«Τομές στο χρόνο», η 8η μέρα και η Περιτομή του Ιησού

“…Οἱ μόνοι ἀληθεῖς οἰωνοὶ εἶναι τὰ πράγματα. Πλήν, ἂν ὑπάρχωσιν ἄλλοι συμβολικοί, ἐναέριοι ἐπίγειοι οἰωνοί, ἔρχονται ἐπικουρικῶς μόνον, διὰ ν’ ἀνοίξουν τὄμματα τῶν τυφλῶν, ὅσοι δὲν βλέπουν τὰ πράγματα….”, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, εφημερίδα Ακρόπολις την 01 Ιανουαρίου 1896. [1]

******

Αφορμή μου έδωσε για τη σημερινή ανάρτηση ένα προχθεσινοβραδινό ντοκιμαντέρ στον τηλεοπτικό Σκάι με θέμα μια περίληψη για την πρώιμη ζωή του κοσμολόγου, φυσικού και μαθηματικού Στήβεν Φρ. Χώκινγκ (Steven W. Hawkins). [2]

BlackHoleΒεβαίως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σήμερα/χθές είναι/ήταν πολιτική Πρωτοχρονιά και εκκλησιαστικά εορτάζεται η «δεσποτική» εορτή της Περιτομής και ονοματοδοσίας του Ιησού XC. Επομένως το ντικιμαντέρ έχει σχέση με την «τομή» των ημερολογιακών ετών, δηλαδή με μια πολιτική τομή του χρόνου. Εδώ θα παρουσιάσουμε, όχι και τόσο συνοπτικά, κάποια εισαγωγικά στοιχεία για το χρόνο, τα πολιτικά ημερολόγια και κάποιες από τις συμβολικές χρήσεις στον (ορθόδοξο) χριστιανικό εκκλησιαστικό – εορτολογικό χρόνο.

******

Ο χρόνος δεν θεωρείται πλέον στην φυσική επιστήμη ως ένα τελείως ανεξάρτητο μέγεθος-ποσότητα, αλλά συναρτάται με τις κινήσεις των μορφών της ύλης (υλοενέργειας) και τη δημιουργία του χώρου (χωροχρόνου). Το αν ο χρόνος έρχεται από το προϊστορικό άπειρο, αν έχει όρια, τομές ή δεν υπάρχει επ’ άπειρο αποτελεί ένα από τα πιο συναρπαστικά ζητήματα. Αυτά ξεπερνούν τα «σύνορα» της φυσικής, της κοσμολογίας και αλληλοπεριχωρούνται στα «χωράφια» της φιλοσοφίας, όσο και της επιστημονικής-καταφατικής αλλά και της αποκαλυπτικής-αποφατικής θεολογίας.

Συνέχεια