Αναμνήσεις από τις μακρινές ημέρες του Πάσχα στην Κέρτεζη

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Οι μέρες του Πάσχα στην Κέρτεζη είχαν έναν εορταστικό ανάμικτο τρόπο ανάδειξης, λαμβάνοντας υπόψιν τόσο τις εργασίες των κατοίκων (κυρίως μικροαγροτών και τσοπάνηδων), όσο και επιρροές του μοναστηριακού τυπικού! Φυσικά και συμμετείχαν και πολλά γνωστά λαογραφικά στοιχεία, όπως τα λεγόμενα κάλαντα. Το εκκλησιαστικό και λαογραφικό τυπικό με αργίες ημερών και ωρών ξεκινούσε από το Σάββατο του Λαζάρου και τελείωνε την Κυριακή του Θωμά! Πολλά στοιχεία απ’ αυτά διατηρούνται ακόμα.

Το πρωινό του Λαζάρου στον μεν ναό γιορταζόταν η προσδοκία της «κοινής Ανάστασης», ενώ στα σπίτια τα παιδιά έψαλλαν: «Ήλθε ο Λάζαρος, ήλθαν τα βάγια,/ ήλθε κι ο Υιός της Παναγίας./ Κάπου λάλησε πουλί κι αηδόνι/ κι απλοήθηκε το χελιδόνι./ Έβγα Λάζαρε δος μου λεμόνι,/ να το φύτευα στο περιβόλι…». Από την προηγούμενη τα παιδιά είχαν στολίσει με άγρια πορτοκαλί άνθη τα καλαθάκια και πρωί-πρωί περνούσαμε από τα σπίτια. Στο ψάλσιμο οι κυράδες μας φίλευαν κυρίως φρέσκα αυγά και σπάνια κουλούρια. Τα λαμπροκούλουρα φτιαχνόντουσαν την ίδια μέρα, αλλά μετά το σχόλασμα της εκκλησίας. Ήταν δύο ειδών: Τα αρτύσιμα με αυγά και γάλα και τα λαδερά με προζύμι.

Η επόμενη ημέρα, Κυριακή των βαΐων, ήταν εορταστική με τα βάγια ως ευλογία και το μεσημεριανό με μπακαλιάρο τηγανιτό και σκορδαλιά από πουρέ πατάτας.

Από το βράδυ της Κυριακής των Βαΐων ξεκινούσε με το σκοτάδι (η ώρα ήταν η κανονική) ο ερχομός του Νυμφίου Χριστού. Οι όρθροι αυτοί, που έφταναν μέχρι και την Μ. Πέμπτη, ονομάζονταν «ολονυκτίες». Συνήθως κρατούσαν 1,5 μέχρι 2 ώρες, πλην της Μ. Πέμπτης που κρατούσε μια ώρα ακόμα. Την Μ. Πέμπτη στα καφενεία «κρεμιόταν ο βαλές», δηλαδή σταματούσε η απλή χαρτοπαιξία (δηλωτή και ξερή) και φυσικά το τάβλι μέχρι την Δευτέρα του Πάσχα!

Η συνέχεια εδώ: http://www.tomtb.com/anamniseis-kertezi-makrines-meres-pascha-pam/

Ο επιθεωρητής από κοινού

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Κατάμεστο τ’ αμφιθέατρο του σχολείου,

που φιλοξενεί χρόνια τώρα

τον φίλο σκηνοθέτη καθηγητή.

Το σωματείο «από κοινού»

στηρίζει πολιτισμό θεατρικό

υπέρβασης.

Συνέχεια →

Ενιαίο σχολείο, ενιαία γνώση, ενιαία θρησκευτικά: 12 Σημεία

Ενιαίο σχολείο, ενιαία γνώση, ενιαία θρησκευτικά: 12 Σημεία

Κοινή Παρέμβαση επτά στελεχών των Παρεμβάσεων–Συσπειρώσεων Δ. Ε.*

α) Απέναντι στην πρόσδεση του σχολείου (δημόσιου και ιδιωτικού) με την εξελισσόμενη νεοελληνική ιδεολογία και τις διαδοχικές αφηγήσεις της αστικής τάξης, που ηγεμονεύει ακατάπαυστα από την ίδρυσή του, αναπτύχθηκε παράλληλα και ένα ριζοσπαστικό εκπαιδευτικό κίνημα που προσπάθησε να κάνει τομές, σε σχέση με την ιστορική και πολιτική συγκυρία και σε αντιστοιχία με τη στράτευση των ενεργών διανοητών και δασκάλων της χώρας. Επιτομή αυτής της ριζοσπαστικής διεκδίκησης ήταν το «όλη η γνώση, ενιαία και κριτική, για όλα τα παιδιά». Στην πράξη το κίνημα αυτό ακολούθησε μια δαιδαλώδη διαδρομή, ωστόσο κάποιες φορές συνδέθηκε και με τη ζώσα παράδοση του τόπου.

β) Μέσα στο 2015 και την πολλαπλή κρίση στην Ε.Ε. και στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Ελλάδα η παλιότερη νεοελληνική «ελληνοχριστιανική ιδεολογία» με τους στημένους βασιλιάδες και πολιτικούς έχει αντικατασταθεί από το νέο αφήγημα της «πάση θυσία» απόλυτης πρόσδεσης με τον φθαρμένο «ευρωπαϊσμό», τον καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Και στις δυο ιστορικές φάσεις η χώρα ήταν βουτηγμένη στα χρέη, στα τοκοχρεολύσια, στην εξάρτηση, στη διαπλοκή, στην ανάθεση, στον νόθο κρατισμό, στο ψευτορωμέϊκο, στη λογική της ψωροκώσταινας, στην ψευτιά.

Συνέχεια →

Για την άλλη όψη της Κέρτεζης, την θανατερή…

Όσο και αν τα φαινόμενα απατούν, όσο και αν οι καστανιές ξεκουράζουν, όσο και αν τα ξεχειλίζοντα νερά κελαηδούν στο νού, όσο αν τα ξωκκλήσια ενώνουν Γη με Ουρανό, δεν μπορούν να ξορκίσουν κάθε θανατερό…

Η εκκλησιαστική πορεία ραγδαίας εκκοσμίκευσης, η θεοποίηση του χρήματος, οι ανάγκες από τα χρέη, η εμπορευματοποίηση της χαράς, η ιδεολογικοποίηση του εύκολου χρήματος, η πολιτισμική δήθεν διάσταση των χρηματικών βραβείων σε παιχνίδια τύχης μόλυναν ακραία το αγαπημένο μας χωριό.

Να νικήσουμε την «οικονομία» των γουρουνιών των … Γεγερσηνών ΔΝΤ-φιλων

Πολιτισμικό, πολιτικό ή οικονομικό το πρόβλημα της κρίσης;

Με πρώτη ανάγνωση το πρόβλημα είναι οικονομικό, πρόκειται δηλαδή για μια δομική οικονομική κρίση του καπιταλισμού που εκφράστηκε, όπως αποδεικνύουν οι οικονομολόγοι σε πρώτη φάση στη χρηματοπιστωτική και τραπεζική διάσταση (ΗΠΑ).

Κλέφτες χιλιανοί κι’ αστυνόμοι ιθαγενείς…

Όχι δεν θα γράψω πολλά σήμερα. Τι είδους άραγε διαπαιδαγώγηση έχει γίνει και γίνεται στους αστυνομικούς; Τι πληρώνουν οι νέοι, οι φητητές, οι σπουδάστριες, τα χρωματιστά παπούτσια, οι αφγανοί και προσφάτως και οι χιλιανοί κρατούμενοι…

Τα επεισόδια είναι πια πάρα πολλά και ξεφεύγουν από το επίπεδο του τυχαίου. Νεαροί – και νεαρές – που γίνονται αστυνομικοί απλά για να έχουν σίγουρο μεροκάματο, γίνονται αστυνομικοί και βρίσκονται συχνά μπροστά σε ένα άλλο κόσμο. Νόμιζαν ότι εκεί υπάρχει μόνο το γλυκό και σίγουρο ψωμί…

Δείγμα λαϊκού νεοελληνικού πολιτισμού: Κέρτεζη Καλαβρύτων

Το τριήμερο 5-8 Σεπτέμβρη φέτος ήταν πλήρες από στοιχεία του νεοελληνικού πολιτισμού χωρίς μάλιστα κανένα στοιχείο εμπορευματοποίησης. Και ενώ οι διακοπές έκλειναν τον κύκλο στο Κεφαλοχώρι της Κέρτεζης Καλαβρύτων, τρία  ενιαία γεγονότα σημάδεψαν αυτό το τέλος.

Οϊμέ! Οι μέσοι γκρίζοι θρησκευτικοί πολίτες…

Η συζήτηση  που γίνεται στο ΜτΒ, με αφορμή τη ρατσιστική και φασιστική ενέργεια της διάλυσης και πυρπόλησης του πρόχειρου καταυλισμού της Πάτρας πριν δημιουργηθούν ανθρώπινα μέτρα στήριξής τους, είναι άκρως διαφωτιστική. Δείτε λεπτομέρειες δεκάδες σχόλια στο ποστ που ανεβάσαμε στις 12 Ιουλίου: Φασισμός ή αυτοπυρπόληση στη “σκούπα” του πατρινού καταυλισμού των αφγανών;

Οι ρατσιστικές απόψεις προσπαθούν να στηριχτούν στο λαϊκό «μέσο πολίτη» ιθαγενή, που ξαφνικά προσπαθεί να αναγάγει όλες του τις δυσκολίες της καθημερινότητάς του μόνο στους …μετανάστες. Βεβαίως οι μετανάστες χρησμοποιύνται. Δείτε σχετικά στο: Πέντε λόγια πατρινά για πρόσφυγες – μετανάστες και ένα για μας.

Όμως οι ρατσιστικές απόψεις μερικές φορές προσπαθούν να στηριχτούν και στο πολιτισμό των ιθαγενών. Ας υποθέσουμε εδώ ότι είναι η Ορθοδοξία. Η φωτογραφία που ανεβάζω δείχνει όμως  μια γκρίζα εικόνα.

Και εξηγούμαι:

Υπογράφουμε ζητώντας την άμεση αποφυλάκισης της κρατούμενης Χριστίνας Κυριμοπούλου

Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ  www.keli.gr

Η Χριστίνα Κυριμοπούλου είναι ένα εικοσάχρονο λαβωμένο παιδί του σωφρονιστικού συστήματος. Βρίσκεται στη φυλακή από τα 15 της και ο ιδρυματισμός της έχει στιγματίσει το σώμα και την ψυχή. Η Χριστίνα, φυλακίστηκε για μικροποσότητα και τα τελευταία 5 χρόνια παραπατά ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο γιατί αυτοτραυματίζεται καταπίνοντας αιχμηρά αντικείμενα και χαρακώνοντας το κορμί της.

Το μοντέλο των επαναστατών σε εισαγωγικά έχει συντριβεί

Ο αντιεξουσιαστής Επαμεινώνδας Σκυφτούλης σε μια απρόσμενη συνέντευξη επιτίθεται σε «επαναστάτες» και «πρωτοπορίες». Συνέντευξη στο Σταύρο Θεοδωράκη στα ΝΕΑ τον περασμένο…  Νοέμβρη…

Είχα να τον δω χρόνια. Ίσως και πάνω από μια δεκαετία. Προχωρούσε στην πλατεία κοιτώντας με αυστηρότητα δύο μεθυσμένους που έκαναν πλάκα σπάζοντας μπουκάλια μπίρας. «Παιδιά τέλειωσε», τους είπε και αυτοί, σαν να τον άκουσαν, σηκώθηκαν κι έφυγαν προς τη Στουρνάρη. Ίσως να ήταν τυχαίο και να ήταν η ώρα τους να φύγουν για τα σπίτια τους. Εγώ το είδα πάντως ως σεβασμό. Άλλωστε, το όνομά του «ακουγόταν» πάντα στην πλατεία. «Επαμεινώνδας Σκυφτούλης», για τους φίλους του «Νώντας». «Γνωστός άγνωστος» για τρεις δεκαετίες – δεν ξέρω καν αν έχει βγει πια από τη λίστα – «επισκέπτης» του Κορυδαλλού στα χρόνια του ΄90, «ύποπτος για ΕΛΑ» και μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη της 17Ν.