Βιβλιοκριτική: Το πολύχρονο ζήτημα των 12 εκπτώτων μητροπολιτών

Βιβλιοκριτική: Το πολύχρονο ζήτημα των 12 εκπτώτων μητροπολιτών

(Χάρης Μ. Ανδρεόπουλος)

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

Κάμποσες αφορμές μου δόθηκαν τον τελευταίο καιρό, ώστε να ασχοληθώ με ένα νομοκανονικό εκκλησιαστικό ζήτημα, που ήδη έχει λήξει εδώ και 25 χρόνια οριστικά. Κάτι η στάση της διοικούσας εκκλησίας στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια των μνημονίων και της πανδημίας, μια σειρά άρθρων στην μηνιαία εφημερίδα «ΩΡΑ των ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ»[1] για έναν εκ των «12» εκπτώτων Μητροπολιτών από το Σκεπαστό Καλαβρύτων, κάτι η μελέτη ενός εξειδικευμένου σύγχρονου εκπαιδευτικού στελέχους, την οποία και παρουσιάζουμε με οδήγησαν σε αυτό το άρθρο – βιβλιοκριτική.

Η μελέτη έγινε από τον πολυγραφότατο Δρ θεολογίας Χαράλαμπο Μ. Ανδρεόπουλο σε 196 σελίδες από τις εκδόσεις «ΑΙΑΚΟΣ» (Πειραιάς – 2022). Είναι χαρακτηριστικός ο υπότιτλος: «Ιστορική και νομοκανονική προσέγγιση του προβλήματος των εκπτώτων Μητροπολιτών από την Επταετία (1967-1974) έως και τη Μεταπολίτευση (1990-1996)».

Οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή ότι η προσέγγιση του μελετητή δεν στηρίζεται στην όποια ατομική ηθική του κάθε ένα εκ των «12» εκπτώτων μητροπολιτών, η οποία βεβαίως διαβάζεται με τα έγχρωμα γυαλιά του καθενός μας διαφορετικά, αλλά με εκκλησιολογικά, νομικά και πολιτικά κριτήρια.

Η μέθοδος αυτή με βρίσκει σύμφωνο, γιατί έτσι μπορεί ο/η οποιοσδήποτε να κατανοήσει το πρόβλημα, αλλά και τη λύση του μετά από τριάντα ολόκληρα χρόνια! Την μέθοδο αυτή θα ακολουθήσω κι εγώ στην εν λόγω βιβλιοκριτική μου.

Στους πρωταγωνιστές των εξελίξεων αναφέρονται και δυο «δικοί μας», αλλά από την ακριβώς αντίθετη στάση και πρακτική.

1. Ο -από το Σκεπαστό Καλαβρύτων- Αλεξανδρουπόλεως Κωνστάντιος (Χρόνης), ο οποίος εκλέχθηκε μεν από την 8μελή «Αριστίνδην Σύνοδο», αλλά έμεινε μέχρι το θάνατό του ως «σκληροπυρηνικός» και «αμετανόητος» προς την αποκατάσταση της νομοκανονικότητας της Δ. Εκκλησίας στην Ελλάδα μετά το 1974. Επίσης αναφέρεται και ως στέλεχος της θρησκευτικής οργάνωσης «Ζωής»!

2. Ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Γεώργιος (Πάτσης), που ήταν ο 1^ος ο αρχαιότερος χειροτονηθείς στην «πρεσβυτέρα ιεραρχία» και ο οποίος συμμετείχε στην εκλογή του Αρχιεπ. Σεραφείμ (Τίκα), στην κανονικοποίηση της Δ. Εκκλησίας το 1974, αλλά και στην έκπτωση των «12».

ΙΙ. ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΤΗΣ Δ. ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Για να ζήσει και καρπίσει ο Σύλλογος Διδασκόντων… με έγγραφη Αναφορά

Για το σχολείο των ονείρων μου … με έγγραφη Αναφορά

Για να ζήσει και καρπίσει ο Σύλλογος Διδασκόντων

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Πριν από 41 χρόνια αποφάσισα να γίνω εκπαιδευτικός. Ήταν καλοκαίρι του 1972, όταν πλησίαζε το τέλος της στρατιωτικής χούντας. Ευτύχησα τα 6 χρόνια ως μαθητής να έχω αρκετούς καθηγητές και καθηγήτριες, που παρά το ζοφερό τοπίο για την Ελευθερία, μου ενέπνευσαν με την πράξη τους τελικά στέρεες αξίες. Και στόχους και αναφορές και αναζητήσεις προς όλες τις κατευθύνσεις της ύπαρξης, προσωπικής και συλλογικής.

Δεν θα ξεχάσω, όταν χωρίς τη θέλησή μου – πάλι χωρίς τη θέλησή μου – υποχρεώθηκα να βρεθώ στην τότε 6η Γυμνασίου σε «κλασσικό τμήμα», ενώ ήθελα να σπουδάσω θετικές επιστήμες. Η αείμνηστη φιλόλογος διδάσκοντας στα αρχαία τον «Επιτάφιο» του Περικλή έδωσε σε κάποιους από μας τους μαθητές (ήταν αρένων και το 1ο Γυμνάσιο Πάτρας) την ευκαιρία να ξεδιπλώσουμε τι τεράστια σημασία έχει η αληθινή δημοκρατία… Και η ενενηντάχρονη πλέον καθηγήτριά μου θεολόγος στο Γυμνάσιο Καλαβρύτων είχε δείξει ποια είναι η καθηγήτρια που αγαπά τα παιδιά, το σχολείο και το ρόλο της…

Η συνέχεια στην Αποικία Ορεινών Μανιταριών-4382

Η απόλυση και η παράταση

Η απόλυση και η παράταση

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Παίζουν μαζί σου ζητώντας πάλι

ΑΜΚΑ, προτιμήσεις και αξιοπρέπεια.

 ****

Τα νοσοκομεία προμήνυμα των σχολείων στη βαθμολόγηση;

Υπάρχει μια επικρατούσα άποψη που θεωρείται ορθή, δίκαιη και τίμια για την πρόσληψη προσωπικού, σε ιδιωτικούς, αλλά και δημόσιους φορείς: Λέγεται «αξιοκρατία». Η «αξιοκρατία» προϋποθέτει «αξιολόγηση». Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι ότι οι περισσότεροι που τα υποστηρίζουν στο επίπεδο της πολλαπλής εξουσίας είναι οι ίδιοι που υπονόμευσαν την «αξιοκρατία» με την «κομματοκρατία», «πελατοκρατία»  οι οποίες προϋπέθεταν την «ρουσφετολογία». Θα επιτέψετε όμως στο ΜτΒ να θυμίσει: «Φοβού τους Δαναούς και Δώρα φέροντες».

Δείτε ακόμα εδώ μια παλιά ανάρτηση με θέμα: «Αξιολόγηση και Εκπαίδευση σήμερα»*.

Οι απαρχές της προόδου, τα βαρίδια της συντήρησης και η Κυριακή του …Ασώτου

Στη λεγόμενη νεωτερική εποχή ένα κοινωνικό και ιστορικό δίπολο που πλανιέται είναι αυτό μεταξύ συντήρησης και προόδου. Ειδικά στον προηγούμενο αιώνα η διαμάχη πήρε διαστάσεις σε όλα τα επίπεδα: ιστορικά, κοινωνικά, φιλοσοφικά, επιστημονικά, θεολογικά, πολιτικά, κλπ.

Κορυφαίες εκδηλώσεις της προόδου  εντοπίζονται στις θετικές επιστήμες και στην τεχνολογία της,  στην εξέλιξη της κεφαλαιοκρατίας-καπιταλισμού στο δυτικό υπόδειγμα, αλλά και αυτή στην αναζήτηση ενός άλλου κοινωνικο-πολιτικού υποδείγματος…

Μαμά – μαμά!!! ένας άνθρωπος και ένα φαντάρος!

Η προληπτική επιστράτευση των καθηγητών, οι ψυχίατροι και ο έρπων φασισμός

«…αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία,

ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών.

Όστις ουν ταπεινώση εαυτόν ως το παιδίον τούτο,

ούτος εστίν ο μείζων εν τη βασιλεία των ουρανών..»

(Μτ. 18, 3-4).

Ο υποφαινόμενος είναι ένα αγριόπαιδο που μεγάλωσε. Τον αποκαλώ αγριόπαιδο ακριβώς επειδή μεγάλωσε μέσα στην άγρια φύση, αλλά και μέσα στην άγρια κοινωνία στο κεφαλοχώρι που είδε το φως του ήλιου. Μεγάλωσε μέσα σε ένα φτωχόσπιτο, σε μια πολύ φτωχή και βασανισμένη οικογένεια, μα εργατική σε κάθε δυνατή εργασία. Περπάτησε  στον όροφο (ανώγι) που ήταν το κρεβάτι του και το τραπέζι της οικογένειας, όπου ανέδιδαν οι οσμές των ζώων του πρόχειρου στάβλου (κατόι) με κάθε λογής ζώα.

Σ΄ αυτό το κεφαλοχώρι δεν γνώρισε τα κατηχητικά της «Ζωής», ούτε τα «οικοτροφεία» στρατωνισμού βεβαίως, όπου φοιτούσαν κυρίως οι γόνοι πλουσίων αστών (αστοχριστιανών) και κάποιων ακόμα «τυχερών» που είχαν άκρες. Πάλεψε σκληρά όπως δεκάδες άλλα παιδιά, αγόρια και κορίτσια. Γνώριζε τις πιο αγνές όψεις της εκκλησίας, φιλοσόφισε πρωτόγονα, ονειρεύτηκε, έπαιξε, χάρηκε και λυπήθηκε.

Το σύστημα «ηρωποιεί» τον Βαγγ. Διαμαντόπουλο -ΣΥΡΙΖΑ ή ο «Δένδιας»-ΝΔ χρυσαυγίζει;

Είναι γνωστό το ποιές κινήσεις έχει κάνει ο Δένδιας την περίοδο της υπουργίας του προσπαθώντας να ακουμπήσει στον κόσμο που χρυσαυγίζει ή ψήφισε Χ. Α. Ο διατυμπανισμός περί «ανακατάληψης» της Αθήνας και άλλων Πόλεων μας το θυμίζει.

Οι τελευταίες επιθέσεις σε δικαστές το ίδιο. Η φραστικές επιθέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ και η αποζήτηση ξεκαθαρίσματος με βίλες, στέκια, κουκούλες κλπ ομοίως. Τελικά όμως μήπως έχουν δίκιο όσοι απαιτούν το «ΒΓΑΛΤΕ ΤΗ ΚΟΥΚΟΥΛΑ κ. ΔΕΝΔΙΑ»;

«Στοχοποίησε το mall ο Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Διαμαντόπουλος;»

Η τελευταία όμως παραχάραξη βίντεο για να στοχοποιηθεί ο «αναρχικός» βουλευτής Καστοριάς του ΣΥΡΙΖΑ και να βαθύνει ακόμη περισσότερο ο εσωτερικός του διχασμός ομοίως και μάλιστα εις βάρος της ριζοσπαστικής τους «αντιπολιτευόμενης» σε επίπεδο οργάνων πτέρυγας.

«Τι πραγματικά είπε ο Βαγγέλης Διαμαντόπουλος»

Οι απογραφές των εξουσιαστών και η εξουσία της ενανθρώπισης

Στις μέρες μας βλέπουμε μια τεράστια κίνηση πολλαπλών απογραφών. Το διάλλειμα με την αποθέωση του ατομικισμού, που συνειδητά επέτρεψαν και ευνόησαν οι δυνάμεις του σύγχρονου κεφαλαίου, τέλειωσε και περνάμε πιά σε … συγκέντρωση στοιχείων. Κτηματολόγιο ξεκίνησε επί «Λαλιώτη», «Περιουσιολόγιο» ευαγγελίζεται ο «Τσίπρας», Απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων επέβαλε ο «ΓΑΠ»*. Γιατί άραγε, αφού κάθε δέκα χρόνια, όπως το 2011, γίνεται γενική «απογραφή»;

«…Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐξῆλθε δόγμα παρὰ Καίσαρος Αὐγούστου ἀπογράφεσθαι πᾶσαν τὴν οἰκουμένην.  αὕτη ἡ ἀπογραφὴ πρώτη ἐγένετο ἡγεμονεύοντος τῆς Συρίας Κυρηνίου. καὶ ἐπορεύοντο πάντες ἀπογράφεσθαι, ἕκαστος εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν…» ( Λκ 2,1-7). Απογραφή κάνουν οι «Αυτοκρατορίες» όχι μόνο στην «Μητρόπολη», αλλά και στις «Επαρχίες» για δυο βασικούς λόγους:

Σύσσωμη η αστική τάξη αποφάσισε σήμερα: «Πουλάμε-Σώζουμε» πρώτα τη χώρα και μετά ψηφίζετε!!!

Αυτό και ανατρέπει όσα ψέλιζαν οι δήθεν αντιμνημονιακοί της δεξιάς, αλλά και οι δήθεν επαναστάτες της αριστεράς που έχασαν το στόχο: Τη νέα δανειακή σύμβαση και «παρακαλούν» για εκλογές….

Έχουμε και λέμε εν συνόψει:

Το δημοψήφισμα ήταν μία μπλόφα, που έστησε φαινομενικά ο ΓΑΠ μόνος του, αλλά στην πράξη σε συνεννόηση με «Μέρκελ» και «Ομπάμα». Και πέτυχε όλους τους  στόχους του:

Μια πρώτη εξήγηση γιατί αλλιώς γιορτάστηκε το ΟΧΙ φέτος – Σουργελιανό κράτος

Παρελάσεις οργής σε όλη τη Χώρα!!!!*

• Λεφτά υπάρχουν το 2009
• Λεφτά δεν υπάρχουν το 2010
• Το χρέος (120% ΑΕΠ) δεν είναι βιώσιμο το 2009
• Το χρέος (160% ΑΕΠ) είναι βιώσιμο το 2011
• Το χρέος δεν θα ήταν βιώσιμο (180% ΑΕΠ) το 2012, αλλά θα είναι βιώσιμο (120% ΑΕΠ) το 2020