Ο επιθεωρητής από κοινού

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Κατάμεστο τ’ αμφιθέατρο του σχολείου,

που φιλοξενεί χρόνια τώρα

τον φίλο σκηνοθέτη καθηγητή.

Το σωματείο «από κοινού»

στηρίζει πολιτισμό θεατρικό

υπέρβασης.

Συνέχεια →

Η βιά, η ενέργεια, το πνεύμα και ο αριθμός «12» – Μέρος ΙΙ

Σήμερα μου δίνεται η ευκαιρία να συνεχίσω τις σκέψεις και προβληματισμούς που ξεκίνησαν στην προηγούμενη ανάρτηση με ένα παρόμοιο τίτλο: «Η βία, η ενέργεια και η ψυχή – Μέρος Ι» [Οκτωβρίου 12, 2013]. Η σημερινή αφορμή δεν δόθηκε σε αίθουσα του σχολείου μου, αλλά στο γνωστό ναϊδριο. Η σημερινή ευαγγελική περικοπή [«῾Η ἀνάστασις τῆς κόρης τοῦ ᾿Ιαείρου καὶ ἡ θεραπεία τῆς αἱμορροούσης»]* ακούμπησε και τις τρεις έννοιες μέσα από ένα διπλό σημείο-θαύμα του Ιησού στις οποίες προστίθεται και ο αριθμός «12».

Ο Ιησούς σε ώρες περιοδείας βρέθηκε «πνιγμένος» ανάμεσα στις μάζες του λαϊκού όχλου. Μπορούμε να οσμιστούμε αυτή την βουή του όχλου, τα σπρωξίματα, τις ελπίδες και ψευδαισθήσεις του, την αναζήτηση του καινούριου με ή χωρίς εμπιστοσύνη στον εσωτερικό του κόσμο: Τον κόσμο της προσωπικής και συλλογικής συνείδησης.

Η διαλεκτική της ιστορίας, το «Κεράμιον Ύδατος» της Μ. Πέμπτης και η …εργατική Πρωτομαγιά

«… ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἰδοὺ εἰσελθόντων ὑμῶν εἰς τὴν πόλιν συναντήσει ὑμῖν ἄνθρωπος κεράμιον ὕδατος βαστάζων· ἀκολουθήσατε αὐτῷ εἰς τὴν οἰκίαν οὗ εἰσπορεύεται,..»

Αφορμή μου δόθηκε γι’ αυτή την ανάρτηση η σύμπτωση «της εργατικής Πρωτομαγιάς» χθες Μ. Τετάρτη και του Ευαγγελίου του Όρθρου της Μ. Πέμπτης με επικέντρωση στο «Κεράμιον ύδατος» που βάσταζε ο χωρίς όνομα «άνθρωπος». Ζώντας στο επίκεντρο μιας παγκόσμιας βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης τα αποτελέσματα της οποίας μέχρι στιγμής τα βιώνουμε οι λαοί και οι μικρές χώρες κυρίως και όχι το υπαίτιο (χρηματιστηριακό και λογιστικό κυρίως) κεφάλαιο χωρίς ακόμα (και στη χώρα μας) να βρούμε πυξίδα εξόδου προς τα εκεί που «ρέει μέλι και γάλα»…

Η ιδεολογία που προσπαθούν να επιβάλλουν οι παντός είδους «κατεξουσιαστές» αυτή την ιστορική περίοδο, επεκτείνουν και σχεδιάζουν να σταθεροποιήσουν (αν το επιτρέψουμε…) είναι το πρότυπο του «ατομικού ανθρώπου», με σύμβολο τις «ατομικές εργασιακές συμβάσεις» και τις «ατομικές ευθύνες» για την επιβίωση, την ατομική σκλαβιά, υποταγή και ανελευθερία. Ας το ονομάσουμε «πρότυπο» Ι. Όποιοι δεν το αντέχουν οδηγούνται προς την αυτοκτονία, δηλαδή το δρόμο του μηδενός. Κάποιοι μένουν μετέωροι στον ενδιάμεσο δρόμο αποκαμωμένοι με διαφόρων τύπων ψυχικές ασθένειες… Ας το ονομάσουμε «πρότυπο» 0.

Γνωρίζουμε όμως πως στην ιστορία και σε όλους τους λαούς υπήρξαν απόπειρες πολλών τύπων για «κοινοτικό» τρόπο επιβίωσης, με άτυπους αλλά και θεσμικούς τρόπους αλληλεγγύης, δημιουργώντας πλαίσια του συλλογικού ανθρώπου. Ας το ονομάσουμε  «πρότυπο» ΙΙ. Τεράστια κινήματα υπήρξαν, συχνά αποτυχημένα και κάποιες φορές επιτυχημένα, όπως η εργατική Πρωτομαγιά στο Σικάγο το 1886, που αποτελεί πάνω από ένα αιώνα σύμβολο της εργατικής τάξης στην πορεία από το «πρότυπο» Ι προς «πρότυπο» ΙΙ.

Το 2012 θα αποτελεί «Νέο Έτος» για ευχές;

Χμμμμ! Δεν είναι και τόσο βέβαιο «κατά τα ειωθότα». Θα το ευχόμαστε «από βάθους καρδίας» όλες και όλοι. Ακόμη και τα μικρά παιδιά. Φαίνεται ότι το ευρύτερο οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον μας επηρεάζει ακόμα πολύ βαθιά. Και όμως! Δεν είναι και τόσο  στέρεο πάντως, όσο νομίζουμε.  Και δεν ομιλώ μόνο «ελληνικά»: Ελλάδα απροετοίμαστη μπροστά στο «αδιανόητο»!!!

Μ. Δευτέρα: Ουχ ούτως, αλλά ως ο διακονών

Η έκφραση ακούστηκε στο σημερινό ορθόδοξο Όρθρο της Μεγάλης Δευτέρας. Τι σημαίνει άραγε «ως ο διακονών»; Το αντίθετο του «κατάρχειν», δηλαδή την επιζήτηση ή κατάκτηση μορφών εξουσίας για βόλεμα, συνδιαχείριση, απόλαυση με έκφραση τελικά τον αυταρχισμό και τον κατεξουσιασμό-φασισμό με οποιοδήποτε τρόπο. Πρόκειται για το συνηθισμένο τρόπο απόκτησης και χρήσης της «εξουσίας».