….από την σκοπιά των δυνάμεων της εργασίας και του πολιτισμού

Το πολιτικό σκηνικό πιά έχει αλλάξει οριστικά στη χώρα μας, παρότι δείχνουν οι δυνάμεις της κατεστημένης πολλαπλής εξουσίας να μην παραδίδονται εύκολα στην νέα ασαφή, αντιφατική, αλλά και ελπιδοφόρα και αναδυόμενη «αντιμνημονιακή πλειοψηφία».
Είμαι απ’ αυτούς που εκτιμά ότι οι ερχόμενες εκλογές δεν αποτελούν μια νέα δημιουργική αρχή, αλλά σφραγίζουν το τέλος ενός σαπισμένου αστικοδημοκρατικού καθεστώτος, που ξεκίνησε καθυστερημένα με ανάπτυξη του κράτους πρόνοιας και κατέληξε με την διαλυτική πτώχευση των δυνάμεων του λαού, του πολιτισμού και επομένως της χώρας.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν, καταλήγουν να είναι «τι τελικά διακυβεύεται σε αυτές τις εκλογές»; Απαντώ με μια κατά κάποιο τρόπο «ιεραρχική» σειρά και με βάση την βέβαιη κατάρρευση των μονοκομματικών κυβερνήσεων, στηριγμένων μάλιστα μέχρι τώρα και σε μια σειρά πολιτικών τεχνικών, όπως πελατειακές σχέσεις με ανταλλαγή ψήφου, ενισχυμένη αναλογική (αυτή τη φορά με προκαταβολική κλοπή 50 εδρών χωρίς καν κατώτατο όριο στο 1ο κόμμα) και πλαφόν 3% για την αποδυνάμωση νέων πολιτικών φορέων με την λογική της «χαμένης ψήφου»:
Συνέχεια →
Filed under: Αστικό κράτος,Αγιότητα,Αντιστασιακά,Αντικαπιταλισμός,Αντινομίες,Ανυπακοή,Διακυβεύματα,Ευροζώνη,Εκλογικά,Εμπράγματες εγγυήσεις,Ιμπεριαλισμός,Μνημόνιο ΙΙ,Τρόϊκα,Υποτέλειες | 2 Σχόλια »