Η ψηλάφηση του Θωμά, η διπλή απιστία εντός των κινημάτων αμφισβήτησης και η τριπλή υποκρισία στους υποστηρικτές του Κεφαλαίου – Μαμωνά

Μέρες τώρα τριγυρνούν από τη σκέψη μου μερικά απ’ αυτά που θα προσπαθήσω να εκθέσω παρακάτω. Καθυστέρησα. Βλέπετε δεν ζούμε σε .. έρημο με ησυχία, αλλά σε ένα εξίσου άνυδρο τοπίο, όπου όλα τα «στοιχεία δημοκρατίας» που επιβλήθηκαν μετά το 2^ο παγκόσμιο πόλεμο στο δυτικό κόσμο και μετά τη επτάχρονη χούντα ελλαδικά, εξαφανίζονται από τους ίδιους τους δήθεν φύλακές τους. Αντίθετα όλα τα αρνητικά στοιχεία που οδήγησαν τόσο στο πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, όσο και όσα οδήγησαν στην επτάχρονη δικτατορία αποτελούν τη βάση των σύγχρονων επαγγελματιών πολιτικών, οικονομικών παραγόντων, δημοσιογραφικών loby’ s,  συντεχνίας διανοουμένων, υποταγμένων επισκόπων, κλπ…

Και η διέξοδος απ’ αυτό το πλέγμα έχει ως προϋπόθεση το ξεκίνημα της εξόδου – πάλι και πάλι – και από το θεωρητικό πλέγμα μέσω του οποίου θα βρούμε το δρόμο της ψηλάφησης, αλλά και της επέκτασης της ψηλάφησης από τον μικρόχωρο στο μεγαλύτερο τοπίο, μη περιμένοντας απόλυτες καθαρότητες, γιατί αυτές είναι εξω-ιστορικές…

Ήταν όμως και κάτι άλλο. Εγώ ο ίδιος ήθελα να ζυγίσω λίγο καλύτερα αυτή τη σύνδεση. Τώρα έχω πολλά στοιχεία απ’ αυτά στα …χέρια μου.

Ι) Η απιστία και η ψηλάφιση του Θωμά:

Παρέλαση στην Πάτρα: Οι τοπικοί κοτσαμπάσιδες των ΜΑΤ και οι τρομαγμένοι πολιτικοί στην γωνία – Ο λαός στο προσκήνιο

«Παρέλαση με τα…ΜΑΤ και στην Πάτρα- Έτοιμη η εξέδρα – Το σχέδιο της αστυνομίας για να μην πλησιάσουν οι διαδηλωτές»: Αυτά έγραφαν τα τοπικά ΜΜΕ.  Ενώ τρομοκρατήθηκαν οι εκπρόσωποι της  δοτής κυβέρνησης και δεν τόλμησαν να εμφανιστούν, ενώ οι τοπικοί βουλευτές παντός καιρού κρύφτηκαν, το σύστημα έπαιξε – και έχασε – με τοπικούς κοτσαμπάσηδες.

Η αστυνομία έβαλε σε νοητό κλουβί τον άβουλο ή και δίβουλο δεσπότη της Πάτρας – στη μέση – παρέα με τον αποψιλωμένο δήμαρχο, ένα τοπικό αντιδήμαρχο και το γιο ενός αξιοπρεπούς τοπικού Πολίτη για να παραστήσουν τους επίσημους.

Σώπα θα σημάνουν οι καμπάνες – Ο εθνικοαπελευθερωτικός ύμνος ακούστηκε ενάντια στη Νέα Κατοχή!

Πάτρα, η άλλη Παρέλαση, 28 Οκτώβρη 2011 – αφού ο λαός  πριν έδιωξε ειρηνικά και αποφασισμένα τους «επίσημους» και έγινε πρώτα η μαθητική παρέλαση και μετά η λαϊκή  μετά μουσικής…

Πάτρα: Εκδήλωση για τους ζαπατίστας – προβολή της ταινίας – ντοκιμαντέρ: «viva Μexico»

προβολή της ταινίας – ντοκιμαντέρ: «viva Μexico» – συζήτηση με τον σκηνοθέτη

Την Παρασκευή 27 Μαίου θα παρουσιαστεί και στην πόλη μας (Πάτρα) η ταινία- ντοκιμαντέρ του Nicolas Defosse: VIVA MEXICO που συνοδεύεται από έκθεση φωτογραφιών με την ονομασία La otra Mirada (Η άλλη ματιά). Η εκδήλωση αποτελεί έναν ακόμη σταθμό στον κύκλο προβολών – συζητήσεων που περιοδεύει σε όλη την Ευρώπη τους 3 τελευταίους μήνες, μετά το πέρας της 6μηνης προβολής στο Μεξικό.

Έρημος της χρεοκοπίας και Ιορδάνης των φωτισμένων κινημάτων

Μια χαρά έρημος! Ζούμε σε μέρες οικονομικής χρεοκοπίας, εθνικής προδοσίας, πολιτικής ασφυξίας, κοινωνικής ανεπάρκειας, θεολογικού σκότους και πνευματικής ένδειας. Παρόμοια πολλές χώρες του μεσογειακού νότου (της πάλαι ποτέ ελληνορωμαϊκής Pax Romana), αλλά και πολλές χώρες της σλαβικής ανατολής (λέγε με πρώην σοβιετικές δημοκρατίες), αλλά και χώρες της βαλτικής και αγγλοσαξωνικής Ευρώπης.

Από την άλλη μεγάλη κινητικότητα στα περιβόλια της πάλαι ποτέ Οθωμανικής επικράτειας με  Τουρκία, Ισραήλ, Κουρδιστάν, Κύπρο, Βαλκάνια σε κινήσεις υπό το άγρυπνο βλέμμα και ασταθές δόκανο των ΗΠΑ. Δηλαδή στις ομόκεντρες περιοχές της πάλαι ποτέ Ρωμιοσύνης…

Όργιο προαποφασισμένης (;) καταστολής χθες στην Πάτρα

Η μεγαλύτερη πορεία που ξεκίνησε από το ιστορικό Παράρτημα της Πάτρας μετά από δεκάδες χρόνια έγινε χθες βράδυ για το Πολυτεχνείο. Το χτύπημα ήταν τόσο αποφασισμένο που  εκδηλώθηκε ουσιαστικά αναίτια και τυπικά χωρίς σοβαρό λόγο. Αυτή το φορά δεν χτυπήθηκε η «ουρά», αλλά όλα της σημεία. Μικρά παιδιά, μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι, άνεργοι, πολιτικές οργανώσεις στο τσουβάλι.

Ε, ναι λοιπόν φταίω εγώ – λέμε τώρα….

Αν και δεν με καλύπτει πλήρως το παρακάτω κείμενο, θεώρησα τον εαυτό μου ως εκπαιδευτικό θιγμένο, τόσο από την άθλια επίθεση της ηγεσίας του κάπως έτσι «Υπουργείου αμάθειας και δια βίου σύνθλιψης» και με αποκορύφωμα το τελευταίο: «Κυρία Διαμαντοπούλου, το τέλος της κατρακύλας βρίσκεται στον πάτο», όσο και από μια παράλογη κριτική από κάποιον Δ. Κ. σε σχετική συζήτηση μιας εσωτερικής λίστας.

Αν και προσωπικά έχω άποψη λιγότερο κλαδική για την ολομέτωπη επίθεση των ελιτ στο λαό και τη χώρα μας συμφωνώντας με την πρόταση «Για την αναγκαιότητα πλατιών ανοικτών επιτροπών για την ανατροπή των μέτρων», αποφάσισα να το δημοσιεύσω αυτούσιο εδώ. Ίσως η συζήτηση να είναι πιο αποδοτική.

«Φταίω εγώ που δεν μπορώ να καταλάβω το μεγαλείο της δημοκρατίας που ζω, η οποία ρίχνει το φταίξιμο σε μένα τον δημόσιο υπάλληλο και εκπαιδευτικό που μετά από 12 χρόνια παίρνω 1300 ευρώ και πρέπει να πληρώσω εγώ.

Φταίω εγώ που δεν είμαι πατριώτης, όπως ο κ. Παπανδρέου και οι υπόλοιποι βουλευτές που δεν έχουν υπηρετήσει ποτέ οι περισσότεροι στο στρατό αλλά όμως νοιάζονται.

Φταίω εγώ που δεν μπορώ να καταλάβω ότι δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου βουλευτές, υπάλληλοι της βουλής, φοροφυγάδες, ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων, πρόεδροι ποδοσφαιρικών ομάδων, ιδιοκτήτες εφημερίδων και τηλεοπτικών μέσων, είναι όλοι πιο ίσοι στα προνόμια από τους υπόλοιπους και ίσως και πιο πατριώτες και για αυτό δεν θίγονται από τα μέτρα.

Η ανδρεία της κλίμακας έναντι της υποταγής και ηττοπάθειας

Πολύ γεμάτος ο πολιτικός χρόνος αυτό το ιστορικό έτος 2010. Με γεγονότα που μπορούν να παραλληλιστούν με το «φαινόμενο σήραγγας» στην κβαντική φυσική. Παλεύουν οι ντόπιες, ευρωπαϊκές και διεθνείς ελίτ να περάσουν από τον 21^ο αιώνα κατ’ ευθείαν στον 19^ο…. Και τι δεν έχουν επιστρατεύσει…

Ανάμεσα στα πολλά, και μια και έχουμε μπει ήδη στην 4^η Κυριακή των ορθοδόξων νηστειών, να σημειώσουμε εμφαντικά πως ο πολιτικός χρόνος συμπλέκεται και με τον εκκλησιολογικό. Σήμερα Κυριακή της Κλίμακας των αρετών, είναι δυνατόν να επιτρέπουμε η ανδρεία να ηττηθεί από την υποταγή και την ηττοπάθεια; Προσωπικά θα γράψω σήμερα παρέα με γρίφους, παραλληλισμούς και προσωπικό τόνο. Το έχω φαίνεται ανάγκη ο ίδιος.

Απουσιάζω μέρες: Με κάλεσε η πατρίδα μου!

Η πατρίδα μου χτυπιέται αλύπητα. Όλοι και όλες το νοιώθουμε. Πολλοί είμαστε στους δρόμους, άλλοι αγανακτούν, άλλοι οργίζονται άλλοι προσεύχονται, άλλοι χαίρονται και πολλοί και πολλές φοβούνται. Τι άραγε είναι σωστό να πράξουμε;

Όλα και τίποτα από τα προηγούμενα. Γιατί; Γιατί οφείλουμε προηγούμενα μέσα στην καρδιά μας ο νους (μας) να (ξε)καθαρίσει ποιοι είναι οι εχθροί (μας). Το 1940 που επιτέθηκαν οι Ιταλοί και το 41 μπούκαραν οι Γερμανοί, οι εχθροί ήταν ορατοί σε όλα τα μάτια, πλην των δωσίλογων και μαυραγοριτών. Σήμερα δυστυχώς δεν είναι… Ποιά είναι η πατρίδα μας; Γνωρίζουμε;

Η δική μου πατρίδα είναι

Η σύνοδος της Κοπεγχάγης πνίγηκε στο κλίμα του καπιταλισμού

Τα κολπάκια των καπιταλιστών και των καπιταλιστικών κυβερνήσεων «παντός καιρού» περί αγάπης του πλανήτη, του κλίματος, του περιβάλλοντος, της ανθρώπινης ζωής και της δήθεν πράσινης ανάπτυξης πνίγηκαν στα στενά της Κοπεγχάγης. Όχι στα στενά της Θάλασσας, αλλά στα στενά μονοπάτια των συμφερόντων της άπληστης, απάνθρωπης και αντιοικολογικής καπιταλιστικής τάξης.