Η διαλεκτική της ιστορίας, το «Κεράμιον Ύδατος» της Μ. Πέμπτης και η …εργατική Πρωτομαγιά

«… ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἰδοὺ εἰσελθόντων ὑμῶν εἰς τὴν πόλιν συναντήσει ὑμῖν ἄνθρωπος κεράμιον ὕδατος βαστάζων· ἀκολουθήσατε αὐτῷ εἰς τὴν οἰκίαν οὗ εἰσπορεύεται,..»

Αφορμή μου δόθηκε γι’ αυτή την ανάρτηση η σύμπτωση «της εργατικής Πρωτομαγιάς» χθες Μ. Τετάρτη και του Ευαγγελίου του Όρθρου της Μ. Πέμπτης με επικέντρωση στο «Κεράμιον ύδατος» που βάσταζε ο χωρίς όνομα «άνθρωπος». Ζώντας στο επίκεντρο μιας παγκόσμιας βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης τα αποτελέσματα της οποίας μέχρι στιγμής τα βιώνουμε οι λαοί και οι μικρές χώρες κυρίως και όχι το υπαίτιο (χρηματιστηριακό και λογιστικό κυρίως) κεφάλαιο χωρίς ακόμα (και στη χώρα μας) να βρούμε πυξίδα εξόδου προς τα εκεί που «ρέει μέλι και γάλα»…

Η ιδεολογία που προσπαθούν να επιβάλλουν οι παντός είδους «κατεξουσιαστές» αυτή την ιστορική περίοδο, επεκτείνουν και σχεδιάζουν να σταθεροποιήσουν (αν το επιτρέψουμε…) είναι το πρότυπο του «ατομικού ανθρώπου», με σύμβολο τις «ατομικές εργασιακές συμβάσεις» και τις «ατομικές ευθύνες» για την επιβίωση, την ατομική σκλαβιά, υποταγή και ανελευθερία. Ας το ονομάσουμε «πρότυπο» Ι. Όποιοι δεν το αντέχουν οδηγούνται προς την αυτοκτονία, δηλαδή το δρόμο του μηδενός. Κάποιοι μένουν μετέωροι στον ενδιάμεσο δρόμο αποκαμωμένοι με διαφόρων τύπων ψυχικές ασθένειες… Ας το ονομάσουμε «πρότυπο» 0.

Γνωρίζουμε όμως πως στην ιστορία και σε όλους τους λαούς υπήρξαν απόπειρες πολλών τύπων για «κοινοτικό» τρόπο επιβίωσης, με άτυπους αλλά και θεσμικούς τρόπους αλληλεγγύης, δημιουργώντας πλαίσια του συλλογικού ανθρώπου. Ας το ονομάσουμε  «πρότυπο» ΙΙ. Τεράστια κινήματα υπήρξαν, συχνά αποτυχημένα και κάποιες φορές επιτυχημένα, όπως η εργατική Πρωτομαγιά στο Σικάγο το 1886, που αποτελεί πάνω από ένα αιώνα σύμβολο της εργατικής τάξης στην πορεία από το «πρότυπο» Ι προς «πρότυπο» ΙΙ.