Δημιουργούμε το σχολείο του μέλλοντος; Ναι ή όχι; – Επανάρτηση

Mar 16, 2009 1:04 AM

«Δημιουργούμε το σχολείο του μέλλοντος; Ναι ή όχι;»

from Το Μανιτάρι του Βουνού by manitaritoubounou

{ Η 9^η ζεύξη που χάθηκε ήταν:

https://manitaritoubounou.wordpress.com/2009/03/16/sxol-mellontos-nai-oxi-stzyg/

Ως γνωστό, από δικό μου διαχειριστικό σφάλμα σβήστηκαν οριστικά εννέα αναρτήσεις (μεταξύ 4/03/2009 και 16/03/09). Θα γίνει μία προσπάθειας μερικής επανόρθωσης. Θα αναρτηθούν τα ποστ διαμέσου των μηχανών αναζήτησης, ει δυνατόν με τις φωτογραφίες και τα σχόλια… Ζητώ συγγνώμη από τους επισκέπτες και σχολιαστές.}

Του Στέργιου Ζυγούρα

Παιδεία. Όχι μία, αλλά δύο Ιφιγένειες δείχνει διαθέσιμη να θυσιάσει η κυβέρνηση:

Τι είναι η κρίση; Κρίση είναι… Επανάρτηση

Τι είναι η κρίση; Κρίση είναι…

from Το Μανιτάρι του Βουνού by manitaritoubounou, Mar 8, 2009 2:23 PM

{ Η 5^η ζεύξη που χάθηκε ήταν:

https://manitaritoubounou.wordpress.com/2009/03/08/tieinai-krisi-einai-xrtsoukalas-1/

Ως γνωστό, από δικό μου διαχειριστικό σφάλμα σβήστηκαν οριστικά εννέα αναρτήσεις (μεταξύ 4/03/2009 και 16/03/09). Θα γίνει μία προσπάθειας μερικής επανόρθωσης. Θα αναρτηθούν τα ποστ διαμέσου των μηχανών αναζήτησης, ει δυνατόν με τις φωτογραφίες και τα σχόλια… Ζητώ συγγνώμη από τους επισκέπτες και σχολιαστές.}

Του Χρήστου Τσουκαλά

Κρίση είναι:

Ανοικτή επιστολή στον Λαρίσης Ιγνάτιο

της «Φιλορθόδοξης Ένωσης – Κοσμάς Φλαμιάτος»

Ως γνωστόν οι φίλοι μου και «οι εχθροί μου» γνωρίζουν ότι δεν τα πάω καλά με τις λεγόμενες «παραεκκλησιαστικές» οργανώσεις, κινήσεις, συλλόγους, «αδελφότητες», κλπ. Ο κυριότεροι λόγοι είναι:

α)  εμποδίζουν έμμεσα την ενοριακή σύναξη να συγκροτηθεί ως σώμα προσώπων ευχαριστιακά, αφού λειτουργούν ως σκληρές «ομαδοποιήσεις».

β) Δίνουν επιχειρήματα για ισχυροποίηση της δεσποτοκρατίας, παρότι πολλές απ’ αυτές τελευταία παίζουν και παιχνίδια «λυκοφιλίας» μαζί τους.

γ) Έχουν εισάγει «αιρετικές» θεολογίες και δύσκολα τις αποβάλλουν.

Όλα αυτά όμως δεν με εμποδίζουν να αναρτήσω σήμερα μια σπουδαία ανοικτή επιστολή της λεγόμενης «Φιλορθόδοξης Ένωσης Κοσμάς Φλαμιάτος». Αυτή απευθύνεται στον Μητροπολίτη Λαρίσης κ. Ιγνάτιο δικαιολογημένα. Η στάση του μητροπολίτη για την προσπάθεια «κουκουλώματος» του Αττικής Παντελεήμονα είναι γνωστή, αφού ήταν ένας των «7» και κατόπιν άρχισε να αποσύρει κάπως ή δήθεν την ψήφο του. Γι’ αυτό έχω μιλήσει για την απόφαση των «6,5».

{UP DATE 04-04-2009, ώρα 21.30

Έλαβα και αναρτώ διόρθωση ανακρίβειας στην ανοικτή επιστολή από το Σύλλογο «Κοσμάς Φλαμιάτος», σήμερα με ημερομηνία 30-03-2009.

anakriveies-larisis-kosmflamiatos_30-03-09}

Διαβάστε λοιπόν την ανοικτή επιστολή …

ali8ini-syggnwmi-tou-larisis-ignatiou3

Ο ορθολογισμός και ο ανορθολογισμός της Δύσεως και η καθ’ ημάς Ανατολή

Του Φιλαλήθη

Ι. Εισαγωγικά

Ένα πρόβλημα μέγα της σημερινής «προοδευτικής» και ριζοσπαστικής κοινωνικά διανόησης είναι, μαζύ με αυτή μεγάλου μέρους του «αναρχοαυτόνομου»/ νετσαγεφικού κατ’ ουσία χώρου, – δανείζομαι τον όρο από τον Β. Ραφαηλίδη -,  ότι απόζει από την ίδια δυσωδία εν σχέσει με το κατεστημένο. Αυτή η «δυσωδία» είναι, για να θυμηθούμε λίγο και τον Μαρξ και τις ασφυκτικά ταξικές του, και αντιπερσοναλιστικές[1] άρα, κατηγοριοποιήσεις, η του αστικού και «μικροαστικού ρασιοναλισμού». Αυτή της μεταφυσικής του Λόγου.

Ο ίδιος ο τέκτονας και αστός επαναστάτης Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος γνωρίζουμε από τον Π. Κανελλόπουλο[2], ότι λάτρευε μία «εκδιδόμενη επί χρήμασι» γυναίκα που παρίστανε την θεότητα του Λόγου-Ratio στην Παναγία των Παρισίων, στην «αγία Τράπεζα» του χώρου. Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι ο Διαφωτισμός υπήρξε πράγματι η εποχή όπου άνθισε ιδιαίτερα αυτή η φιλοσοφία, η λεγόμενη φιλοσοφία των Φώτων, και η «μισαλλόδοξη θρησκεία του Λόγου», όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά και ο Max Horkheimer και ο (από τους επιφανέστερους απολογητές της εποχής) A. Mathiez…

Η καταγωγή αυτή της απολυτοποίησης του Λόγου είναι βεβαίως ο σκοτεινός Δυτικός Μεσαίωνας, όπου είχαμε τον σχολαστικισμό να αναπτύσσεται και να καταξιώνεται θεσμικά, εν αντιθέσει με την Ορθόδοξη Ανατολή, όπου καταξιώνεται ο Ησυχαστής, και «εμπειριστής», άρα, Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, στις σχετικές «έριδες»[3]…  Ο σχολαστικισμός, όπως αναλύει και ο καθηγητής π. Ι. Ρωμανίδης στο «προπατορικόν αμάρτημα» και αλλαχού, είχε ως βάση του[4] την κτίση της ανθρώπινης ψυχής κατ’ εικόνα του Θεού (analogia entis), ώστε να είναι τριμερής, και να δύναται να γνωρίση, ως το ύψιστο αντικείμενο γνώσεως, την Ουσία του Θεού δια της διανόησης, του Λόγου. Το βασικόν είναι, λοιπόν, ότι βάσει της Παπικής Θεολογίας, που ιδιαίτερα ανέπτυξε ο Θωμάς Ακινάτος/Ακινάτης (πατήρ του σχολαστικισμού) στην «Summa Theologica» και αλλού, ο Θεός είναι αντικείμενο «υπερφυσικής γνώσης» δια του φιλοσοφικού στοχασμού (!).  Απεναντίας, στην καθ’ ημάς Ανατολή αναγνωρίζεται και καταδείχνεται ένα επιπλέον όργανο γνώσης, εν προκειμένω της «υπεραισθητής και υπερνοητής γνώσης», το κέντρο της υπάρξεως, που ονομάζεται εκάστοτε καρδία ή νους ή πνεύμα.

ΙΙ. Της «Δύσεως» (το δίπολο)

Ο δάσκαλος στην ελληνική κοινωνία και η ταξική θέση του κατά Μάρξ

Του Βασίλη Ζενζεφύλη

«Η δουλειά του δάσκαλου είναι να τεχνουργεί ανθρώπους. Να αναλώνεται τίμια, να ετοιμάζει τα πλάσματα που θα ζήσουν όχι στην φύση, αλλά στον πολιτισμό, όχι στην ζούγκλα αλλά στην πόλη. Ενώ όλοι οι άνθρωποι που πλάθει ο δάσκαλος κάνουν ο καθείς το δικό του επάγγελμα και είναι ο καθείς μια ψηφίδα στο ενιαίο ψηφιδωτό της οικονομίας της αγοράς, εμείς με τον καιρό εχάσαμε τον ιδρυτικό χαρακτήρα της λειτουργίας του δασκάλου. Και την δουλειά του την επήραμε σα μια από τις πολλές δουλειές των ανθρώπων. Ένα επάγγελμα ρουτίνας. Μια μονάδα εργασίας όμοια με τις άλλες βλέπουμε και στο δάσκαλο.» (Δημήτριος Λιαντίνης).

Α. Ποια είναι η ταξική κατάταξη του δασκάλου κατά Μαρξ;

Ι) Ο εκπαιδευτικός θεσμός μέσα από την μαρξιστική θεώρηση.

Ελεύθερη πρόσβαση… σε τι;

του ΚΩΣΤΑ ΘΕΡΙΑΝΟΥ

Ο όρος «ελεύθερη πρόσβαση» στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έχει «στολίσει» το φραστικό οπλοστάσιο ενός τμήματος της Αριστεράς στην Ελλάδα, τα τελευταία τριάντα περίπου χρόνια.

Παραδόξως, παρά την πλατιά διακίνηση του όρου μέσα στις τάξεις ενός τμήματος της Αριστεράς είναι δύσκολο να περιγραφεί το περιεχόμενό του, ακόμη πιο δύσκολο να συμφωνήσουν στο τι ακριβώς σημαίνει «ελεύθερη πρόσβαση» ανάμεσα σε αυτούς που χρησιμοποιούν τον όρο και τέλος, δυσκολότερο όλων, η συσπείρωση σημαντικών τμημάτων των λαϊκών στρωμάτων πίσω από ένα τέτοιο αίτημα.

Γράμμα στους μαθητές: Γιορτή 3 ιεραρχών

Γράμμα στους μαθητές: Γιορτή 3 ιεραρχών[1]

Του Γιώργου Μάλφα[2]

Βασίλειος ο Μέγας, Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Γρηγόριος ο Θεολόγος: τρεις φωτεινές προσωπικότητες ανταμώνουν στον κοινό τόπο της αγιότητας.

Γίνονται θέματα σχολικών εργασιών στο μάθημα των θρησκευτικών, αντικείμενο κηρυγμάτων απ’ τον άμβωνα, άλλοθι βολικής αργίας στις 30 του Γενάρη…

Συμπιέζεται η αγιότητα να χωρέσει σε βιβλία και ομιλίες, σε αργίες και επετείους και πάντα μας διαφεύγει.

Τους «Προστάτες της Παιδείας και των Γραμμάτων» τιμά ράθυμα και υποκριτικά η δημόσια εκπαίδευση, σε μια συγκυρία φέτος άκρως συγκρουσιακή. Η δωρεάν δημόσια παιδεία που ποτέ δεν ήταν δωρεάν και σε λίγο δεν θα ‘ναι  δημόσια στο μάτι του κυκλώνα.

Ποιος, αλήθεια, γιορτάζει και γιατί σήμερα; Αξίζει να απαντηθεί αυτή η διερώτηση.