Ταξικές διεκδικήσεις, κοινωνική δικαιοσύνη και προσωπική αγάπη

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Βιβλιοπαρουσίαση του «Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟΣ ή ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ; Από το συμφέρον στην αγάπη» του Γεώργιου – Νεκτάριου Παναγιωτίδη, εκδ. « ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ», ΑΘΗΝΑ 2018.

1. Εισαγωγικά

Σήμερα και πριν μισή ώρα εδώ κοντά μας ξεκίνησε μια παρόμοια εκδήλωση και αποτελεί όντως σύμπτωση με βάση τ’ ανθρώπινα δεδομένα! Ο ιστορικός ερευνητής και αναλυτής της Πάτρας Βασίλης Λάζαρης ομιλεί με ελεύθερη είσοδο για την «Χριστιανοσοσιαλιστική κίνηση στην Πάτρα στα τέλη του 19ου αιώνα»^[1]. Την κίνηση αυτή θ’ αναφέρουμε κριτικά προς το τέλος της παρουσίασης. Επομένως το ζήτημα που ανοίγει ο συγγραφέας είναι και πάλι επίκαιρο.

Έτσι στο σημείο αυτό θα ευχαριστήσω και δημόσια για την απεύθυνση σε μένα, ο οποίος τυχαίνει να έχω δύο διακριτές θεωρητικές και πρακτικές στάσεις στον λεγόμενο ευρύτερο «χριστιανοσοσιαλιστικό χώρο». Μία στη νεανική μου δεκάχρονη φάση και μία πολύχρονη στην επόμενη τριαντάχρονη, δηλαδή μέχρι σήμερα. Επομένως θα μου ήταν αδύνατον να αποφύγω και σημεία κριτικής, στην κατεύθυνση όμως που ανοίγει ο συγγραφέας.

2. Μια θεολογική θεμελίωση της κριτικής παρουσίασης

Συνέχεια →

 

Το Ευαγγέλιο αποτελεί μήπως πολιτική πρόταση;

Ο γνωστός από το απώτερο παρελθόν πρώτος υποβολέας όντως είπε από στήθους και από καρδιάς, την Κυριακή που μας πέρασε στο γνωστό εκκλησάκι, ενδιαφέροντα, καίρια και αισιόδοξα πράγματα. Είπε όμως – «εν τη ρύμει του λόγου»; – και μια αρνητική πρόταση, η οποία έχει αναπαραχθεί από πολλά παλαιορθόδοξα, νεορθόδοξα, συντηρητικά, αλλά και  εκσυγχρονιστικά  ρεύματα που είτε πολιτικά προσπαθούν και να θεολογούν διακριτικά, είτε θεολογούν και πολιτικολογούν επίσης είτε απροκάλυπτα, είτε με κάλυψη: «Το ευαγγέλιο ΔΕΝ αποτελεί πολιτική πρόταση, αλλά πρόταση ήθους».

Η μέρα εκείνη, εκτός από Κυριακή της Ε΄ Νηστειών που προετοιμάζει ποιμαντικά τους πιστούς και «πιστούς» για την γνωστή πολιτική είσοδο προς την Πόλη των Ιεροσολύμωντου Ιησού ως «Μεσία» – «… ὅτι ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς ῾Ιεροσόλυμα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται…» -, κατά σύμπτωση ήταν και αποφράς, ως 21^η Απριλίου. Γι’ αυτό ο ίδιος πρώτος υποβολέας «πέταξε» κάποια στιγμή αναφέροντας άλλο, αλλά όντως σχετικό αποστολικό χωρίο, «…νάτο εδώ το Πραξικόπημα…»!