Οι εκπαιδευτικοί ανάμεσα στη «γήρανση» και τις συνταξιοδοτικές ανατροπές

Οι εκπαιδευτικοί ανάμεσα στη «γήρανση» και τις συνταξιοδοτικές ανατροπές

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Ι. Συνταξιοδοτικό και Δημόσια Εκπαίδευση

Τα τελευταία μνημονιακά χρόνια και με την φυγή εκπαιδευτικών από τα σχολεία –πέρα από την φυσιολογική συνταξιοδότηση- και στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όπως και στην πρωτοβάθμια, κάθε σχολικό έτος αυξάνει ο μέσος όρος ηλικίας των μονίμων και αναπληρωτών σχεδόν κατά ένα έτος κάθε χρόνο. Το φαινόμενο αυτό αποτελεί την λεγόμενη «γήρανση των εκπαιδευτικών», η οποία έχει ήδη φτάσει σε οριακό σημείο ακόμη και για τους αναπληρωτές! Οι δε μόνιμοι, λόγω των συνεχών μειώσεων των συντάξεων και των απαιτήσεων για ιατρικές και νοσηλευτικές δαπάνες, βρίσκονται «δέσμιοι» ανάμεσα στη «Σκύλα» της παράτασης συνταξιοδότησης (όσων ακόμα έχουν δικαίωμα πριν τα 67 έτη ηλικίας, ν.4387/12-5-2016 ) και την «Χάρυβδη» των υπερβολικών δυσκολιών λόγω των αντιεκπαιδευτικών απορρυθμίσεων και αναδιαρθρώσεων του σχολείου.

Συνέχεια →

Αντιστροφή α-παιδείας

Αντιστροφή α-παιδείας

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Έτοιμοι από καιρό χιλιάδες αναπληρωτές,

του εαυτού τους,

οι άνθρωποι με τις βαλίτσες

σε παραλίες, βουνά και πόλεις.

Ψυχή, δάκρυα κι αίμα παράτησαν

στου α-παιδείας τα μάρμαρα.

Συνέχεια →

Ώρα ν’ αυξηθεί ο κοινωνικός μισθός των εκπαιδευτικών και όχι μόνο

Ώρα ν’ αυξηθεί ο κοινωνικός μισθός των εκπαιδευτικών και όχι μόνο

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Η μεγάλη εικόνα

Ας αναστοχαστούμε που βρισκόμαστε. Έχουμε μπει πλέον στην 9^η χρονιά μνημονίων. Κοντεύουμε να πάθουμε ως λαός «ιδρυματοποίηση», εξαιρουμένων όσων μας «γιατρεύουν» και όσους «ξέφυγαν» στο εξωτερικό. Την ίδια ώρα στην υπόλοιπη Ερωπαϊκή Ένωση τα πράγματα είναι και ίδια και αλλοιώς, το ίδιο και παγκοσμίως. Εδώ η κυβέρνηση μέσω της «δικής μας» ΕΡΤ πανηγυρίζει με μισές «αλήθειες» ότι «χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι παίρνουν αυξήσεις στους μισθούς τους»!!! Υπονοούν την ωρίμανση μιας μεγάλης μερίδας, αφού ούτε όλοι θα την πάρουν, ούτε ότι έχει ήδη χαθεί μία (2016-2017).

Και ενώ η σύγχρονη επιστήμη και οι εφαρμογές δίνουν θεωρητικά τη δυνατότητα να μειωθεί ο μέσος όρος εργασίας και όλοι οι δυνάμενοι να εργαστούν και να έχουν αξιοπρεπή εργασία, ο «υπαρκτός καπιταλισμός» οδηγεί τα πράγματα σε άλλη κατεύθυνση, τον γνωστό νεοφιλελευθερισμό. Μια χούφτα ανθρώπων, μέσω ειδικών άτυπων elite ή διεθνών οργανισμών στρίβει το τιμόνι διαρκώς ενάντια στις δυνάμεις εργασίας. Η Ε.Ε. δεν ξέφυγε απ’ αυτό. Με το ΝΑΤΟ π.χ.  παίζουν με διαιρέσεις κρατών και πολέμους, ενώ με τον ΟΟΣΑ προσπαθούν να καθορίσουν την ιδεολογία της νέας γεννιάς. Όμως στην ζωή τα πράγματα έχουν αντιφάσεις, γι αυτό και νέα δεδομένα εμφανίζονται.

Συνέχεια →

 

Εννιάμερη μνήμη του αλλοιώτικου (+) παπα-Γιάννη (Κατωπόδη)

Εννιάμερη μνήμη του αλλοιώτικου (+) παπα-Γιάννη (Κατωπόδη)

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Εισαγωγικά

Με τον παπα Γιάννη Κατωπόδη συναντήθηκαν οι ζωές μας πριν σαράντα-ένα χρόνια. Θα ήταν αδύνατο να μη «συναντηθούμε» στην Πάτρα, γιατί και οι δυό μας αποδειχτήκαμε ιδιαίτερα ανήσυχα πνεύματα και ατίθασα νιάτα στην αρχή της κατόπιν αποπνέουσας τα λοίσθια «Μεταπολίτευσης» του 1974… Όντας ανήσυχο πνεύμα και μετά την κατάρρευση της απριλιανής χούντας συμμετείχα σε ό,τι «έπαιζε» στο πολιτικό και κοινωνικό κέντρο της πόλης, που ήταν το Παράρτημα (του Πανεπιστημίου Πατρών). Το 1974-1975 ήμουν δευτεροετής φοιτητής στο φυσικό τμήμα.

Ένας συνάδελφος του τμήματός μου, ο Στέφανος Γ. (συνταξιούχος εκπαιδευτικός φυικής πλέον) από τη Σάμο, μου γνώρισε ένα σπουδαίο (αείμνηστο πλέον) θυρωρό, τον Γιάννη Τ., εκεί κοντά στην Κορίνθου. Ο θυρωρός ήταν ολοζώντανος λαϊκός άνθρωπος, βραχνιώτης και ακόλουθος του χριστιανο-κοινωνικού κινήματος που ερχόταν από τον 19^ο αιώνα. Που να τα ξέρει όμως ο υποφαινόμενος, που έφτασε στην Πάτρα από ένα καλαβρυτοχώρι ως εσωτερικός μετανάστης και ως ανήσυχο χωριατόπαιδο;

Οι συζητήσεις ήταν μεν πολύ σπουδαίες, αλλά τα δικά μου σκληρά ερωτήματα δεν μπορούσαν να απαντηθούν όπως ήθελε ένας νέος που βίωσε την «κατάληψη του 1973» του Παραρτήματος αφ’ ενός και εφ’ ετέρου αγαπούσε την απλή λειτουργική ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπως την βίωσε στα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στην θεολογούσα Κέρτεζη Καλαβρύτων…

ΙΙ. Η γνωριμία μας

Θα σου γνωρίσω τον «διακο-Γιάννη», μου λέει επίμονα, μ’ αυτόν θα βγάλεις άκρη… Εμείς θα τα λέμε εδώ όποτε θέλεις. Εξάλλου όταν τελειώνεις τα μαθήματα εδώ θα με βρίσκεις. Κι αν δεν είμαι εδώ, κατέβα στο σπιτικό μου στο υπόγειο της πολυκατοικίας… Και με γνώρισε με το διακο-Γιάννη (Κατωπόδη). Ο υποφαινόμενος τότε ήταν ακριβώς 20 χρονών και ο διακο-Γιάννης 27.

Συνέχεια →

Ο υποβολέας για το νέο Λύκειο και την τράπεζα θεμάτων

Ο γνωστός δημόσιος υποβολέας στην Πάτρα, για θέματα παιδείας και εκπαίδευσης, μου εκμυστηρεύτηκε τι είπε στο Ράδιο – Γ την Δευτέρα 30 Ιουνίου:

Μετά το 1999 και το 2000 οι καρδιές των μαθητών των Λυκείων τραντάζονται. Μαζί τους αυτή τη φορά και αυτές των μαθητών της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης.

Οι περισσότερες ψυχές από σας ίσως να μη γνωρίζετε ότι οι μισοί, ίσως και παραπάνω, νηπιαγωγοί, δάσκαλοι και καθηγητές είναι εγκλωβισμένοι στις νέες ιδιότυπες διακοπές της φετινής χρονιάς. Το Υπουργείο Παιδείας ( ; ) αποφάσισε παρά τη γνωστή νομοθεσία των ΠΔ50/1996 και 100/1997 με την οποία αυτές τις μέρες θα είχε λήξει ανά πάσα την επικράτεια όλο το πλέγμα των εθελοντικών μεταθέσεων, υπεραριθμιών, βελτιώσεων και οριστικών τοποθετήσεων για τη νέα χρονιά. Φέτος η διαδικασία αυτή εκτιμάται ότι θάρθει σε πέρας με τη λήξη των διακοπών σε νηπιαγωγούς, δασκάλους, καθηγητές Δημοτικών, Γυμνασίων, Λυκείων και ΕΠΑΛ.

Η ανάγκη των εκπαιδευτικών (όπως και των μαθητών) που διαχρονικά, σε όλα τα πλάτη του πλανήτη και με όλα τα εκπαιδευτικά συστήματα για ανάπαυλα, αγραναύπαση, διακοπές για γέμισμα των «μπαταριών» διακυβεύεται με ευθύνη του ίδιου του υπουργείου.

Κάποιοι άλλοι παρακολουθείτε το παιχνίδι του ΥΠΑΙΘ, όχι πλέον με τους μαθητές της Γ΄ Λυκείου, αλλά με αυτούς της Α΄ Λυκείου για πρώτη φορά στην ιστορία της ελληνικής εκπαίδευσης. Δεν πρόκειται για εισαγωγικές από το Γυμνάσιο στο Λύκειο, όπως είχε δοκιμαστεί και αποτύχει στο απώτατο παρελθόν. Πρόκειται για το τριπλό παιχνίδι που παίζεται με τον γενικό τίτλο «Τράπεζα θεμάτων».

Για να ζήσει και καρπίσει ο Σύλλογος Διδασκόντων… με έγγραφη Αναφορά

Για το σχολείο των ονείρων μου … με έγγραφη Αναφορά

Για να ζήσει και καρπίσει ο Σύλλογος Διδασκόντων

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Πριν από 41 χρόνια αποφάσισα να γίνω εκπαιδευτικός. Ήταν καλοκαίρι του 1972, όταν πλησίαζε το τέλος της στρατιωτικής χούντας. Ευτύχησα τα 6 χρόνια ως μαθητής να έχω αρκετούς καθηγητές και καθηγήτριες, που παρά το ζοφερό τοπίο για την Ελευθερία, μου ενέπνευσαν με την πράξη τους τελικά στέρεες αξίες. Και στόχους και αναφορές και αναζητήσεις προς όλες τις κατευθύνσεις της ύπαρξης, προσωπικής και συλλογικής.

Δεν θα ξεχάσω, όταν χωρίς τη θέλησή μου – πάλι χωρίς τη θέλησή μου – υποχρεώθηκα να βρεθώ στην τότε 6η Γυμνασίου σε «κλασσικό τμήμα», ενώ ήθελα να σπουδάσω θετικές επιστήμες. Η αείμνηστη φιλόλογος διδάσκοντας στα αρχαία τον «Επιτάφιο» του Περικλή έδωσε σε κάποιους από μας τους μαθητές (ήταν αρένων και το 1ο Γυμνάσιο Πάτρας) την ευκαιρία να ξεδιπλώσουμε τι τεράστια σημασία έχει η αληθινή δημοκρατία… Και η ενενηντάχρονη πλέον καθηγήτριά μου θεολόγος στο Γυμνάσιο Καλαβρύτων είχε δείξει ποια είναι η καθηγήτρια που αγαπά τα παιδιά, το σχολείο και το ρόλο της…

Η συνέχεια στην Αποικία Ορεινών Μανιταριών-4382

Η Μαρία του … Μακρυγιάννη στο 6ο ΕΠΑΛ Πάτρας!

«Στάσου πλάι μας… με αγάπη οι αγωνιζόμενοι καθηγητές/τριες σου»

Διαβάζοντας με απόφαση της επιτροπής αγώνα των καθηγητών του 6^ου ΕΠΑΛ Πάτρας, της Γεν. Συνέλευσης της Α΄  ΕΛΜΕ Αχαΐας και της ΟΛΜΕ…

Μετά τον αγιασμό στο τραυματισμένο από τις παράλογα καταργημένες ειδικότητες και τις ασύμμετρες διαθεσιμότητες για τους εκπαιδευτικούς του 6^ου ΕΠΑΛ Πάτρας. Σημειωτέες και ελπιδοφόρες και οι θύμισες για τον πρωτεργάτη της 3^ης Σεπτέμβρη του 1843 ενάντια στην Τυραννία, Γιάννη Μακρυγιάννη του … εμείς, πριν τον γενικό ξεσηκωμό των καθηγητών και όχι μόνο…

Απολαύστε ένα διπλό απόσπασμα… στις 11 Σεπτέμβρη 2013.

 … Το όμορφο τέλος…