Η Παναγιά της Κέρτεζης ως ΜτΒ γιόρτασε μετά σαράντα χρόνια…

Όταν στην Παναγιά της Κέρτεζης – ομώνυμος λόφος, αφού εκεί υπήρχε σκήτη στο όνομα της Παναγιάς – κτίστηκε το ομώνυμο ξωκκλήσι ήμουν μικρό παιδί. Έχασα τότε για λόγους υγείας τη πρώτη και δεύτερη (μοναδικές) Λειτουργία.

Έκτοτε μια σειρά συγκυριών το άφησαν μόνο σε προσκυνητές και … κατσίκες. Πέρσι αιφνιδιαστικά έγινε μια Θ. Λειτουργία σε τυχαία μέρα, αλλά φέτος με κάθε εκκλησιολογική απλότητα λειτουργήθηκε από δεκάδες χριστιανούς κάθε ηλικίας στα εννιάμερα της Παναγίας (απόδοση της Κοίμησης της Παναγιάς).

Πολλά παιδιά – ντόπια και μη – και μερικοί γέροντες (3 άνω των 80) ανέβηκαν κυριολεκτικά με τα πόδια τα 5 δύσκολα χιλιόμετρα περνώντας μέσα από το πανέμορφο καστανόδασος.

G20: Μέρκελ – Obama 1-0. Έρχεται τσουνάμι στο Μεσογειακό Νότο…

«…Για να είμαι ειλικρινής είναι περισσότερο απ’ ότι περίμενα, επειδή είναι συγκεκριμένο και έγινε αποδεκτό από όλες τις βιομηχανικές χώρες. Νομίζω ότι αυτό είναι μία επιτυχία», επεσήμανε στον Τύπο η Μέρκελ μιλώντας στο περιθώριο της συνόδου…».

Ποιο ήταν το – καπιταλιστικό βεβαίως – διακύβευμα στη συνάντηση των G20 που πραγματοποιήθηκε στο 3^ο δεκαήμερο του Ιούνη φέτος στο Τορόντο του Καναδά; Ήταν κυρίως η μάχη υπεράσπισης των κερδοσκόπων και των ελίτ από τη Μέρκελ, συμπαρασύροντας και τους άλλους Ευρωπαίους από τη μια και η μάχη ενάντια στην ταχεία ύφεση εκ μέρους του Ομπάμα, που όμως έχασε, σχεδόν,  κατά κράτος.

Η νίκη αυτή δεν σημαίνει ότι η Γερμανία επέλεξε τη ύφεση για τον εαυτό της. Το αντίθετο μάλιστα,

Να νικήσουμε την «οικονομία» των γουρουνιών των … Γεγερσηνών ΔΝΤ-φιλων

Πολιτισμικό, πολιτικό ή οικονομικό το πρόβλημα της κρίσης;

Με πρώτη ανάγνωση το πρόβλημα είναι οικονομικό, πρόκειται δηλαδή για μια δομική οικονομική κρίση του καπιταλισμού που εκφράστηκε, όπως αποδεικνύουν οι οικονομολόγοι σε πρώτη φάση στη χρηματοπιστωτική και τραπεζική διάσταση (ΗΠΑ).

Αγρότης και μουλάρι… ‏ υπάρχει Ελπίδα…

Ήταν κάποτε ένας αγρότης που είχε ένα γέρικο μουλάρι. Το μουλάρι μια μέρα έπεσε μέσα στο πηγάδι του αγρότη (όπως εμείς στην κρίση τους… καλή ώρα… )..

Ο αγρότης άκουγε το μουλάρι να χλιμιντρίζει απελπισμένο μέσα από το πηγάδι.

Η ελλαδική οικονομική κρίση, ως κρίση της χριστιανικής Πεντηκοστής

Η ελλαδική οικονομική κρίση, ως ειδική έκφραση της παγκόσμιας οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, δεν είναι άμοιρη με την έλλειψη οικείωσης του διαρκούς γεγονότος των «πυρίνων γλωσσών», που εορτάζεται σήμερα. Όσο και αν η θεσμική ορθόδοξη Εκκλησία δείχνει και προβάλλεται ως μια «επαγγελματική θρησκεία και εν πολλοίς κρατική», δεν παύει στο εσωτερικό της να ενεργείται στους όντως πιστούς το μυστήριο των άκτιστων πολλαπλών ενεργειών.

Η κρίση στην Ελλάδα ως ευκαιρία των πολλών…

«Η αφαίμαξη των πολλών, αλλά και η όποια φορολόγηση της ντόπιας ελίτ, δεν πρέπει να γίνει προς όφελος των διεθνών τοκογλύφων»

Ριζικές και πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις, που μαζί με μια σειρά άλλων πολιτικών, μπορούν να δώσουν διέξοδο υπέρ των πολλών. Να επισημάνουμε ότι οι εισηγήσεις αφορούν κυρίως την οικονομική διάσταση της κρίσης.

Για μια συνολική ανατρεπτική πολιτική υπέρ των πολλών, υπέρ των δημόσιων αγαθών και του αντίστοιχου πολιτισμού είναι αυτονόητα αναγκαίο η δημιουργία ενός συνεκτικού πολιτικού πακέτου για μια ανατροπή στο άμεσο μέλλον. Όσο νωρίτερα γίνει αυτό, τόσο καλύτερα. Η δημιουργία ενός σύγχρονου ΕΑΜ είναι και αναγκαία και ορατή πλέον…

Παρακολουθείστε σε μια σειρά βίντεο τις εισηγήσεις στην συζήτηση Επιστημόνων για το χρέος και το ευρώ που οργάνωσε το «Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής» στην ΑΣΟΕΕ 6/5/2010.

Από τη συζήτηση έχουμε τις ομιλίες των Κώστα Λαπαβίτσα – καθηγητή οικονομικών σε Πανεπιστήμιο στην Αγγλία (4 βίντεο), Δημήτρη Καζάκη – οικονομικό αναλυτή  (3 βίντεο) και Σπύρου Μαρκέτου – καθηγητή ιστορίας (2 βίντεο).

ΠΗΓΗ: http://www.youtube.com/user/eossyriza

I) Κ. Λαπαβίτσας (Τμήμα Ι)

Η Χρεοκοπία της Αργεντινής και πως αυτή Πλασάρεται

Πηγή: http://ankostis.blogspot.com/2010/03/blog-post_13.html

Έλαβα την παρακάτω παραβολή που αφορά την Κρίση της Αργεντινής στις αρχών του αιώνα μας, και την Κρίση της Ελλάδα, σήμερα (οι υπογραμμίσεις δικές μου):

Το χρονικό μιας κρατικής πτώχευσης…

«Κάποτε, μια χώρα με αδύναμη οικονομία, για να αποφύγει το χρόνιο πληθωρισμό, αποφάσισε να υιοθετήσει ένα από τα πιο ισχυρά νομίσματα του πλανήτη. Ο πληθωρισμός μειώθηκε κατακόρυφα μέσα σε λίγα χρόνια, τα χαμηλά επιτόκια τροφοδότησαν την κατανάλωση, τα εισαγόμενα προϊόντα έγιναν φτηνά και η ψευδαίσθηση της καλοπέρασης εδραιώθηκε στους πολίτες της…
Η οικονομία όμως έπασχε από χρόνια και βαθιά προβλήματα, και τίποτα δεν γινόταν προς την κατεύθυνση της λύσης τους.
Η φοροδιαφυγή, η διαφθορά και το ξέπλυμα χρήματος βασίλευαν, ενώ ο δανεισμός του κράτους, λόγω της σταθερής ισοτιμίας του νομίσματος, γινόταν όλο και πιο φτηνός και η κυβέρνηση της χώρας κατέφευγε όλο και πιο συχνά σ? αυτόν για να καλύψει τις ανεπάρκειες της οικονομίας…

Πόσα χρόνια θα κρατήσει η κρίση;

Η κρίση; Βεβαίως όλοι εννοούμε την οικονομική κρίση που από παγκόσμια καπιταλιστική και ενώ φούντωσε στη καρδιά της αυτοκρατορίας, με κύματα πέρασε στους λαούς και στη χώρα μας. Η περιφερειακή χώρα μας επιλέχτηκε να δοκιμαστεί ως κρατικό και κοινωνικό πειραματόζωο, ώστε να καθοριστεί η μετάβαση με βαθιές πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές τομές στην αναδυόμενη νέα φάση του καπιταλισμού, ίσως και σε παγκόσμιο επίπεδο. Εμείς οι «κάτω» και οι «πολλοί» απλά είμαστε στο «μάτι του «κυκλώνα».

-Εάν δεν θέλει κανείς να μη φιλοσοφήσει βαθύτερα και μακροϊστορικά μπορεί πολύ λακωνικά να απαντήσει:

Ε, ναι λοιπόν φταίω εγώ – λέμε τώρα….

Αν και δεν με καλύπτει πλήρως το παρακάτω κείμενο, θεώρησα τον εαυτό μου ως εκπαιδευτικό θιγμένο, τόσο από την άθλια επίθεση της ηγεσίας του κάπως έτσι «Υπουργείου αμάθειας και δια βίου σύνθλιψης» και με αποκορύφωμα το τελευταίο: «Κυρία Διαμαντοπούλου, το τέλος της κατρακύλας βρίσκεται στον πάτο», όσο και από μια παράλογη κριτική από κάποιον Δ. Κ. σε σχετική συζήτηση μιας εσωτερικής λίστας.

Αν και προσωπικά έχω άποψη λιγότερο κλαδική για την ολομέτωπη επίθεση των ελιτ στο λαό και τη χώρα μας συμφωνώντας με την πρόταση «Για την αναγκαιότητα πλατιών ανοικτών επιτροπών για την ανατροπή των μέτρων», αποφάσισα να το δημοσιεύσω αυτούσιο εδώ. Ίσως η συζήτηση να είναι πιο αποδοτική.

«Φταίω εγώ που δεν μπορώ να καταλάβω το μεγαλείο της δημοκρατίας που ζω, η οποία ρίχνει το φταίξιμο σε μένα τον δημόσιο υπάλληλο και εκπαιδευτικό που μετά από 12 χρόνια παίρνω 1300 ευρώ και πρέπει να πληρώσω εγώ.

Φταίω εγώ που δεν είμαι πατριώτης, όπως ο κ. Παπανδρέου και οι υπόλοιποι βουλευτές που δεν έχουν υπηρετήσει ποτέ οι περισσότεροι στο στρατό αλλά όμως νοιάζονται.

Φταίω εγώ που δεν μπορώ να καταλάβω ότι δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου βουλευτές, υπάλληλοι της βουλής, φοροφυγάδες, ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων, πρόεδροι ποδοσφαιρικών ομάδων, ιδιοκτήτες εφημερίδων και τηλεοπτικών μέσων, είναι όλοι πιο ίσοι στα προνόμια από τους υπόλοιπους και ίσως και πιο πατριώτες και για αυτό δεν θίγονται από τα μέτρα.

Έρχεται…. Είμεθα πανί με πανί…

Λέω να μην γράφω, αλλά δεν με αφήνετε εσείς οι φίλοι μου. Το παρακάτω μου ποίημα με το καταπληκτικό σκίτσο τόστειλλε ο συνονόματος … Παναγιώτης:

ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΓΙΑ ΜΑΡΚΑ ΜΕ ΕΛΠΙΔΑ
ΝΑ ΖΗΤΙΑΝΕΨΟΥΜΕ ΣΕ ΤΟΠΟΥΣ ΜΑΚΡΥΝΟΥΣ
ΝΑ ΟΡΘΟΠΟΔΗΣΟΥΜΕ ΠΡΙΝ ΕΡΘΗ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
ΚΑΙ ΑΜΝΗΣΤΕΒΟΥΜΑΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ

ΣΚΙΣΟΝ ΠΛΟΙΟΝ ΤΑΣ ΘΑΛΑΣΑΣ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΠΟΝ ΝΑ ΕΙΜΕ ΦΤΑΣΑΣ
ΣΚΙΣΟΝ ΤΑ ΝΕΡΑ ΠΡΟΠΕΛΑΙ
ΑΡΑΧΝΙΑΣΑΝ ΑΙ ΜΑΣΕΛΛΕ