Το Δημόσιο σχολείο στη μέγγενη της σαπίλας και του Ο.Ο.ΣΑ. – Μέρος Γ΄ & Δ΄

Δημόσια Εκπαίδευση και covid – 19

Το Δημόσιο σχολείο στη μέγγενη της σαπίλας και του Ο.Ο.ΣΑ.

Γ΄ ΜΕΡΟΣ: Τα πρώτα αποτελέσματα της ψευδώνυμης «τηλε-εκπαίδευσης»

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Η εκπαίδευση είναι εκπαίδευση εφόσον και για όσο είναι κατά βάση διδασκαλία και με παιδαγωγικές σχέσεις. Πως όμως προοδεύει η διδασκαλία, ποιος είναι ο ρόλος της σχολικής τάξης (μικρότερης ή μεγαλύτερης σε μέγεθος), ποια η σχέση πρακτικών εφαρμογών (εργαστηριακές ασκήσεις), ποιος ο ρόλος της ομαδοκεντρικής συμμετοχής των μαθητών και μαθητριών, ποιος ο ρόλος των συναισθημάτων, ποιος ο ρόλος της σχολικής κοινότητας, της τοπικής κοινωνίας του σχολείου, ποιος ο ρόλος του όλου σχολικού εκπαιδευτικού συστήματος; Και στις μέρες μας, ποιος είναι ο ρόλος της τηλε-επιρροής (ραδιόφωνο, τηλε-όραση, διαδίκτυο, τηλε-κάμερες, τηλε-συζητήσεις);

Ο πρόσφατα υφυπουργός παιδείας κος Άγγ. Συρίγος στις 24.02.2021, δήλωσε: «Επειδή έκανα μαθήματα με τηλεκπαίδευση κατά το εαρινό εξάμηνο του 2020, πιστέψτε με, είναι εξαιρετικά δύσκολο να κάνεις. Είναι σαν να μιλάς σε έναν τοίχο, σε μια οθόνη. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το πράγμα. Το κάνουμε εξ ανάγκης. Ούτε οι καθηγητές το θέλουν. Χάνεις τη ζωντάνια του μαθήματος, χάνεις τα πάντα…».

Όμως η φετινή υποχρεωτικότητα της «τηλε-εκπαίδευσης» στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, δηλαδή προς ανηλίκους και μεγάλης οικονομικής και γνωστικής διαστρωμάτωσης, στην περίοδο μάλιστα της αποστασιοποίησης από το ζωντανό σχολείο, της «καραντίνας», οδήγησε την πλειοψηφία των εκπαιδευτικών σε μια τηλε-επικοινωνία, που κυρίως στις πόλεις οι εκπαιδευτικοί μπήκαν στα σπίτια των μαθητών.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΙΚΙΑ ΟΡΕΙΝΩΝ ΜΑΝΙΤΑΡΙΩΝ: Το Δημόσιο σχολείο στη μέγγενη της σαπίλας και του Ο.Ο.ΣΑ. | Αποικία Ορεινών Μανιταριών (tomtb.com).

Βασίλης Μάγγος, [2020]

Βασίλης Μάγγος, [2020]

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Κοίταξες το άδικο χωρίς λογισμό,

κατάματα.

Δεν φοβήθηκες, κι άφησες την καρδιά σου

να εκραγεί.

Οι άνανδροι όμως τους όρκους και σκοπούς

παράτησαν.

*****

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ στην ΑΠΟΙΚΙΑ ΟΡΕΙΝΩΝ ΜΑΝΙΤΑΡΙΩΝ, εδώ: Βασίλης Μάγγος, 2020, του Παναγ. Α. Μπ. | Αποικία Ορεινών Μανιταριών (tomtb.com).

Για το Δημόσιο σχολείο των αναγκών του 21ου αιώνα – Ι και ΙΙ

Για το Δημόσιο σχολείο των αναγκών του 21^ου αιώνα – Ι και ΙΙ

Δημόσια Εκπαίδευση και covid – 19

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Το δημόσιο σχολείο προ πανδημίας

Η διαχείριση της Πανδημίας κτύπησε ισχυρά τους δύο μεγάλους πυλώνες της δημόσιας ζωής: την υγεία και την εκπαίδευση. Τα δύο αυτά δημόσια αγαθά βρέθηκαν λοιπόν ανάμεσα στη Σκύλα της ιδιόμορφης πανδημίας και τη Χάρυβδη της νεοφιλελεύθερης αντίληψης περί συρρίκνωσης των δημόσιων αγαθών. Η ευκαιρία λοιπόν για μια τέτοια πολιτική ήταν η πιο κατάλληλη. Η μεγάλη επίθεση στη δημόσια περίθαλψη αναβλήθηκε, ενώ η δημόσια εκπαίδευση ήταν ιδανική γι’ αυτό. Το τοπίο κατάλληλο για μια εφ’ όλης της ύλης επίθεση, ώστε βγαίνοντας από την πανδημία το τοπίο από τα νηπιαγωγεία έως το Πανεπιστήμιο να είναι βομβαρδισμένο.

Στο πρώτο μέρος των σκέψεών μου δεν θα ασχοληθώ με τη σειρά των νόμων που πέρασαν από τον περσινό Απρίλη μέχρι σήμερα ή αυτών που ετοιμάζονται για τους μήνες της Άνοιξης του 2021. Αυτό θα γίνει σε επόμενα άρθρα. Στο πρώτο μέρος θα δείξω ότι η εγκατάλειψη της ζωντανής εκπαίδευσης με κάποια διαλλείματα εκτόνωσης δεν έχει να κάνει με τον κορωνοϊό, αλλά με την προγραμματισμένη νεοφιλελεύθερη πολιτική.

Η συνέχεια στην ΑΠΟΙΚΙΑ ΟΡΕΙΝΩΝ ΜΑΝΙΤΑΡΙΩΝ: Για το Δημόσιο σχολείο των αναγκών του 21ου αιώνα – Ι και ΙΙ | Αποικία Ορεινών Μανιταριών (tomtb.com)

Ερανίσματα λόγων από τους Τρεις Ιεράρχες και άξονες της σύγχρονης εκπαίδευσης

Ερανίσματα λόγων από τους Τρεις Ιεράρχες και άξονες της σύγχρονης εκπαίδευσης

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Πρωτολογία

Καλησπέρα. Χρόνια πολλά σε όλους και όλες, από όποιον τρόπο κι αν συμμετέχουν σ’ αυτή την τηλε-συζήτηση. Θα ήθελα να ξεκινήσω από δύο εκφράσεις της Μεγάλης Συνόδου της Κρήτης (Κολυμπάρι 2016), πριν από πέντε περίπου χρόνια, που αφορούν το θέμα μας.

Η μία έκφραση βρίσκεται στην εγκύκλιο της Συνόδου, που αναφέρεται στο κυρίαρχο εκπαιδευτικό σύστημα και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλο το δυτικό κόσμο κυρίως. Αυτό, λοιπόν, είναι «εκκοσμικευμένο» και «ατομοκεντρικό», με ό,τι μπορεί να σημαίνουν και οι δύο αυτοί επιθετικοί προσδιορισμοί. Το σύστημα αυτό ταλανίζει τις νέες γενιές και προβληματίζει βέβαια και την Μεγάλη Σύνοδο[1].

Το δεύτερο σημείο, το οποίο θέλω να σημειώσω, είναι το γεγονός ότι η Μεγάλη Σύνοδος θεωρεί ότι τα μεγάλα ζητήματα: τα εκκλησιαστικά, τα θεολογικά, οι επιπτώσεις τους σε διάφορες όψεις της κοινωνίας και της ζωής, στο βίο και στην πολιτεία των ανθρώπων χρειάζονται, για να είναι προφητική η μαρτυρία της Εκκλησίας, επαναδιατύπωση[2].

Εάν πάμε να επαναδιατυπώσουμε στη σημερινή εποχή ζητήματα, που έθεσαν πριν από 1600 χρόνια, από την ώριμη ηλικία των Τριών Ιεραρχών μέχρι σήμερα[3]. Για να δούμε δυο -τρία σημεία σε αυτά τα 1600 χρόνια.

Η συνέχεια στην Αποικία μας: Ερανίσματα λόγων από τους Τρεις Ιεράρχες και άξονες της σύγχρονης εκπαίδευσης | Αποικία Ορεινών Μανιταριών (tomtb.com)

Δυτική Ελλάδα-τηλεκδήλωση Μνήμης, προς τιμή της επετείου της θυσίας του Νίκου Τεμπονέρα

Τηλε-εκδήλωση Μνήμης προς τιμή της επετείου της θυσίας του Νίκου Τεμπονέρα της πλειοψηφίας των κατά τόπους σχημάτων που αναφέρονται από τον Σεπτέμβρη του 2020 σε επίπεδο Αιρετών των Περιφερειακών Συμβουλίων μέσω της εκλογικής πλατφόρμα της «ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ» Δ.Ε. στη Δυτική Ελλάδα. Στην εκδήλωση μίλησαν μέλη του ΔΣ της ΟΛΜΕ εκείνης της εποχής, αυτόπτες μάρτυρες της Πάτρας και σημερινά μέλη των ΕΛΜΕ της Δυτ.Ελλάδας.

(74) Εκδήλωση Μνήμης προς τιμή της επετείου της θυσίας του Νίκου Τεμπονέρα της «ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ» Δ.Ε. – YouTube

Σημείωση: την τεχνική υποστήριξη είχε υπό την εποπτεία του ο Νεκτάριος Καζάνης (Αν/πρόεδρος της Β΄ΕΛΜΕ Αχαΐας) και τον συντονισμό ο Παναγιώτης Μπούρδαλας, συνταξιούχος από την 1/9/2020 και απερχόμενο μέλος του ΔΣ της Α΄ΕΛΜΕ Αχαΐας.

Φυλακές και covid-19

Φυλακές και covid-19

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Μιας και ανοίξαμε το ζήτημα των κλειστών δομών  (χρονίων πασχόντων) σε σχέση με τον κορωνοϊό, ας συνεχίσουμε και με άλλες. Φυλακές και covid-19 λοιπόν σήμερα. Να μοιράσουμε κι εδώ αγάπη μακρινή στους στιγματισμένους «ληστές». Ας επισκεφτούμε τους φυλακισμένους και πολλές φορές βασανισμένους με σύγχρονες και παλιές μεθόδους. Και γι’ αυτούς η δημοσιότητα είναι σπάνια, αντίθετα απ’ ό,τι συμβαίνει με τα ιδρύματα.

Πολλοί έχουμε την εντύπωση ότι εκεί τα πράγματα βαίνουν ομαλά σε σχέση με την πανδημία, επειδή δεν έχουμε δημοσιεύσεις. Όμως, η απλή λογική, ένα κείμενο φυλακισμένων γυναικών, η απεργία πείνας του Βασίλη Δημάκη που δικαιώθηκε, αλλά και η πρόσφατη απειλή απεργίας πείνας του γνωστού τρομοκράτη/πολιτικού κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα ταράζουν τώρα την σκέψη μου και την καρδιά μου.

Η απλή λογική λέει ότι στις φυλακές συνήθως υπάρχει συνωστισμός σε πολλά κελιά και στον προαυλισμό. Τα κελιά έχουν αποσυμφορηθεί; Ο προαυλισμός γίνεται, κι αν ναι, με τι μέτρα; Οι εργασίες συνεχίζονται; Γιατί τα ρωτώ αυτά; Αν οι εργασίες δεν γίνονται, τότε χάνεται και η οικονομική στήριξη και ο διπλασιασμός ημερών μέτρησης των ποινών. Αν η αποσυμφόρηση γίνεται με επταήμερες ή με δεκατετραήμερες απομονώσεις, λόγω ή με αφορμή την πανδημία, δεν θά ‘πρεπε τουλάχιστον να μετρούν διπλά οι ημέρες απομόνωσης; Αν προαυλισμός δεν γίνεται ή είναι λειψός με ποια άλλα ψυχολογικά μέτρα σωφρονίζονται οι κρατούμενοι; Τι συμβαίνει με τις βιβλιοθήκες, τον προαιρετικό εκκλησιασμό τους, τα αθλήματα, τις θεατρικές παραστάσεις;

Θυμάμαι τις ιστορίες με την απεργία πείνας του κρατούμενου φοιτητή Βασίλη Δημάκη, με αφορμή την πανδημία. Και πως δικαιώθηκε μετά από γενικότερο ξεσηκωμό. Υπάρχουν πολλοί κρατούμενοι που σπουδάζουν. Και επιθυμούν να βγούνε στη δική μας μισοσάπια κοινωνία να ζήσουν το υπόλοιπο της ποινής τους. Γιατί δεν βγαίνουν με κατ’ οίκον περιορισμό και να συνεχίσουν τις σπουδές τους, αποσυμφορίζοντας τις φυλακές; Αυτό δεν έγινε με τον Καλαμπόκα και τους λοιπούς; Δεν είχαν φτιάξει συμμορία και τρομοκρατούσαν; Βγήκε στα 7 χρόνια και ζει ανάμεσά μας. Μάλλον ήσυχος.

Σε κάποιες περιπτώσεις θα μπορούσε να κινηθεί και η χάρη με διπλό όφελος. Και για τους ίδιους και για την αποσυμφόρηση των φυλακών. Τι γίνεται με αυτή τη διαδικασία; Κινείται;

Για τον φυγά Παπά της Χ.Α. σιγή ιχθύος, κυρία εισαγγελέα και λοιποί της κοινωνίας μας. Για τον Κουφοντίνα όμως άλλα διαβάζω σε αναρτήσεις. Ο Παπάς λάκισε (λέμε στο χωριό μου), ενώ ο Κουφοντίνας προσήλθε άοπλος και οικειοθελώς και φοβήθηκε ο φρουρός τότε. Έχει εκτίσει, διάβασα χθες, 18 χρόνια. Τόσο μίσος από θεολόγους; Δεν έχουν διαβάσει τον βίο του Αγίου Διονυσίου; Έστω, δεν θυμούνται πως δεν μίλησε ο Ιησούς στον ληστή δίπλα του στο Σταυρό, παρότι αυτός δεν άλλαζε γνώμη;

Είναι ή δεν είναι λοιπόν η ιδιόμορφη πανδημία αφορμή να αλλάξει στάση και να υπάρξει κυβερνητική και κρατική ευθύνη για τους φυλακισμένους; Μόνο για να αλλάζουν νόμους ενάντια στα δημόσια αγαθά την πήραν ως ευκαιρία; ΥΓ: Με τους εμβολιασμούς εκεί υπάρχει κάποιο σχέδιο;

Πρώτη δημοσίευση, 13.01.2021: Panos Kastanisios Bourdalas | Facebook.

Σημείωση: Μια πιο δουλεμένη εκδοχή της ανάρτησης εδώ από τις 12.02.2021: Φυλακές και covid-19: Ερωτήματα γενικά και σχόλια ειδικά, http://www.tomtb.com/2021/02/12/fylakes-kai-covid-19-pam/ .

Το Ίδρυμα των Καλαβρύτων

Το Ίδρυμα των Καλαβρύτων

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Η καρδιά μου από την Παρασκευή είναι στο «Ίδρυμα». Ας μιλήσουμε γι’ αυτό σήμερα. Βλέπετε μια όψη του παλιού Ορφανοτροφείου Καλαβρύτων, ακριβώς αντίθετα από την κεντρική είσοδο.

Κτίστηκε μετά το ολοκαύτωμα με επικεφαλή την Μητρόπολη. Εκεί βρήκαν καταφύγιο πολλά από τα παιδιά εκείνου του αποτρόπαιου γεγονότος. Συνεχίστηκε η λειτουργία του για κάμποσα χρόνια αργότερα. Και έκλεισε όταν η ανάγκη εξέλειπε.

Σε κάποια φάση έγινε δορυφόρο οίκημα – ίδρυμα του ΚΕΔΙΚ (Καλλιμμανοπούλειου Εκκλησιαστικού Διακονικού Κέντρου) με χρόνια πάσχοντες και μη αυτοεξυπηρετούμενους γέροντες ή μικρότερους. Πολλές και πολλοί βρήκαν εκεί εξυπηρέτηση, φροντίδα, παρέα, εκδρομές οι μη κατάκοιτοι, αγάπη. Βρήκαν και εργασία πολλές κυρίως Καλαβρυτινές και εργάζονται σε όλα τα πόστα.

Όπως όλους μας, το βρήκαν οι δύο κοινωνικές κρίσεις. Πρώτα η κρίση χρέους με μείωση της εισροής χρημάτων. Πέρισυ το κτύπησε η υγειονομική κρίση. Όλες οι κλειστές δομές βρέθηκαν και βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα. Χωρίς καμία πολιτική προετοιμασία, χωρίς προηγούμενη εμπειρία, χωρίς σημαντικές επιμορφώσεις. Αυτή ήταν η μοίρα γενικά. Δεν καταλογίζω λοιπόν ατομικές ευθύνες. Γνωρίζω από πρώτο χέρι τα πράγματα. Οι φιλοξενούμενοι έχασαν πολλές χαρές. Ναι χαρές, αλλά ζούσαν ως δύο οικογένειες στους δύο ορόφους. Οι εργαζόμενες υπερβάλανε εαυτό. Έχουν την αγάπη μου.

Εμείς σταματήσαμε τις επισκέψεις. Δεν τις σταμάτησαν όμως εξ ανάγκης οι εξωτερικοί συνεργάτες, όπως η τροφοδοσία, οι γιατροί, κλπ. Και ο κορωνοϊός έσκασε ξαφνικά. Στατιστικά ήταν αναμενόμενο. Να σταματήσουν κάποιοι να ψαχουλεύουν. Ζούμε με αυτόν. Τον βρήκαν, κι αυτό έχει σημασία, γιατί κάθε 15 μέρες έκαναν τεστ. Τώρα έχουν την αγάπη μας και τη συμπαράστασή μας, τόσο οι εργαζόμενοι, όσοι και οι τρόφιμοι. Έχω και από τις δύο μεριές «δικούς μου» ανθρώπους…
Πρώτη δημοσίευση: 12.01.2021, στην Panos Kastanisios Bourdalas | Facebook

Να κάνουμε τις αναγκαίες παραχωρήσεις: Για τον απαράδεκτο δημόσιο δρόμο Κραστικοί – Κέρτεζη

Να κάνουμε τις αναγκαίες παραχωρήσεις: Για τον απαράδεκτο δημόσιο δρόμο Κραστικοί – Κέρτεζη

Σχεδιασμός Παν. Α. Μπούρδαλα πάνω στον Goole Maps

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Αυτές τις μέρες έχουμε νέα… Με πρωτοβουλία της Δημοτικής αρχής, στην οποία εκτός του νέου Δημάρχου Αθαν. Παπαδόπουλου, πρωτοστάτησαν και Δημ. Σύμβουλος (πρώην αντιδήμαρχος του Δημ. Διαμερίσματος Κ. Κλειτορίας εκ Κερτέζης καταγόμενος Σωτήρης Δουκλιάς), ο Αντιδήμαρχος Οικονομικών από την Κέρτεζη Ιωάννης Παν. Σαμαρτζόπουλος, ο πρώην Πρόεδρος της Κέρτεζης Βασίλειος Κωνστ. Φιλιππόπουλος, όπως και τωρινός Πρόεδρος Παν. Χρ. Κούρτης, έχουμε προσχέδιο μελέτης που δόθηκε σε ιδιωτική ομάδα για την διαπλάτυνση και σημαντική βελτίωση του δρόμου από Κραστικούς μέχρι και την είσοδο του οικισμού της Κέρτεζης.

Ι. Τα πρόσφατα νέα

Ο δρόμος ως προς τη χάραξη έχει ιστορία περί τα 125 χρόνια (ανοίχτηκε επί δήμαρχου Καλλιφωνίας, με έδρα την Κέρτεζη, Παναγιώτη Σαρδούνη ακριβώς στα τέλη του 19^ου αι., και έκτοτε έγινε απλά ασφαλτόστρωση. Στα νέα δεδομένα ούτε  ασφαλής είναι, ούτε ανεκτός.

Περισσότερα: http://www.tomtb.com/2020/10/20/ekklisi-dromo-krastikoi-kertezi-pam/

ΠΡΟΛΟΓΟΣ: Αποστάξεις σε καιρούς δυστοπίας του Παναγ. Α. Μπούρδαλα

ΠΡΟΛΟΓΟΣ: Αποστάξεις σε καιρούς δυστοπίας του Παναγ. Α. Μπούρδαλα

Του Νίκου Προσκεφαλά*

Ζούμε, δίχως αμφιβολία, σε καιρούς δυστοπίας. Η καταναλωτική ευωχία που μας υποσχέθηκε με τυμπανοκρουσίες ο θαυμαστός νέος κόσμος της αγοράς και του χρήματος, από τη μεταπολίτευση τουλάχιστον και μετά, εξαφανίζεται σταδιακά από μπροστά μας, καθώς υπήρξε μάλλον το δόλωμα για μια νέα μορφή υποδούλωσης της ανθρώπινης ύπαρξης, ο παραμορφωτικός καθρέφτης στου οποίου πάνω τα συντρίμμια απομείναμε μόνοι, γυμνοί και ρακένδυτοι, να αναζητάμε διακαώς το χαμένο νόημα και να φλερτάρουμε με το μηδέν. Σπουδάζουμε πια τη δυστυχία, στο οικονομικό, στο κοινωνικό, στο υπαρξιακό, στο γεωπολιτικό επίπεδο, στην ίδια μας τελικά την αυτοσυνειδησία ως όντα σκεπτόμενα και σχετιζόμενα.

Αυτόν τον συνολικό καημό, την αποτυχία μας ως πρόσωπα και συλλογικότητες, αλλά και την ανησυχία για τα μελλοντικά επερχόμενα δεινά, εκπέμπει με το δικό της ιδιαίτερο τρόπο η παρούσα ποιητική συλλογή του Παναγιώτη Μπούρδαλα. Το πάθος του συγγραφέα, το αγωνιστικό κι εξεγερτικό του ήθος, η ειλικρίνεια κι ο αυθορμητισμός του, αλλά κι η εμπειρία του απ’ τα κοινωνικά κινήματα μεταφέρεται εδώ με έναν ιδιαίτερο ποιητικό κι εντελώς προσωπικό τρόπο, που καθιστά τούτη τη συλλογή τελικά πρωτότυπη και εξόχως αποκαλυπτική.

Περισσότερα: http://www.tomtb.com/2020/10/06/prologos-apostaxeis-kairoi-dystopias-nikproskef/

Οι εκπαιδευτικοί ανάμεσα στη «γήρανση» και τις συνταξιοδοτικές ανατροπές

Οι εκπαιδευτικοί ανάμεσα στη «γήρανση» και τις συνταξιοδοτικές ανατροπές

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Ι. Συνταξιοδοτικό και Δημόσια Εκπαίδευση

Τα τελευταία μνημονιακά χρόνια και με την φυγή εκπαιδευτικών από τα σχολεία –πέρα από την φυσιολογική συνταξιοδότηση- και στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όπως και στην πρωτοβάθμια, κάθε σχολικό έτος αυξάνει ο μέσος όρος ηλικίας των μονίμων και αναπληρωτών σχεδόν κατά ένα έτος κάθε χρόνο. Το φαινόμενο αυτό αποτελεί την λεγόμενη «γήρανση των εκπαιδευτικών», η οποία έχει ήδη φτάσει σε οριακό σημείο ακόμη και για τους αναπληρωτές! Οι δε μόνιμοι, λόγω των συνεχών μειώσεων των συντάξεων και των απαιτήσεων για ιατρικές και νοσηλευτικές δαπάνες, βρίσκονται «δέσμιοι» ανάμεσα στη «Σκύλα» της παράτασης συνταξιοδότησης (όσων ακόμα έχουν δικαίωμα πριν τα 67 έτη ηλικίας, ν.4387/12-5-2016 ) και την «Χάρυβδη» των υπερβολικών δυσκολιών λόγω των αντιεκπαιδευτικών απορρυθμίσεων και αναδιαρθρώσεων του σχολείου.

Συνέχεια →