Δημιουργούμε το σχολείο του μέλλοντος; Ναι ή όχι; – Επανάρτηση

Mar 16, 2009 1:04 AM

«Δημιουργούμε το σχολείο του μέλλοντος; Ναι ή όχι;»

from Το Μανιτάρι του Βουνού by manitaritoubounou

{ Η 9^η ζεύξη που χάθηκε ήταν:

https://manitaritoubounou.wordpress.com/2009/03/16/sxol-mellontos-nai-oxi-stzyg/

Ως γνωστό, από δικό μου διαχειριστικό σφάλμα σβήστηκαν οριστικά εννέα αναρτήσεις (μεταξύ 4/03/2009 και 16/03/09). Θα γίνει μία προσπάθειας μερικής επανόρθωσης. Θα αναρτηθούν τα ποστ διαμέσου των μηχανών αναζήτησης, ει δυνατόν με τις φωτογραφίες και τα σχόλια… Ζητώ συγγνώμη από τους επισκέπτες και σχολιαστές.}

Του Στέργιου Ζυγούρα

Παιδεία. Όχι μία, αλλά δύο Ιφιγένειες δείχνει διαθέσιμη να θυσιάσει η κυβέρνηση:

Τι είναι η κρίση; Κρίση είναι… Επανάρτηση

Τι είναι η κρίση; Κρίση είναι…

from Το Μανιτάρι του Βουνού by manitaritoubounou, Mar 8, 2009 2:23 PM

{ Η 5^η ζεύξη που χάθηκε ήταν:

https://manitaritoubounou.wordpress.com/2009/03/08/tieinai-krisi-einai-xrtsoukalas-1/

Ως γνωστό, από δικό μου διαχειριστικό σφάλμα σβήστηκαν οριστικά εννέα αναρτήσεις (μεταξύ 4/03/2009 και 16/03/09). Θα γίνει μία προσπάθειας μερικής επανόρθωσης. Θα αναρτηθούν τα ποστ διαμέσου των μηχανών αναζήτησης, ει δυνατόν με τις φωτογραφίες και τα σχόλια… Ζητώ συγγνώμη από τους επισκέπτες και σχολιαστές.}

Του Χρήστου Τσουκαλά

Κρίση είναι:

Ανοικτή επιστολή στον Λαρίσης Ιγνάτιο

της «Φιλορθόδοξης Ένωσης – Κοσμάς Φλαμιάτος»

Ως γνωστόν οι φίλοι μου και «οι εχθροί μου» γνωρίζουν ότι δεν τα πάω καλά με τις λεγόμενες «παραεκκλησιαστικές» οργανώσεις, κινήσεις, συλλόγους, «αδελφότητες», κλπ. Ο κυριότεροι λόγοι είναι:

α)  εμποδίζουν έμμεσα την ενοριακή σύναξη να συγκροτηθεί ως σώμα προσώπων ευχαριστιακά, αφού λειτουργούν ως σκληρές «ομαδοποιήσεις».

β) Δίνουν επιχειρήματα για ισχυροποίηση της δεσποτοκρατίας, παρότι πολλές απ’ αυτές τελευταία παίζουν και παιχνίδια «λυκοφιλίας» μαζί τους.

γ) Έχουν εισάγει «αιρετικές» θεολογίες και δύσκολα τις αποβάλλουν.

Όλα αυτά όμως δεν με εμποδίζουν να αναρτήσω σήμερα μια σπουδαία ανοικτή επιστολή της λεγόμενης «Φιλορθόδοξης Ένωσης Κοσμάς Φλαμιάτος». Αυτή απευθύνεται στον Μητροπολίτη Λαρίσης κ. Ιγνάτιο δικαιολογημένα. Η στάση του μητροπολίτη για την προσπάθεια «κουκουλώματος» του Αττικής Παντελεήμονα είναι γνωστή, αφού ήταν ένας των «7» και κατόπιν άρχισε να αποσύρει κάπως ή δήθεν την ψήφο του. Γι’ αυτό έχω μιλήσει για την απόφαση των «6,5».

{UP DATE 04-04-2009, ώρα 21.30

Έλαβα και αναρτώ διόρθωση ανακρίβειας στην ανοικτή επιστολή από το Σύλλογο «Κοσμάς Φλαμιάτος», σήμερα με ημερομηνία 30-03-2009.

anakriveies-larisis-kosmflamiatos_30-03-09}

Διαβάστε λοιπόν την ανοικτή επιστολή …

ali8ini-syggnwmi-tou-larisis-ignatiou3

Ο ορθολογισμός και ο ανορθολογισμός της Δύσεως και η καθ’ ημάς Ανατολή

Του Φιλαλήθη

Ι. Εισαγωγικά

Ένα πρόβλημα μέγα της σημερινής «προοδευτικής» και ριζοσπαστικής κοινωνικά διανόησης είναι, μαζύ με αυτή μεγάλου μέρους του «αναρχοαυτόνομου»/ νετσαγεφικού κατ’ ουσία χώρου, – δανείζομαι τον όρο από τον Β. Ραφαηλίδη -,  ότι απόζει από την ίδια δυσωδία εν σχέσει με το κατεστημένο. Αυτή η «δυσωδία» είναι, για να θυμηθούμε λίγο και τον Μαρξ και τις ασφυκτικά ταξικές του, και αντιπερσοναλιστικές[1] άρα, κατηγοριοποιήσεις, η του αστικού και «μικροαστικού ρασιοναλισμού». Αυτή της μεταφυσικής του Λόγου.

Ο ίδιος ο τέκτονας και αστός επαναστάτης Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος γνωρίζουμε από τον Π. Κανελλόπουλο[2], ότι λάτρευε μία «εκδιδόμενη επί χρήμασι» γυναίκα που παρίστανε την θεότητα του Λόγου-Ratio στην Παναγία των Παρισίων, στην «αγία Τράπεζα» του χώρου. Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι ο Διαφωτισμός υπήρξε πράγματι η εποχή όπου άνθισε ιδιαίτερα αυτή η φιλοσοφία, η λεγόμενη φιλοσοφία των Φώτων, και η «μισαλλόδοξη θρησκεία του Λόγου», όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά και ο Max Horkheimer και ο (από τους επιφανέστερους απολογητές της εποχής) A. Mathiez…

Η καταγωγή αυτή της απολυτοποίησης του Λόγου είναι βεβαίως ο σκοτεινός Δυτικός Μεσαίωνας, όπου είχαμε τον σχολαστικισμό να αναπτύσσεται και να καταξιώνεται θεσμικά, εν αντιθέσει με την Ορθόδοξη Ανατολή, όπου καταξιώνεται ο Ησυχαστής, και «εμπειριστής», άρα, Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, στις σχετικές «έριδες»[3]…  Ο σχολαστικισμός, όπως αναλύει και ο καθηγητής π. Ι. Ρωμανίδης στο «προπατορικόν αμάρτημα» και αλλαχού, είχε ως βάση του[4] την κτίση της ανθρώπινης ψυχής κατ’ εικόνα του Θεού (analogia entis), ώστε να είναι τριμερής, και να δύναται να γνωρίση, ως το ύψιστο αντικείμενο γνώσεως, την Ουσία του Θεού δια της διανόησης, του Λόγου. Το βασικόν είναι, λοιπόν, ότι βάσει της Παπικής Θεολογίας, που ιδιαίτερα ανέπτυξε ο Θωμάς Ακινάτος/Ακινάτης (πατήρ του σχολαστικισμού) στην «Summa Theologica» και αλλού, ο Θεός είναι αντικείμενο «υπερφυσικής γνώσης» δια του φιλοσοφικού στοχασμού (!).  Απεναντίας, στην καθ’ ημάς Ανατολή αναγνωρίζεται και καταδείχνεται ένα επιπλέον όργανο γνώσης, εν προκειμένω της «υπεραισθητής και υπερνοητής γνώσης», το κέντρο της υπάρξεως, που ονομάζεται εκάστοτε καρδία ή νους ή πνεύμα.

ΙΙ. Της «Δύσεως» (το δίπολο)

Ο δάσκαλος στην ελληνική κοινωνία και η ταξική θέση του κατά Μάρξ

Του Βασίλη Ζενζεφύλη

«Η δουλειά του δάσκαλου είναι να τεχνουργεί ανθρώπους. Να αναλώνεται τίμια, να ετοιμάζει τα πλάσματα που θα ζήσουν όχι στην φύση, αλλά στον πολιτισμό, όχι στην ζούγκλα αλλά στην πόλη. Ενώ όλοι οι άνθρωποι που πλάθει ο δάσκαλος κάνουν ο καθείς το δικό του επάγγελμα και είναι ο καθείς μια ψηφίδα στο ενιαίο ψηφιδωτό της οικονομίας της αγοράς, εμείς με τον καιρό εχάσαμε τον ιδρυτικό χαρακτήρα της λειτουργίας του δασκάλου. Και την δουλειά του την επήραμε σα μια από τις πολλές δουλειές των ανθρώπων. Ένα επάγγελμα ρουτίνας. Μια μονάδα εργασίας όμοια με τις άλλες βλέπουμε και στο δάσκαλο.» (Δημήτριος Λιαντίνης).

Α. Ποια είναι η ταξική κατάταξη του δασκάλου κατά Μαρξ;

Ι) Ο εκπαιδευτικός θεσμός μέσα από την μαρξιστική θεώρηση.

Ελεύθερη πρόσβαση… σε τι;

του ΚΩΣΤΑ ΘΕΡΙΑΝΟΥ

Ο όρος «ελεύθερη πρόσβαση» στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έχει «στολίσει» το φραστικό οπλοστάσιο ενός τμήματος της Αριστεράς στην Ελλάδα, τα τελευταία τριάντα περίπου χρόνια.

Παραδόξως, παρά την πλατιά διακίνηση του όρου μέσα στις τάξεις ενός τμήματος της Αριστεράς είναι δύσκολο να περιγραφεί το περιεχόμενό του, ακόμη πιο δύσκολο να συμφωνήσουν στο τι ακριβώς σημαίνει «ελεύθερη πρόσβαση» ανάμεσα σε αυτούς που χρησιμοποιούν τον όρο και τέλος, δυσκολότερο όλων, η συσπείρωση σημαντικών τμημάτων των λαϊκών στρωμάτων πίσω από ένα τέτοιο αίτημα.

Γράμμα στους μαθητές: Γιορτή 3 ιεραρχών

Γράμμα στους μαθητές: Γιορτή 3 ιεραρχών[1]

Του Γιώργου Μάλφα[2]

Βασίλειος ο Μέγας, Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Γρηγόριος ο Θεολόγος: τρεις φωτεινές προσωπικότητες ανταμώνουν στον κοινό τόπο της αγιότητας.

Γίνονται θέματα σχολικών εργασιών στο μάθημα των θρησκευτικών, αντικείμενο κηρυγμάτων απ’ τον άμβωνα, άλλοθι βολικής αργίας στις 30 του Γενάρη…

Συμπιέζεται η αγιότητα να χωρέσει σε βιβλία και ομιλίες, σε αργίες και επετείους και πάντα μας διαφεύγει.

Τους «Προστάτες της Παιδείας και των Γραμμάτων» τιμά ράθυμα και υποκριτικά η δημόσια εκπαίδευση, σε μια συγκυρία φέτος άκρως συγκρουσιακή. Η δωρεάν δημόσια παιδεία που ποτέ δεν ήταν δωρεάν και σε λίγο δεν θα ‘ναι  δημόσια στο μάτι του κυκλώνα.

Ποιος, αλήθεια, γιορτάζει και γιατί σήμερα; Αξίζει να απαντηθεί αυτή η διερώτηση.

Άσυλο, προβληματικές, ερωταποκρίσεις και Πατερικές τομές

Του Φιλαλήθη

Σχετικά με το πανεπιστημιακό άσυλο, έχουμε ήδη και εμείς πει πολλά και πολλαχού, δια ζώσης ή δια πληκτρολογίου κ.α.. Βεβαίως, το ζήτημα του Ασύλου είναι ένα εξόχως σημαντικό, πολυσήμαντο και βαρυσήμαντο ζήτημα, και πολλοί προσεγγιστές του αγνοούν όλη την προβληματική και την ιστορία του θέματος. Έτσι, η έποψή τους έχει ένα εξαιρετικά περιεσταλμένο οπτικό πεδίο. Οπωσδήποτε, και η επί τούτου «βιβλιογραφία» είναι μικρή. Προσωπικά, ερευνώντας σχετικά εξ αρχής του «ξεσπάσματος» του Φοιτητικού Κινήματος (2006-),

δεν βρήκα παρά, κατά βάσιν, δύο συγγράμματα, το ένα με μάλλον αρνητική προκατάληψι (εκδ. «Ερωδιός«) και το δεύτερο (αξιολογότατη) διδακτορική διατριβή από κάποιον ξενιτευμένο Έλληνα επιστήμονα, προσκείμενο δε στο πολιτικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας (Κ. Μπαμπασίδης), του οποίου το έργο έχει προμνησθή και αλλαχού.

Είναι γνωστό ευρέως, ότι υφίσταται μία πολύ μεγάλη συζήτησι περί του ζητήματος τούτου, η οποία πολλάκις εκφυλίζεται σε συνθηματολογία αγνοούντων.

Συμπληρώνοντας το κείμενο που παραθέτουμε, αναδημοσιεύοντας, και που προοριζόταν ως εισήγηση σε κάποια πολιτικού περιεχόμενου συζήτησι / εκδήλωσι, θα καταχωρούσαμε σήμερα τα εξής στοιχεία.

Ο μύθος της μαζικής πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση

Του Κώστα Θεριανού[1]

Η μαζική πρόσβαση στην τριτοβάθμια που θα ικανοποιήσει την υψηλή ζήτηση για αυτήν και, ταυτόχρονα, τους πόθους της ελληνικής οικογένειας για απόκτηση του κύρους που δίνει ένα πτυχίο, όχι μόνο στην αγορά εργασίας, αλλά και στην αγορά των κοινωνικών σχέσεων, ακόμη και στη «γαμήλια αγορά» αποτελεί μόνιμη υπόσχεση των μεγάλων κομμάτων.

Όμως, αυτό που περνά στα ψηλά γράμματα είναι ότι η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στη χώρα μας είναι πλέον μαζική.

Οι θεολογικές παλινωδίες του δημιουργιστή Γ. Παναγιώτου – μια αναίρεσή τους

Οι προτεσταντίζοντες Ορθόδοξοι δημιουργιστές φτάνουν σε απίστευτα συμπεράσματα. Εκτός απ’ αυτά που μπορείτε να διαπιστώσετε στα σχόλια του προηγούμενου θέματος «Ο Δαρβίνος, ο Σεραφείμ Ρόουζ και η εξελικτική Δημιουργία» είναι ανάγκη να γίνει και η αναίρεση των θεολογικών παλινωδιών του κ. Γ. Παναγιώτου.

Το άρθρο του δημοσιεύτηκε την Πέμπτη 08-01-2009 στην ενδιαφέρουσα και φιλική μας, κατά τα άλλα, ιστοσελίδα «Η άλλη Όψις». Ήδη στο προηγούμενο θέμα είχα γράψει ελλειπτικά γι’ αυτό:

«… Επιλέγω επίσης ενδεικτικά δυο πρόσφατες ακραίες τοποθετήσεις με κάποια σχετικά επιχειρήματα: Ένα  … και ένα  «θεολογικά» κατά στην «άλλη Όψη» στις 8 Ιανουαρίου 2009. Το πρώτο όμως μου φαίνεται ότι είναι δέσμιο μιας μη ορθόδοξης «θεολογίας» και το δεύτερο μιας εγκόσμιας «φιλοσοφίας»…» Για την αποστροφή αυτή είχα μικρά και συνετά σχόλια από τον υπεύθυνο διαχειριστή εδώ πρώτα, μετά εδώ και με ένα ερώτημα εδώ και τελευταία εδώ.

Η αναίρεση του άρθρου αυτού γίνεται πάλι από τον γνωστό συνεργάτη μας σ’ αυτά τα ζητήματα και φυσικά με τη δική του συναίνεση. Εδώ κρατώ τον τρόπο με τον οποίο ανάρτησε την αναίρεση στη δική του ιστοσελίδα, τον οποίο ευχαριστώ και δημόσια και καλώ να συνεχίσει με τους αναγκαίους σχολιασμούς.

Απάντηση σε Δημιουργιστικές παρερμηνείες πατερικών κειμένων

Του exeldim

Σε άρθρο του με θέμα: «Περί της Θωρίας της Εξελίξεως» ο κ. Γ. Παναγιώτου επιτίθεται στην επιστήμη της θεωρίας της Εξελίξεως, διαστρεβλώνοντας την έννοια πλήθους αγιοπατερικών χωρίων, και καταλήγοντας στο Δημιουργιστικό δόγμα, ότι «όταν έχουμε πειστικές αποδείξεις ενάντια σε αυτό που πιστεύουμε, η πίστη πρέπει να είναι ισχυρότερη των αποδείξεων»!!!

Ο κος Γ. Παναγιώτου ξεκινάει με τα εξής λόγια: