«Εθνο-φυλετισμός» και «εθνο-μηδενισμός» απέναντι στην οικουμενικότητα και στην τοπικότητα

«Εθνο-φυλετισμός» και «εθνο-μηδενισμός» απέναντι στην οικουμενικότητα και στην τοπικότητα

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

 «…Ούτε βήμα πίσω από την δημοκρατική αρχή ότι δεν απαιτείται εθνική συνείδηση για την απόκτηση ιθαγένειας, αλλά απλή απόδειξη των δεσμών με την ελληνική κοινωνία…»

«Κύριος διασκεδάζει βουλάς εθνών, αθετεί δε λογισμούς  λαών και αθετεί βουλάς αρχόντων, η δε βουλή του Κυρίου εις τον αιώνα μένει, λογισμοί της καρδίας αυτού εις γενεάν και γενεάν».

Ψαλμ. 32, στίχ. 10-11

Ανάμεσα στα πολλά που έχει ανοίξει η πολυποίκιλη κρίση του καπιταλισμού, της ευρωπαϊκής ιδέας και της πολιτικής-οικονομικής-δημοσιογραφικής-ακαδημαϊκής-συνδικαλιστικής-πνευματικής ηγεσίας της χώρας μας, είναι και τα ζητήματα που αφορούν τη σχέση εθνών και λαών, αλλά και από πλευρά (ορθόδοξα) χριστιανική τη σχέση εθνών-λαών και έθνους-γένους χριστιανών.

Από τη βιβλική/χριστιανική πλευρά η τοπικότητα των πιστών εκφράζεται μέσα στην οικουμενικότητα. Έτσι ο εθνοφυλετισμός καταδικάστηκε κυρίως στην 1^η αποστολική σύνοδο παρά την διαφορετική αρχική προσέγγιση Παύλου και Πέτρου. Ξανακαταδικάστηκε σχετικά πρόσφατα από τη Μεγάλη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης το 1872¹.

Η τοπικότητα και ο σχετικός πατριωτισμός που αναπτύσσεται ομαλά απέναντι στις διάφορες μορφές «ιμπεριαλισμού» των διεθνών ισχυρών ελίτ διαχρονικά πολλές φορές εκπίπτει σε ένα (νοσηρό) εθνικισμό έναντι της «εθνικής ανεξαρτησίας» και σε ένα ιδεολογικό ανιστόρητο εθνοφυλετισμό έναντι του δι-εθνισμού. Κάποιες φορές ο δι-εθνισμός εκπίπτει λόγω ιδιοτελών συμφερόντων σε (νοσηρό) κοσμοπολιτισμό από τους οπαδούς του σύγχρονου καπιταλισμού ή σε ανιστόρητο εθνο-μηδενισμό από επαναστατικές ομάδες ή σέχτες…..

 

Τέλος διαθεσιμότητας, αρχή απολύσεων και μονίμων εκπαιδευτικών

Ταμπούρλα στην πλ. Γεωργίου της Πάτρας – Πολεμικό κλίμα!

Σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πλατεία Γεωργίου προχώρησαν εκ νέου σήμερα οι καθηγητές μέλη της ΕΛΜΕ Αχαϊας διαμαρτυρόμενοι για τις απολύσεις των συναδέλφων τους 49 ειδικοτήτων  οι οποίοι είχαν τεθεί σε  8άμηνη διαθεσιμότητα.

Οι καθηγητές πραγματοποιούν συγκέντρωση στην πλ. Γεωργίου με χάπενιγκ και στη συνέχεια δράσεις στους δρόμους της κεντρικής αγοράς της Πάτρας.

https://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=2Rd7kOP57UI

Εξήλθαν των ορίων, έγιναν Εκκλησία, επανήλθαν στους τόπους: ένας πολύβουος αχός μια μέρα μετά το ευαγγέλιο της Χαναναίας

Ζωοποίηση και νοηματοδότηση στα σύνορα μιας διπλής νεκρής τοπικότητας…

Αναστοχαζόμενος το χθεσινό ευ-αγγέλιο, μετά από πολλαπλές χθεσινές και σημερινές εμπειρίες, κυρίως στην πραγματική ζωή, αποφάσισα να αφήσω γραπτές κάποιες σημειώσεις. Θέλω όμως εισαγωγικά να  σημειώσω ότι έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο και μια σειρά σχόλια σε ηλεκτρονικούς τόπους με αφορμή δυο σκληρά ρεύματα, φαινομενικά αντίθετου προσανατολισμού, που κυριαρχούν σήμερα και στη χώρα μας: Μιας υπέρμετρης λατρείας της τοπικότητας και του φυλετισμού από τη μια και μιας υπέρμετρης διαφυγής απ’ αυτήν, για χάρη μιας δήθεν και άριζης οικουμενικότητας.

Η ζωή στον Ισραήλ, αλλά και σε πολλές μικρές εθνικοθρησκευτικές κοινότητες, είχε χάσει τον προφητικό προσανατολισμό της και αυτός ήταν σχεδόν νεκρωμένος. O Ισραήλ βρισκόταν στα χέρια γραφειοκρατικών θεολόγων του σαλονιού (Φαρισαίων κα Γραμματέων) και όλοι μαζί υποδουλωμένοι στην απολυταρχική αυτοκρατορία της Ρώμης. Παρόμοια νεκροί βρίσκονταν και οι γύρω λαοί και ας ήσαν …ειδωλολάτρες, όπως οι Συροφοίνικες (Χαναναίοι). Μέχρι την δημόσια εμφάνιση του Ιησού αντίπαλός τους ήσαν μικρές ζηλωτικές εθνικιστικές ομάδες (κάτι σαν τους χρυσαυγίτες της χώρας μας), αλλά αυτοί – οι Φαρισαίοι και Γραμματείς –  έλεγχαν ιδεολογικά και πολιτικά το λαό, όπως οι δικοί μας δυτικόπληκτοι και … μνημονιακοί. Φανερή εξαίρεση έπαιζαν οι προφήτες, όπως ο Ιωάννης στον Ιορδάνη. Με «φωνή εν τη ερήμω», αλλά με αποδοχή του χειμαζόμενου λαϊκού στοιχείου και κόντρα στις ντόπιες υποταγμένες και αλλοτριωμένες ελιτ έδινε μια βαθιά μα και επικίνδυνη νότα.

Στο 15^ο κεφ. του Ματθαίου, όπου ανήκει η χθεσινή ευαγγελική περικοπή*, ανοίγεται με πολλαπλούς όρους το ζήτημα της αποδοχής της θεανθρώπινης παρουσίας του Ιησού τόσο από τους ιθαγενείς (τα τέκνα Ισραήλ), όσο και από τους ξένους (…τα σκυλιά). Ο ευαγγελιστής Ματθαίος πλέκει περίτεχνα με ειδικό σχεδιασμό αυτό το ζήτημα.