Η βίαιη εξέγερση της τελευταίας εβδομάδας που ακολούθησε την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Αλέξη (Γρηγορόπουλου) δίχασε τα σπίτια, την ελληνική κοινωνία, τα συνδικάτα και τα πολιτικά κόμματα. Στο διαδίκτυο τα σχετικά ποστ και οι συζητήσεις έχουν φουντώσει, όπως και στα ΜΜΕ. Δεν είναι επομένως τυχαίο κάποια σχόλια να έχουν και ακραίες εκφράσεις και σ’ αυτό το ποστ.
Θεωρώ ότι είναι η ώρα να γίνουν οι πρώτες νύξεις για το ζήτημα της βίας με αφορμή τη στάση του Ιησού Χριστού, η οποία αποτελεί τον «υπογραμμό» στην πορεία «κάθαρσης, φωτισμού και θέωσης» στο βίο και πολιτεία των πιστών, αλλά και το «κριτήριο» για την ανάγνωση, αποκωδικοποίηση, αιτιολόγηση και ερμηνεία των κοινωνικών συγκρούσεων.

Δυστυχώς πολλοί δεν κατανοούν ότι η δημιουργία του αστοχριστιανισμού, που συχνά μετατρέπεται σε καθεστωτικό, αλλοιώνει το περιεχόμενο της Πίστης, αλλοιώνει επομένως και τη δυνατότητα κάθαρσης και αφήνει το πεδίο ανοικτό να ασκούν τις ελπιδοφόρες «κραυγές», όχι οι αγιασμένες καρδιές, αλλά οι πέτρινες[i]!
Η στάση του Ιησού απέναντι στη κοινωνική βία χαρακτηρίζεται κυρίως από τρία γεγονότα, στα οποία συμμετείχε με τρεις διαφορετικούς τρόπους και τα οποία έχουν εσωτερική συνοχή.
Συνέχεια →
Filed under: παρακρατικοί,χουλιγκάνοι,Αστυνομικά,Αστοχριστιανισμός,Αλληλεγγύη,Αντιστασιακά,Βία,Δολοφονίες,Εξεγέρσεις,Ιησούς Χριστός,Κινήματα,Κοινωνικά,ΝΔ,Φθόγγοι και κραυγές,ασφαλίτες | 93 Σχόλια »