Άγε νυν οι λέγοντες … Η δολοφονία ως ατμίδα εξέγερσης

Η εν ψυχρώ σχεδόν δολοφονία με βρίσκει στο κρεβάτι άρρωστο. Η οργή μου για τη δολοφονία είναι δεδομένη.

UPDATE 7-12-08., ώρα 16.40

UPDATE 7-12-08., ώρα 16.40, ΠΗΓΗ: http://troktiko.blogspot.com/2008/12/b.html

Βίντεο από την δολοφονία του 16χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου (7/12/2008)

Η οργή μου όμως είναι μεγαλύτερη για μας που είμαστε ανέτοιμοι ως συλλογικά υποκείμενα μπροστά σε μια παγκόσμια κρίση και λειτουργούμε ως φοβισμένα όντα. Οι πολλοί κρύβονται στα φουστάνια των κομμάτων εξουσίας. Το δείχνουν οι δημοσκοπήσεις και οι εκλογές στα περισσότερα πρωτοβάθμια συνδικαλιστικά σωματεία. Το δείχνουμε εμείς οι φοβισμένοι αστοχριστιανοί της τυπολατρίας και της ατομικής και κοινωνικής μιζέριας[1].

Αλλάζει το τοπίο με τους αφγανούς στην Πάτρα: και η Μητρόπολη στο παιχνίδι!

 Νέα δεδομένα στο ζήτημα των αφγανών στην Πάτρα, που ζουν στην Ηρώων Πολυτεχνείου και έχουν περικυκλώσει το λιμάνι.

Όλα αυτά μετά τα γεγονότα του Καλοκαιριού, όπου: «Ο άγριος ξυλοδαρμός τριών Αφγανών την Δευτέρα (8/9/2008) από άνδρες του λιμενικού ήταν η σταγόνα που ξεχείλησε το ποτήρι. Μετά από χρόνια ταπείνωσης και συνεχόμενων εξευτελισμών, αλλά και την ολοένα αυξανόμενη ένταση της καταστολής τους δύο τελευταίους μήνες (μόνο τον Αύγουστο οι «Γιατροί Χωρίς Σύνορα» κατέγραψαν 36 περιπτώσεις ξυλοδαρμών), οι Αφγανοί πρόσφυγες αποφάσισαν να διεκδικήσουν το αυτονόητο: την αξιοπρεπειά τους!…».

Θυμίζουμε βεβαίως πριν με τις εκδηλώσεις τον περασμένο Αύγουστο των noborder έγινε και κατάληψη λίγης ώρας του τηλεοπτικού σταθμού Sb, οπότε προβλήθηκε και το σχετικό βίντεο με το πρόβλημα από τη σκοπιά των διοργανωτών.

Τα νέα δεδομένα:

Προτάσεις Βερέμη-ΕΣΥΠ-ΥΠΕΠΘ και… Θρησκευτικά

Εν μέσω  καλοκαιρινής ζέστης, εργασιακής χαλάρωσης και πολιτικών υπόγειων σχεδιασμών ο εκλεχτός της ΝΔ προοδευτικάριος πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ) έριξε τα δίκτυα και τα αγκίστρια του. Το τυράκι λέγεται «ανεξιθρησκία» και το κεφαλοτύρι «αυτονόμηση» του Λυκείου από τις εισαγωγικές, αλλά οι προτάσεις δεν είναι καθόλου αυτονόμηση των εισαγωγικών από το σχολείο, υποχρεωτικό ή μή.

Με την συνταγματική ανεξιθρησκία -όπως αναλύσαμε στο προηγούμενο ποστ -, προσπάθησαν να διασπάσουν και να εξευτελίσουν το σώμα  των προοδευτικάριων εκσυγχρονιστών με το ημίμετρο της απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών,

Για τις κάμερες, παιδιά κυκλοφορούν μόνο στα σχολεία;

Τι παιχνίδι γίνεται με τις κάμερες; Τις στήνουμε πρώτα όπου θέλουμε και μετά συζητάμε ποιες θα βγάλουμε από πού, πότε, πως και γιατί; Και οι κάμερες που θα απομακρύνονται – μετά τη νίκη της ΕΛΜΕ Καρδίτσας – αφορούν μόνο τους μαθητές και μαθήτριες; Δεν αφορούν όλα τα παιδιά που κυκλοφορούν στους δρόμους, σε ναούς, κινηματογράφους, θέατρα, μαγαζιά, γήπεδα, τράπεζες;

Το περσινό Ιούνιο, λοιπόν, αντέδρασε η ΕΛΜΕ Καρδίτσας για κάμερες σε δυο σχολικά συγκροτήματα: «…Πρόκειται για το Μουσικό Γυμνάσιο – Λύκειο και Επαγγελματικό Λύκειο Σοφάδων …». Η αντίδραση έγινε και προς το ΥΠΕΠΘ και προς την Α.Π.Π.Δ.. Μετά από ένα χρόνο δικαιώθηκε η ΕΛΜΕ Καρδίτσας υπέρ των μαθητών.

Από πού λέτε; Από την … Α.Π.Π.Δ.!!! Απεφάνθη ότι:

Ναοί kitsch, λατρευτές trendy και emo;

«Άλλοι σκάφτουν και κλαδεύουν κι άλλοι πίνουν και μεθούν», λέει λαϊκή παροιμία. Ιεραπόστολοι χάθηκαν σε μακρινά μέρη και αγίασαν, άλλοι μόνοι σχεδόν την ώρα που γράφουμε αγωνίζονται, αλλά στην ελλαδίτσα μας περί άλλων τυρβάζουμε.

Μετά τις κάμερες σε ναούς πολυτελείας, που δημοσιεύσαμε πριν δυο μέρες με τίτλο: «Το μάτι του Θεού, το δικό μας μάτι και το μάτι της κάμερας», ας φανερώσουμε άλλη μια όψη που χρήζει κριτικής, πριν το αυγό του φιδιού μεγαλώσει.

Η σταδιακή μεταστροφή των Ελλήνων σε μια τυπική σχέση με τη θεία λατρεία σε μεγάλο ποσοστό έχει να κάνει – αρνητικά ή θετικά ανάλογα – με τη θεολογία βεβαίως που εκπορεύεται, τόσο από τη θεσμική εκκλησία αρνητικά, όσο και από την όποια μερίδα αγίων και στην εποχή μας (λαϊκούς, μοναχούς και κληρικούς). Αν εξαιρέσουμε τις γιαγιάδες και παπούδες emo, οι υπολοιποι συχνά είμαστε κυριλάτοι και κυριλάτες trendy…

Το μάτι του Θεού, το δικό μας μάτι και το μάτι της κάμερας

Αφορμή γι’ αυτό το ποστ βρήκα από το σύνθημα αναρχικών ( ; ) έξω από το Μητροπολιτικό ναό του Αγρινίου. Και ενώ τα μάτια των νέων ανθρώπων «βλέπουν τα πάντα σαν το μάτι του Θεού, το παιχνίδι της θεολογίας εξελίσσει την πλοκή και οδηγεί στην κορύφωση της πίστης», τόσο με τρυφερότητα και ευαισθησία, μα και την ακραία βία που διαπερνά την ιστορία και τους ανθρώπους από αείδιο Φως του Άκτιστου… Πρόκειται λοιπόν για την ακριβώς επόμενη φωτογραφία.

Χαρακτηριστικό μάλιστα και το βελάκι που εξηγεί και το σύνθημά τους: Η κάμερα (είναι άραγε η μοναδική; ) Εάν οι Ναοί φτάνουν στο σημείο να βάζουν κάμερες τίθενται πολλά ερωτηματικά και όχι μόνο για επίδοξους «κλέφτες»… Οι συνθηματολόγοι με πολύ σωστό τρόπο έθιξαν δυο πλευρές του θέματος: Μια «θεολογική» για το «Μάτι του θεού» και μια κοινωνική για τον «κοινό αγώνα μπάτσων και φασιστών».

Το ερώτημα πολλαπλής επιλογής είναι:

Ο κύριος «μετασεισμός» ήλθε τελικά από το ΥΠΕΠΘ!!!

Ενώ καθυστερεί σε Αχαΐα και Ηλεία και δεν έρχεται ο κύριος μετασεισμός από τα έγκατα της γης, τελικά ήλθε από τα έγκατα του ΥΠΕΠΘ!!!

Το χτεσινό Δελτίο Τύπου του ΥΠΕΠΘ, που προσπάθησε να κολακεύσει μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς, και ενώ καταφέρνει το αντίθετο, ακάθεκτο πήγε στο χειρότερο!!!!

Με την προσθήκη της πρότασης «Για όλα τα ανωτέρω θα ακολουθήσει νομοθετική ρύθμιση», υπογεγραμμένη χωρίς εμφανή υπογραφή «Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΛΑΤΗΣ», μετατράπηκε στο σπάνιο κατά τη μεταπολίτευση νομικό πρότυπο της Πράξης νομοθετικού περιεχομένου (αποφασίζουμε και διατάζουμε).

Σήμερα, ενώ τα παιδιά «ξεροστάλιαζαν» στις αυλές των σχολείων επί ώρες,

Doping: Τι ονειρεύεται μια πρωταθλήτρια κολύμβησης για τα … παιδιά της;

Βαθιά σιωπή σχεδόν, σαν ένα παχύ κάλυμμα, έχει πέσει στα κρούσματα dopig στη χώρα μας. Εν όψει αθλητικών «πανδαισιών» – Euro και Olybiakwn στο Πεκίνο – τα ελλαδικά κρούσματα σε «άρση βαρών με τα βάρη της φαρμακοδιέγερσης» και κολύμβηση …. χάθηκαν από τα ίχνη της ενημέρωσης…

Όμως η συνέντευξη της πρώην πρωταθλήτριας Μαρίας Δακουτρού στο «Κ» της Καθημερινής[1] μου ξαναθύμισε τα γεγονότα.

Διάβασα απόψεις για το θέαμα και τους αγώνες. Μου έκανε εντύπωση το άκουσμα ότι σε ελλαδικό κανάλι της TV από δημοσιογράφο,

Κριτικές παρατηρήσεις για το νέο σχολείο που τείνει να οικοδομηθεί…

Αντί σχολίου, παραθέτω τα σημαντικότερα σημεία της σπουδαίας μελέτης του προηγούμενου ποστ για τα αναλυτικά προγράμματα από τριμελή ομάδα εργασίας της ΟΛΜΕ, όπου έχω υπογραμμίσει τις έννοιες κλειδιά κατά τη γνώμη μου. Σε κάποια απ’ αυτά κάνω σύντομες παρατηρήσεις, ώστε να διευκολυνθεί και ο διάλογος. Ελπίζω οι αδυναμίες του σχολιασμού μου να καλυφτούν από τα δικά σας σχόλια! Χώρισα λοιπόν τα κεντρικά σημεία της μελέτης σε τριάντα πέντε κόμβους:

α) «…Το αναλυτικό πρόγραμμα αποτελεί ταυτόχρονα και την τεχνική οργάνωσης της σχολικής γνώσης, τεχνική που υπακούει σε ιδεολογικοπολιτικά κριτήρια για το τι είναι έγκυρη γνώση και με ποιες μεθόδους πρέπει να προσφέρεται στους μαθητές…»

Μανιτάρι του Βουνού: Να σημειώσουμε ότι αυτά τα «κριτήρια» ναι με υπακούουν στα γενικά κριτήρια της άρχουσας τάξης, αλλά εκφράζουν και το βαθμό συμβιβασμού τόσο με τον ταξικό της αντίπαλο, όσο και με άλλα μεσαία κατά κανόνα ρεύματα της κοινωνίας, που έχουν άλλα πολιτισμικά πρότυπα.

Στην καθ’ ημάς Ανατολή π.χ. υφίσταται φανερά ή υπόγεια ακόμα (με ή χωρίς παραφθορές) ο μακρόχρονος πολιτισμός (κατ’ εξοχήν ορθόδοξος) στο ζήτημα του χρόνου απέναντι στην εργασία, τη δημιουργία, την «αγραναύπαυση», παρ’ όλη την πίεση που δέχεται από το καπιταλιστικό πρότυπο.

Μ. Παρασκευή: η συμπύκνωση της ιστορίας!

Στα μεγάλα ιστορικά γεγονότα τελικά δυο ρεύματα συγκρούονται. Το ένα ρεύμα έχει ως επίκεντρο την επικρατούσα εξουσία, που τελικά είναι και παράνομη και άνομη, ενώ στρατηγικά βρίσκεται χωρίς λαϊκή αποδοχή. Πρόσκαιρα συχνά φαίνεται να εξουθενώνει και να συρρικνώνει την κάθε φορά λαϊκή πλειοψηφία. Το άλλο ρεύμα είναι αυτό με ζωντανούς χυμούς πνευματικού πολιτισμού, με συνειδήσεις ανιδιοτελείς, με αυτοπροσδιορισμό από τα άνομα κέντρα εξουσίας, πλουτισμού και γνώσεων, που προσπαθεί να δημιουργήσει μια νέα ζωή, μια «καινή κτίση».

Στα γεγονότα που οδήγησαν στον Γολγοθά προς την ατιμωτική σταύρωση τον Ιησού (και δυο ανώνυμους στο ευ-αγγέλιο ως «επικίνδυνους» για το πολιτικό σύστημα της εποχής του Χριστού)

είχαμε τα πιο σκοτεινά σημάδια αυτών που σφετερίζονταν την εξουσία: