέλετε και πιο συγκεκριμένα ο Χριστιανισμός, είναι μεγέθη που υπερβαίνουν τις επιπόλαιες αποφάσεις σας εν μέσω θέρους. Θα έπρεπε για άλλα πράγματα να ντρέπεστε γι αυτό τον τόπο και όχι για τη θρησκεία και τα «πιστεύω» αυτού του λαού που καθημερινά εξαπατάται από πολλούς…
Θ. Το μάθημα των Θρησκευτικών είναι ένα μάθημα που μαζί με τα άλλα συμβάλλει στην διατήρηση αξιών σε εποχές απαξίας, βοηθάει στην αποφυγή διακρίσεων με τη διδασκαλία της αγάπης, καθοδηγεί στην αλήθεια με τη διαχρονικότητα που έχει, συντηρεί την ανθρωπιά στις καρδιές των παιδιών. Αν όλα αυτά τα ονομάζουν κάποιοι «προσηλυτισμό», μάλλον υποκρίνονται ξεδιάντροπα σε τόσους ανθρώπους που αφιονίζονται καθημερινά με άλλους «προσηλυτισμούς»…
Ι. Ακόμα και αν τελικά υπάρξει επιμονή ως προς την επιλογή απαλλαγής του μαθήματος, θα πρέπει να αντικαθίσταται από κάποιο άλλο μάθημα, όπως π.χ. Θρησκειολογία, Κοινωνική Ηθική κλπ., όπως γίνεται και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.

ΙΑ. Ζητούμε την κινητοποίηση της Ιεραρχίας, κάθε υγιούς άλλου φορέα στον τόπο μας και κάθε Έλληνα προσωπικά, ώστε να πάψει να υποτιμάται άλλο το μάθημα.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ (ΠΕ01) ΣΤΗ Β’ΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

ΑΒΑΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

ΓΚΟΛΦΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

ΤΟΚΑΤΛΙΔΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

ΤΣΕΤΣΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

ΠΗΓΗ: http://www.alfavita.gr/anakoinoseis/ank895d.php, 5/09/2008

5) ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΔΙΠΛΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ

ΤΩΝ ΕΙΚΟΣΙ ΙΕΡΩΝ ΜΟΝΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Το Σώμα της Εκτάκτου Διπλής Ιεράς Συνάξεως του Αγίου Όρους που συνήλθε στις Καρυές την 20.8/2.9.2008 εξέφρασε τον έντονο προβληματισμό, την θλίψι, την απορία και την πικρία για την πρόσφατη εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας με την οποία δί­δεται το δικαίωμα αποχής από το μάθημα των θρησκευτικών, τους εκκλησιασμούς και την σχολική προσευχή στους μαθητάς της Πρωτοβαθμίου και Δευτεροβαθμίου Εκπαιδεύσεως.

Στην πράξι, η ενέργεια αυτή του Υπουργείου Παιδείας καθιστά ένα μάθημα ιδιαίτερης παιδευτικής, κοινωνικής και ανθρωπιστικής αξίας, περισσότερο από τα Λατινικά, τις ξένες γλώσσες και τα λοιπά γνωσιολογικά μαθήματα, προαιρετικό και ανατρέπει κατά τρόπο ανεύθυνο και πρόχειρο την μακραίωνη μέριμνα της Πολιτείας και της Εκκλησίας για την εξεύρεσι μέσων και τρό­πων, ώστε η παιδεία να αποβλέπη συνειδητά στην ανάπτυξι της Εθνικής και Θρησκευτικής συνειδήσεως των παιδιών και να εμπνέη σ’ αυτά την αγάπη και το σεβασμό προς τον άνθρωπο και την δημι­ουργία, την πίστι προς την πατρίδα και προς την Ελληνορθόδοξο παράδοσι.

Οι ανωτέρω σκοποί δεν αποτελούν απλές σκέψεις, αλλά είναι ρητά ενσωματωμένοι στο άρθρο 16, παρ. 2 του Ελληνικού Συντάγματος και στο άρθρο 1 του Ν. 1566/1985 (Δομή και λειτουργία της Πρωτοβαθμίου και Δευτεροβαθμίου εκπαιδεύσεως) και βέβαια στο όλο ήθος και την διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Η άποψι ότι με αυτόν τον τρόπο η Ελληνική νομοθεσία εναρμονίζεται με τις κατά καιρούς αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις συμ­βατικές υποχρεώσεις για τον σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων είναι εν μέρει πειστική, διότι εξ ίσου ισχύει η πρόβλεψι της Ευρωπαΐκής νομοθεσίας για την διατήρησι των ιδιαι­τεροτήτων των επί μέρους παραδόσεων – καί μάλιστα αυτών που αφορούν την ταυτότητα και αυτοσυνειδησία- κάθε χώρας.

Η Ευρωπαΐκή νομοθεσία υποστηρίζει τη θρησκευτική ελευθερία κάθε πολίτη, αλλά δεν καταργεί τον κοινοτικό και κοινω­νικό χαρακτήρα της ορθοδόξου πίστεως, η οποία ομιλεί για κοινό σώμα και αλλήλων μέλη, για ενότητα και θυ­σία. Δεν πρέπει να λησμονηθή το γεγονός ότι το κοινόν και το κοινοτικόν πνεύμα διε­τήρησε την συνοχή και την συνέχεια του Ελληνικού Έθνους.

Η προσπάθεια εφαρμογής των κοινοτικών οδηγιών της Ε.Ε. θεραπεύει μεν τον τύπο, παραγνωρίζει όμως και βλάπτει καίρια την ουσία. Και η ουσία είναι η αγωγή των παιδιών, των πλασμένων «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» του Θεού Πατρός.

Και δεν είναι δυνατόν, η παιδεία, ως βασική αποστολή του Κράτους να παραθεωρή την πλευρά της βαθυτέρας ψυχικής ανάγκης του ανθρώπου για γνώσι της αποκεκαλυμμένης αληθείας της ορθοδόξου πίστεως, αυτής που όντως συντελεί, ώστε οι πολίτες «νά γίνονται ελεύθεροι, υπεύθυνοι, δημοκρατικοί πολίτες… και να εμπνέονται την αγάπη προς τον άνθρωπο, την ζωή και την φύση …» (άρθρο 1, παρ. α του ν. 1566/85).

Με την δυνατότητα που παρέχει η εγκύκλιος 91109/Γ2/10-07-2008 και η συμπλη­ρωματική της 104671/Γ2/04-08-2008 του ΥΠ.Ε.Π.Θ. αδικούνται κατάφωρα οι μαθηταί και στο τέλος όλη η κοινωνία και η πολιτεία, διότι με την επικρατούσα σήμερα νοοτροπία στα σχολεία της ήσσονος προσπαθείας και ανέσεως, οι μαθηταί θα στερηθούν αυτοβούλως της μοναδικής δυνατότητος, με όχι πολύ κόπο, να γνωρίσουν την πίστι των πατέρων τους, των αγίων, των αποστόλων, την διδασκαλία του Χριστού, την αλήθεια που σώζει.

Έτσι μπορεί να αποφοιτήσουν από τα σχολεία με άριστα, αλλά χωρίς τα βα­σικά εφόδια της πνευματικής και ψυχικής καταρτίσεως, ώστε μετά να ζήσουν στην κοινω­νία ωλοκληρωμένοι και ισοροπημένοι, αλλά ελλειπείς και μονομερείς, ως εξαρτήματα μιας επαγγελματικής μηχανής, χωρίς όμως να είναι όντως ελεύθερες ωλοκληρωμένες προσω­πικότητες.

Πιστεύομε ότι η ηγεσία του ΥΠ.Ε.Π.Θ. δεν έχει σταθμίσει τις αρνητικές συνέπειες αυτής της «λύσεως» η οποία, αν και φαίνεται ασήμαντη, αφαιρεί την δυνατότητα στην νέα γε­νεά να αναγνωρίση την ταυτότητα και την αυτοσυνειδησία της. Σε μια εποχή δύσκολη και μάλιστα σε εποχή που οι λοιπές Ορθόδοξες χώρες ζητούν ενθάρρυνσι από την Ελλάδα για επανεισαγωγή του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχο­λεία τους, κάνουμε έκκλησι στην πολιτική ηγεσία του ΥΠ.Ε.Π.Θ. να επανεκτιμήση τις απο­φάσεις της και να επανατοποθετήση το μάθημα των Θρησκευτικών ως βασικό στοιχείο αγωγής και πνευματικής αναπτύξεως των παιδιών. Εξ άλλου, η Ελληνική Ορθόδοξη παι­δεία έχει ιστορική υποχρέωσι να διαδραματίση τον παραδοσιακό της ρόλο, αυτόν της προσλήψεως χρησίμων στοιχείων, αλλά και της μεταλαμπαδεύσεως του πνεύματός της στην Δύσι όπως έ­πραξε αυτό η κλασσική παιδεία και αργότερα η λόγια Βυζαντινή παράδοσι.

Καλούμε επίσης τους πολίτες και τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων να δια­δηλώσουν την γονική και εκπαιδευτική φροντίδα τους για την προστασία της ορθής αγωγής και πνευματικής αναπτύξεως των παιδιών.

Άπαντες οι εν τη Εκτάκτω Διπλή Ιερά Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοι
τών είκοσιν Ιερών και Ευαγών Μονών του Αγίου Όρους Άθω.

ΠΗΓΗ: http://theologylar.blogspot.com/2008/09/h-i.html,