Η χατζάρα του Αλέκου Αλαβάνου έχει βγει από τη θήκη. Φαίνεται ακονισμένη. Θύμα όλη η αριστερά. Στο ρόλο όμως της Ιφιγένειας ο ΣΥΝ και κατ’ επέκταση ο ελλαδισμός. Στο ρόλο του Αγαμέμνονα ο ΣΥΡΙΖΑ και η … Ευρώπη, αλλά όχι αυτός ο υπαρκτός, αλλά ο άλλος ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός των ονείρων του.
Σύντροφε Αλέκο αν ο ελλαδισμός αποτελεί μια παρωχημένη αντίληψη εσωστρέφειας, ο ευρωπαϊσμός χωρίς τόπο, ψυχή και πολιτισμό, μήπως αποτελεί απλά μόνο μια υπεκφυγή; Μήπως χρειαζόμαστε ένα νέο διεθνισμό, που να κουρνιάζει σε έθνος και να πετά μακριά από έθνος σε έθνος; Και πάλι να επιστρέφει;
Παράδεισος και ωραία Ελένη για τον Αλαβάνο όμως αποτελεί η Ευρώπη. Ποια όμως Ευρώπη; Όχι αυτή της Ε.Ε., αλλά η άλλη. Όχι βεβαίως αυτή που ονειρεύεταιτου ΚΚΕ ,το οποίο θεωρεί μάλλον λείψανο. Την αποτελεί αυτή των κινημάτων. Των κινημάτων όμως του μέλλοντος….
Λέει και άλλα πολλά στη συνέντευξή του σήμερα στον «Ιό». Δείχνει «ταπεινωμένος», απογοητευμένος που η υπαρκτή αριστερά των ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αφού δεν κατανόησαν τη νίκη με το άρθρο 16 και την εξέγερση-ξέσπασμα του περσινού Δεκέμβρη.
Όντως όλη σχεδόν η υπαρκτή και καθεστωτική αριστερά δεν άκουσε το ερώτημα των μαθητών, ανέργων, φοιτητών, αγοριών και κοριτσιών. Πώς να απαντήσει λοιπόν; Ο Αλέκος μιλά σαν έφηβος που ψάχνεται και σαν αγρίμι που βγήκε από το κλουβί (του ΣΥΝ). Δυστυχώς δυο αιώνες τώρα η «αριστερά» και η «αναρχία» θέτουν μόνο σωστές ερωτήσεις. Στις απαντήσεις δεν πάνε και πολύ καλά…
Έτσι τις απαντήσεις τις δίνει το σύστημα και τα καθεστωτικά κόμματα της αριστεράς σιγοντάρουν. Και το νερό πέφτει συνήθως σε κοφίνια και όχι σε πιθάρια.
Η αντίθεση λοιπόν του Ηρώδη και του Βρέφους πάλι είναι μπροστά μας. Πρόκληση για όλες και όλους μας. Ας πούμε πρώτα Καλά Χριστού-γεννα και ας μελετήσουμε μετά την προκλητική και ενδιαφέρουσα σημερινή συνέντευξή του στον Ιό της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας.
Οι απαντήσεις του δεν αποτελούν βεβαίως απαντήσεις στα ερωτήματα της νεολαίας. Αποτελούν, νομίζω, όμως διαμεσολάβηση των δικών τους ερωτημάτων.
Οι απαντήσεις αφορούν όλες και όλους μας. Ιδού λοιπόν χώρος κινηματικής, φιλοσοφικής και θεολογικής αναψυχής και πόνου.
Filed under: Άρθρο 16,Αποχωρήσεις,Αλ. Αλαβάνος,Αντιεξουσιαστικά,Αναμνήσεις,Ανανεωτική πτέρυγα ΣΥΝ,Δεκεμβριανά 2009,Ευρωπαϊσμός,Ελλαδισμός,Εξεγέρσεις,ΣΥΝ,ΣΥΡΙΖΑ,Φθόγγοι και κραυγές |
Το Μανιτάρι του Βουνού 
o Αλαβάνος μέσες άκρες είναι σωστός. Αλλά πραγματικά από τις ευρωεκλογές και μετά δεν διαλέγει σωστό τάιμινγκ.
Ενώ για την στρατηγική γενικά είμαι μαζί του θαρρώ τελευταία ότι στην τακτική τον κατακλύζει το συναίσθημα.
Συμβουλή, προς το παρόν να ιδρύσει ένα φόρουμ αριστερής σύνθεσης προτάσεων, όχι τόσο γενικών, αλλά καθημερινής πρακτικής, να μην πιάσει αμέσως το θέμα μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ, να μη χρεωθεί τη διάσπαση.
Κανείς πια δεν τσιμπάει στον μαέστρο του αποπροσανατολισμού (άρθρο 16 και στο βάθος κολέγια) και στον ξοφλημένο ηγέτη της νατοϊκής αριστεράς… Η παράσταση τελείωσε!
Εμενα τωρα γιατι ολα αυτα μου φαινονται τοσο σημαντικά και οτι μπορει να επιρεάσουν εξ ισου την ζωη μου / μας με το αν η Μενεγακη εχει λιγοτερη ακροαματικότητα και αν τα έσπασε ο Ευαγγελάτος με τον Antenna. Δεν κανω πλάκα. Σοβαρολογώ.
@ τσουκνίδα
Τάιμινγκ; Αυτό δεν τον ενδιαφέρει, εκτός και αν η διοάσπαση ε΄χει ξεκινήσει ή πάει να μαζέψει-χρησιμοποιήσει συνιστωσες στο ΣΥΡΙΖΑ. Θα δείξει. Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως τον γνωρ΄.ιζαμε είναι κλινικά νεκρός…
@ pampam
Κάθες πρόβατο που φεύγει από το μαντρί (ΚΚΕ;) το τρώει ο λύκος;
@ theoprovlitos
Απορώ πως δεν σε ενδιφέρει!!!!
Δεν ξέρω αν οι λύκοι τρώγονται μεταξύ τους…
Αναφέρομαι σε απάτη με άρθρο 16 (τα στοιχεία έχουν δημοσιοποιηθεί) και σε «νατοϊκή αριστερά» (π.χ. Σχέδιο Ανάν, αγωγός…). Θα μπορούσα να αναφερθώ και σε τυχοδιωκτικό κοσμοπολιτισμό και σε πολλά άλλα. Ωστόσο η στερεότυπη αντίδρασή σας δείχνει ότι θα χάσω τον καιρό μου.
@ pampam
Όντως η αντίδρασή μου ήταν «στερεότυπη», αλλά τον καιρό σου δεν τον χάνεις. Αν και δεν μου πέφτει λόγος, αφού δεν ανήκω ούτε συμπαθ’ώ τόσο πολύ τον υπαρκτό ΣΥΡΙΖΑ, θέλω όμως να είμαι δίκαιος μαζί του.
α) Στο άρθρο 16, όπως και στην όλη μάχη ενάντια στην αντιδραστική επιχείριση συνταγματικής μεταρρύθμισης (+ αρθρα 18, 24, 100, 114, 124, κλπ) ο Αλέκος έσυρε τον ΣΥΡΙΖΑ πέρα από τη σταση του στα κολέγια στην Ευρώπη.
β) Στο σχέδιο Ανάν όντω ο ΣΥΝ είχε διχαστεί και παίχτρηκε παιχνίδι από την ηγεσί του, αλλα αρχηγός ηταν Ο Νικ. Κωνσταντόπουλος…. Ο ΣΥΡΙΖα Νο 1 είχε ήδη εκείνες τις μέρες διασπαστει…
γ) Για τη «νατοϊκή αροστερά» πάλι ο ΣΥΝ (και η ΑΚΟΑ, αν θυμαμαι καλα, είχε διασπαστεί) … Δεν θυμαμαι τη σταση είχε ο Αλέκος ως ευρωβουλευτής.
δ) Ο Αλαβάνος είναι ένα περίεργο μείγμα κοσμοπολιτισμού και διεθνισμού. Νομίζω ότι δεν εχει καταλήξει.
ΥΓ Ανα απαντήσεις σίγπουρα δεν θα χάσεις το χρόνο σου φίλε.
Απλά, κουράστηκα και τους σιχάθηκα όλους εξ ίσου. Για την φάρα αυτη, η πολιτική και η εξουσια ειναι ΑΥΤΟΣΚΟΠΟΣ και τρόπος αυτοεπιβεβαίωσης που καλύπτει τεράστια υπαρξιακά κενά..
Οπότε τι να συζητήσει κανεις πιά. Αν είναι προτιμότερο να είναι κανεις μονόφθαλμος από το δεξί ή το αριστερό μάτι σε ενα μονοπάτι που είναι γκρεμος και από τις δύο μεριές;
Όσο υπάρχουν κομματα τόσο θα μανιπουλάρονται και θα μανατζαρονται οι οπαδοί τους εκόντες-άκοντες και μαζι τους και εμεις που τους σιχαινόμαστε.
Γι αυτο τελικά ο Χριστός μίλησε για Ουράνια βασιλεία. Ηξερε πως κάθε ανθρωπινη προσπαθεια, ακομα και η Εκκλησια σαν αμθρωπινος θεσμος, ειναι καταδικασμένος να αποτύχει.
@ theoprovlitos
Πολύ απογοήτευση εκπέμπεις. Ας θυμηθούμε μαζί το «Αργά ναδίζει ο Χριστός» του νεοφανούς αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς του Σέρβου. Το διαβάζουμε εδω στο σπίτι αυτές τις μέρες οικογενειακά. Και τα ρίχνει συν τοις άλοις ορθοδόξως μεν, χωρίς «ναι μεν, αλλά», στον καπιταλισμό….