Αφορμή για το σημερινό ζέον ποστ, που ίσως στεναχωρήσει πολλούς και πολλές, αποτέλεσε η ανακοίνωση σήμερα και «εκκλησιαστικών» αποσπάσεων, 47 εκπαιδευτικών (27+6+10+3+1) έναντι 72 περσινών μέχρι στιγμής, ανάμεσά τους βέβαια πολύ γνωστών στο δημόσιο βίο, αλλά και προσωπικών φίλων (αυτό είναι μια άλλη παράμετρος). Βεβαίως στις περίπου 7.500 αποσπάσεις τέτοιου τύπου, τι είναι οι … 47;
Το δίλημμα μέγα: να συγχαρώ τις φίλες και φίλους ή να τους λυπήσω;
Η σημασία που θέλω να προσδώσω δεν είναι ποσοτική, αλλά ποιοτική, αξιακή. Εξ αυτών λοιπόν οι 33 είναι θεολόγοι, υπάρχουν ιδιαιτερότητες, αλλά και μερικοί εξ αυτών ιερείς (αλήθεια αποσπώνται στην Μητρόπολή τους και παίρνουν «διπλό» μισθό;)
Και άλλα ακόμα ερωτήματα:
Και ανάμεσα στους αδιόριστους θεολόγους δεν υπάρχουν αξιόλογοι; Δεν υπάρχουν και για άλλες θέσεις; Να θυμίσω δηλαδή ότι έχουμε αδιόριστους θεολόγους μεγάλης ηλικίας, οικογενειαρχών, με μεταπτυχιακά και κοινωνική δράση;
Χρόνια γνωρίζω το «χρήσιμον» και ωφέλιμον, συνάμα και άναρχον, των αποσπάσεων εκπαιδευτικών προς πάσαν υπηρεσίαν για λόγους κυρίως ψηφοθηρικούς και πελατειακών σχέσεων. Εκπαιδευτικοί νεοδιόριστοι έως με λευκά τα μαλλιά της κεφαλής αποσπώνται προς κάθε πρόσωπο δημοσίου δικαίου.
Οι πρώτοι διατηρώντας τα πολλά μόρια των σχεδόν δυσπρόσιτων περιοχών διορισμού και οι τελευταίοι για να προσφέρουν πολύτιμες εμπειρίες και φυσικά το τερπνόν μετά του … ωφελίμου. Πηγαίνουν σε ΑΕΙ, κόμματα (δεξιά ή … αριστερά), γραφεία εκπαίδευσης, περιφέρειες, υπουργεία άλλα, οργανισμούς και στην .. ελλαδική εκκλησία.
Προσωπικά δεν είμαι ενάντια σε αποσπάσεις. Το αντίθετο μάλιστα και για πολλούς λόγους, που δεν είναι του παρόντος. Όμως χρειάζεται επειγόντως να ξεφύγουμε από τη νεοθωμανική αντίληψη και πρακτική προσφοράς και ζήτησής τους – και φυσικά όχι εις βάρος άλλων συναδέλφων. Προτάσεις έχουν γίνει πολλές προς μια δίκαιη κατεύθυνση. Πέρα από τα θεσμικά όργανα, έχουν γίνει και από συνδικαλιστικές ομάδες στη βάση.
Ορίστε δύο: κατεύθυνση αρχών 1η, κατεύθυνση αρχών 2η.
Το ζήτημα των αδιόριστων θεολόγων βρίσκεται σε χειρότερη μοίρα, απ’ ότι την περίοδο της χούντας, όπου η μη αδιοριστία στη δευτεροβάθμια εκπ/ση λέγεται ότι γινόταν ως μια πίεση για να γίνουν κληρικοί οι θεολόγοι!!!! Πράγμα που είχε μικρή «απόδοση» εξ αιτίας αυτής της πίεσης….
Θυμίζω προς τη θεσμική εκκλησία, αλλά και προς τους αποσπασμένους στην Ιερά σύνοδο κλπ, την εμπεριστατωμένη ανοικτή επιστολή, προς την (τότε) Ιεραρχία της Εκκλησίας και την (τότε) Κυβέρνηση, επιστολή πασίγνωστου αδιόριστου θεολόγου το 1998, που δημοσιεύτηκε στη «ΣΥΝΑΞΗ», τ. 67, σελ. 127-129 και ο οποίος είναι ακόμα αδιόριστος, παρότι …. «ισάξιος» των αποσπαμένων…. Όπως και το σχετικά πρόσφατο κείμενό του: Θεολογία και σπουδές
Και τρεις θεσμικές προτάσεις και όχι μόνο για συζήτηση:
1) Νέο σύστημα υπηρεσιακών άμεσα μεταβολών στην εκπαίδευση, όπου οι αποσπάσεις θα είναι μοριοδοτούμενες, επί θητεία για 3-4 έτη, με ανώτατο αριθμό θητειών (2) και φυσικά με ένα μισθό.
2) Στις θέσεις τους να διορίζονται μόνιμοι εκπαιδευτικοί, αφού θα βγαίνουν ως λειτουργικά οργανικά κενά.
3) Η θεσμική εκκλησία να αναλάβει χωρίς χρονοτριβές πρωτοβουλίες για τη επιλογή αδιόριστων θεολόγων από τις πιο απλές ενοριακές απασχολήσεις έως την ιερά Σύνοδο (ανεξάρτητα του συστήματος σχέσεων πολιτείας – εκκλησίας).
Filed under: Αποκαλυπτικά,Αστοχριστιανισμός,Αδιοριστία,Αντιθέσεις,Εκπαιδευτικά,Εκκλησιαστική Πολιτική,Θρησκευτική αγωγή,Φθόγγοι και κραυγές,αποσπάσεις,θεολόγοι εκπαιδευτικοί |
Το Μανιτάρι του Βουνού 
Eξαιρετικός ο προβληματισμός!
http://theologylar.blogspot.com/2009/07/blog-post_23.html
@ Xaris Andreopoulos
Προσπάθησα να μην αδικήσω πρόσωπα, αλλά να αναδείξω δύο καίρια ζητήματα και να ακουμπήσω ένα τρίτο:
α) Το φλέγον έως θανάτου ζήτημα της αδιοριστίας και ειδικά των θεολόγων.
β) Το εξεφτελισμένο έως διαφθοράς σύστημα των αποσπάσεων πάσης φύσεως
και γ) Το ζήτημα της διπλομισθίας ιερέων, ειδικά όταν δεν προσφέρουν «διπλή» εργασία, σε μια εποχή αδιοριστίας και πορείας νέων σχέσεων πολιτείας-θεσμικής εκκλησίας.
Το αν κατάφερα το προβληματισμό θα το δείξει η αντίδραση. Η σιωπή εδώ θα είναι και συνενοχή πιθανότατα…
Καλή ξεκούραση και εγρήγορση για όλα…
Γειά σου Μανιτάρι! Κάν’το λιανό εκείνοτο «νεοθωμανική αντίληψη και πρακτική» και πως κολλάει ο «νεοθωμανισμός» στους ρουσφετολογικούς διορισμούς και τις αποσπάσεις, γιατί αν εξαιρέσεις όσους διαβάζουμε σύγκεκριμένα έντυπα, άλλος κόσμος δεν κατέχει γρυ τον όρο, πολλοί δε θα νομίζει ότι αναφέρεται ο όρος σε ερωτικές προτιμήσεις…
@ Δελφινάκι
δεν είναι ανάγκη να διαβάζει κάποιος ειδικά περιοδικά για να κατανοήσει το ραγιάδικο είδος σχέσεων μεταξύ εργαζόμενων και σημερινών εξουσιαστών…. (που οδηγεί συνειρμικά στην Οθωμανική αυτοκρατορία) για να κατανοήσει τα γραφόμενα. Κάνω λάθος;
Αναδημοσιεύω και εδώ και ζητώ συγνώμη για κάθε προσωπική αδικία στα πρόσωπα, είτε εν γνώσει μου, είτε εν αγνοία μου
ένα σχόλιο που έθεσα σε δύο σχόλια με προσωπικές αιχμές σε κάποιους από τις «εκκλησιαστικές» αποσπάσεις σε μια από τις δυο ηλεκτρονικές διευθύνσεις που έχει αναδημοσιευτεί το ποστ:
http://theologylar.blogspot.com/2009/07/blog-post_23.html, δηλαδή Ενωση Θεολόγων ν. Λάρισας
» Αγαπητοί σχολιαστές
άλλες τουλάχιστον (ήταν) οι δικές μου προθέσεις που ανέβασα το πόστ. ήταν αξιακές και θεσμικές και όχι προσωπικές επιθέσεις (και μάλιστα σε φίλους).
Τέτοιες προσωπικές επιθέσεις αποτελούν και για μένα, όπως αλλού έχει γραφεί για σχετικά παρόμοια περίπτωση:
«… ηθικό λυντσάρισμα.
Η επίθεση αυτή είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνη γιατί συνδυάζεται με την ανάδυση μιας φιλομεταξικής ολοκληρωτικής ιδεολογίας, που μορφοποιείται στο πρόσωπο της σύγχρονης ελλαδικής ακροδεξιάς.
Η νέα αυτή ακροδεξιά ενδύεται τη λεοντή του «πατριώτη», κωδικοποιεί τις κατηγορίες κατά προσώπων και δημιουργεί τις νέες «μαύρες λίστες»…»
1ον, (Για Δημήτρη Βολιώτη)
α) Τα πρόσωπα που αποσπώνται στις 7.500 θέσεις, μακριά από το ΚΥΣΔΕ τα τελευταία χρόνια, δεν είναι κατ’ αρχή υπεύθυνα τα ίδια για το ΠΩΣ των αποσπάσεων, τουλάχιστον περισσότερο από μας τους άλλους.
Επομένως το ίδιο ισχύει και για τις «εκκλησιαστικές» αποσπάσεις.
β) Θεωρώ περισσότερο υπεύθυνη την θεσμική Εκκλησία που δεν λειτουργεί με διαφανή κριτήρια και προκήρυξη των θέσεων.
Όχι λοιπόν λιθοβολισμό των προσώπων!!!!
Ζητώ λοιπόν και δημόσια συγγνώμη απ’ αυτά τα πρόσωπα ως ηθικού αυτουργού για κάθε φυσικό λιθοβολισμό στο νετ από εδώ και πέρα, παρ’ όλο είναι ο χειρότερος τρόπος ανάγνωσης του ποστ.
2ον, προς «Ευθύγλωσσος»
Προσωπικά είμαι υπέρ του πολιτισμικού, γνωσιολογικού και παιδαγωγικού μαθήματος, στο ίδιο σχετικά επίπεδο όπως όλα τα μαθήματα.
Κάθε βιωματική του καλυτέρευση δεν αφορά μόνο αυτό, αλλά όλα τα μαθήματα.
Θεωρώ απαράδεκτο να θεωρούνται ΜΟΝΟ οι πτυχιούχοι θεολογίας ως οι καταλληλότεροι για βιωματική προσέγγιση των παιδιών και για αλληλεπίδραση ΚΑΙ του ορθόδοξου πολιτισμού με ό, τι επί πλέον αυτό δύναται να συνεπάγεται από τις άλλε ειδικότητες.
Δεν είναι το πτυχίο που «κανονίζει» το βάθος και ουσία της προσέγγισης, αλλά τα θεία χαρίσματα….
Φυσικά η ίδια (η θεσμική εκκλησία συχνά) σχεδόν λειτουργεί όπως και τα ΑΕΙ, κόμματα, συνδικάτα, κλπ
Υστερόγραφο. Λόγω περιόδου, τυχόν καθυστέρηση για απάντηση σε νέα ερωτήματα, δεν θα οφείλεται σε άρνηση. Εξάλλου όλο αυτό το σχόλιο θα μεταφερθεί στο μητρικό ποστ, στο ΜτΒ…
Χαίρετε…»
Σημείωση: Το ποστ έχει αναδημοσιευτεί και εδώ: http://orthodoxi-pisti.blogspot.com/2009/07/blog-post_2935.html
Ποιος είναι ρε παιδιά ο Δημήτρης Βολιώτης; Και εσύ μανιτάρι και ο Ανδρεόπουλος στο δικό του blog μιλάτε γι΄ αυτόν, αλλά που τον είδατε; Και τι είχε γράψει στα σχόλιά του, που από όσο κατάλαβα διέγραψε ο Ανδρεόπουλος;
Περί Νεο-Οθωμανισμού και πως εφαρμόζεται από το νέο Τούρκο υπουργό εξωτερικών (τον όρο Μανιτάρι, καλό να μην το ταυτίζουμε με το ΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟ που μάλλον θα ήταν πιο εύστοχος όρος να χαρακτηρίσει τις «ραγιάδικες αποσπάσεις» τον θεολόγων
Βέβαια οι ραγιάδες διαμορφωτές της δικής μας εξωτερικής πολιτικής μπορεί κι αυτοί να χαρακτηριστούν νεο-οθωμανοί αφού με τις προτάσεις περί δήθεν ελληνο τουρκικής προσέγγισης (που δεν αφορά καθόλου τους λαούς) συμβάλλουν στην υλοποίηση των σχεδίων των ηγετικών δυνάμεων του τουρκικού νεο-οθωμανισμού που καθοδηγούνται από το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών. Χαρακτηριστικό στοιχείο της νεο-οθωμαντικής εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας ήταν και η διάρρηξη των σχέσεων με την…Κίνα λόγω ταραχών στους πληθυσμών των Ουιγούρων, πολλές χιλιάδες χιλιομέτρων μακρυά από την Τουρκική επικράτεια, στην άλλη άκρη της Ασίας, Αυτό δεν δείχνει την επιθυμία της Τουρκίας να κυριαρχήσει σε όλους τους Μουσουλμανικούς και τουρκόφωνους πλυθησμούς σε όλα τα Βαλκάνια και όλη την Ασία, σε μία ανασύσταση μιάς «νέας Οθωμανικής αυτοκρατορίας», με όποια μορφή μπορεί να λάβει αυτή…
Άρθρο του Βασίλη Μαρκεζίνη στο ΕΘΝΟΣ (α’ μέρος, Κυριακή 26 Ιουλίου 2009). Ο Β. Μαρκεζίνης κατέχει τον τίτλο του «σερ», είναι νομικός σύμβουλος της βασίλισσας της Αγγλίας και μέλος σε επτά Ακαδημίες του εξωτερικού. Παραθέτω το εισαγωγικό κείμενο της εφημερίδας καθώς και τον σύνδεσμο για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=15426&subid=2&pubid=4890842
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα τελευταία χρόνια η Tουρκία επιδεικνύει μια εξαιρετική ικανότητα προσαρμογής στα νέα γεωστρατηγικά δεδομένα, αναπτύσσοντας μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, με πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις από τη Mέση Aνατολή έως τον Kαύκασο ή ακόμη και την Kίνα.
H σύγχρονη τουρκική διπλωματία αναβιώνει την παράδοση της Mεγάλης Πύλης, παρεμβαίνοντας με βαρύτητα περιφερειακής δύναμης σε εστίες κρίσης, επιστρατεύοντας τακτικές «διαίρει και βασίλευε», ασκώντας «δικαιώματα» που απορρέουν από το ιστορικό παρελθόν αλλά και επιχειρώντας να κλείσει μέτωπα και «πληγές» (όπως στην περίπτωση της Aρμενίας).
Tην ίδια ώρα οι μετοχές της γείτονος ανεβαίνουν δραματικά στο αμερικανικό χρηματιστήριο γεωπολιτικών αξιών, χωρίς η Aγκυρα να κάνει εκπτώσεις στο ισοζύγιο διμερών σχέσεων με τις HΠA, ή να συμπεριφέρεται με πνεύμα υποτέλειας προς την υπερδύναμη.
H νέα αυτή ισχυροποίηση (διότι περί αυτού πρόκειται) της Tουρκίας επιτείνει τη διπλωματική περιθωριοποίηση της Aθήνας, σε μια στιγμή μάλιστα όπου -εν μέσω ελληνικής… αφωνίας- εντείνονται οι προκλήσεις στο Aιγαίο και στην Kύπρο.
Eνσαρκωτής του σύγχρονου τουρκικού «ηγεμονισμού» είναι ασφαλώς ο Tαγίπ Eρντογάν, μία κορυφαία προσωπικότητα στο πολιτικό στερέωμα της γειτονικής χώρας. «Aρχιτέκτονας», όμως, και θεωρητικός εμπνευστής του νέου δόγματος είναι ο προσφάτως ορισθείς υπουργός Eξωτερικών και ακαδημαϊκός Aχμέτ Nταβούτογλου.
Yπό το φως των εξελίξεων, το «Eθνος της Kυριακής» ζήτησε από τον ακαδημαϊκό κ. Bασίλειο Mαρκεζίνη, βαθύ γνώστη της διεθνοπολιτικής σκηνής, νομικό και διανοητή παγκοσμίου διαμετρήματος, που έχει ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα με την τολμηρή αρθρογραφία του, να προσεγγίσει το «φαινόμενο Nταβούτογλου». Στο πρώτο τμήμα της ανάλυσης που δημοσιεύεται σήμερα ο κ. Mαρκεζίνης περιγράφει το θεωρητικό υπόβαθρο του νεο-οθωμανικού δόγματος, προσφέροντας πολύτιμες και πολλές φορές άγνωστες πληροφορίες για το προφίλ του Tούρκου υπουργού, ενώ την ερχόμενη Kυριακή επιχειρείται η αποτύπωση της πρακτικής εφαρμογής του νέου δόγματος σε «ζωτικούς χώρους», μεταξύ των οποίων και το Aιγαίο… Ο κ. Βασίλης Μαρκεζίνης κατέχει τον τίτλο του «σερ», είναι νομικός σύμβουλος της βασίλισσας της Αγγλίας και μέλος σε επτά Ακαδημίες του εξωτερικού.