Ο διαπολιτισμός στάθηκε όρθιος, όμως νέα ερωτήματα αναμένουν απαντήσεις (132ο Δημ. Σχ. Γκράβας)

Χθες, 23 Φεβρουαρίου 2010 βγήκαν στην επιφάνεια δυο ανακοινώσεις πανηγυρικού περιεχομένου, από τα υποκείμενα του 132^ου Δημοτικού Σχολείου Αθήνας (Γκράβα). Οι ανακοινώσεις τόσο του συλλόγου διδασκόντων, όσο και του συλλόγου γονέων, εκφράζουν με αισθήματα νίκης την επιστροφή μετά από 2,5 χρόνια εκδίωξης, της διευθύντριας κ. Στέλλας Πρωτονοταρίου. Και αυτό ανεξάρτητα από το γεγονός ότι πρόκειται για συλλογικά υποκείμενα που αλλάζουν (κυρίως των γονέων). Η δασκάλα τελικά δικαιώθηκε στα δικαστήρια για τις διαπολιτισμικές της προσπάθειες, που είχαν ως υπόβαθρο τη συμπαράσταση του συλλόγου διδασκόντων, του συλλόγου γονέων και πολλών άλλων φορέων της εκπαίδευσης.

Η πρώην διευθύντρια του 132ου Δημοτικού, Στέλλα Πρωτονοταρίου, κατηγορήθηκε γιατί δίδασκε – εκτός ωραρίου λειτουργίας του σχολείου – αλλοδαπούς μαθητές τη μητρική τους γλώσσα.

Θα μπορούσε εδώ να σταματήσει ο σχολιασμός, να πανηγυρίσουμε και να γυρίσουμε πλευρό ευχαριστημένοι από μια δικαστική δικαίωση μιας αγωνίστριας δασκάλας που έδωσε νόημα και χαμόγελο «σε όλα τα παιδιά» του σχολείου (70% μεταναστόπουλα).

Προκύπτουν όμως μια σειρά νέα ερωτήματα για όσους «δεν βολεύονται με λίγο ουρανό»:

Θα προκάνουν οι 300 φίλοι θεολόγοι αύριο στη Σαλονίκη;

Ενώ η Άννα (η και Διαμαντοπούλου) της ευρωλιγούρικης λογικής (και πολιτικής, ναι και πολιτικής) μίλησε πρόσφατα για προαιρετικό μάθημα Θρησκευτικών, οι 300 θεολόγοι τρέχουν να κλείσουν τις Θερμοπύλες…

Σήμερα στην εκπομπή, ναι σήμερα (17.00-18.00), του δημοσιογράφου Κοττάκη στην ΕΤ2 ο πάλαι ποτέ και υπουργός (εθνικής βεβαίως) Παιδείας Απόστολος Κακλαμάνης μάσαγε τα λόγια στην ερώτηση στο 90^ο λεπτό της συνέντευξης…

Τα θρησκευτικά και φιλοσοφικά σύμβολα στα σχολεία…

Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για «απαγόρευση» στην ανάρτηση θρησκευτικού συμβόλου σε αίθουσα διδασκαλίας σε σχολείο της Ιταλίας ξεσκέπασε δυο μονομερή και μονοπολιτισμικά ρεύματα και στην Ελλάδα. Και τα δυο εμφανίζονται ως ευρωπαΐζοντα (χα!).

Πρόκειται για τη «πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που αναφέρει ότι θα πρέπει να απομακρυνθούν οι σταυροί από τα ιταλικά σχολεία ώστε να μην προσβάλλεται η ελευθερία της θρησκευτικής επιλογής, έχει προκαλέσει σάλο στην Ιταλία.»

Τελικά η Eurovision μας αποδεικνύει χυδαίους κοσμοπολίτες

Δεν είναι  η Eurovision το ανώτατο σκαλί του πολιτισμού της Ευρώπης, αλλά είναι δείκτης. Φέτος  όντως λοιπόν κάποιες χώρες προσπάθησαν να οδηγήσουν τις εκπροσωπήσεις τους πιο κοντά στην μουσική και πιο κοντά στα ιθαγενή τους χαρακτηριστικά. Όχι βεβαίως όλες και φυσικά όχι «εμείς», οι ραγιάδες «κωλοέλληνες». Αλλά ευτυχώς υπήρξε π. χ. η Πορτογαλία, το Αζερμπαϊτζάν, η Νορβηγία και ειδικά η … Σουηδία, έστω και αν το τραγούδι της υπέροχης σουηδέζας Sofia «Άλλα περίμενα και ονειρευόμουνα, αλλά, άλλα γίναν δυστυχώς«, δεν έφτασε μέχρι τη … Μόσχα.

Δεν με ενοχλεί που το δικό μας τραγούδι δεν είχε επί της ουσίας τίποτα ελληνικό πάνω του (η αναδυόμενη σημαία – και πάνω της ο Sakis – ήταν ένα φοκλόρ εθνικιστικό).

Με ενοχλεί η όλη παρουσία, με ενοχλεί ένα τραγούδι σχεδόν μουσικά τίποτα, με ενοχλεί  ένας χορός που δεν έχει τίποτα από την «καθ’ ημάς Ανατολή», με ενοχλεί ο αγγλικός στίχος…

Ήταν επιτυχής η επίσκεψη της αγγλικανικής αντιπροσωπείας στην ελλαδική εκκλησία;

Εντάξει, συχνά «άλλα λέμε, άλλα εννοούμε και άλλα κάνουμε», έλεγε ο αείμνηστος Κων/νος Καραμανλής. Μπορεί να ισχύει το ίδιο στην εκκλησιαστική θεσμική γλώσσα; Εάν ομιλούν κάποιοι θεσμικοί πολιτικά, τότε ναι, εάν ομιλούμε όμως εκκλησιολογικά, τότε όχι.

Η σημερινή ανακοίνωση της συνοδικής επιτροπής, ομιλεί περί επιτυχούς επίσκεψης:

«…Ολοκληρώθηκε επιτυχώς η επίσκεψη Αντιπροσωπείας της Αγγλικανικής Εκκλησίας στην Εκκλησία της Ελλάδος από 8-12 Μαΐου. Η Αντιπροσωπεία απαρτιζόταν από τον Σεβασμιώτατο Επίσκοπο Λονδίνου κ. Richard, τον Σεβασμιώτατο Επίσκοπο Μπέρμινχαμ κ. David, τον Γραμματέας των Οικουμενικών Σχέσεων της Αγγλικανικής Εκκλησίας π. Jonathan Goodall και τον εφημέριο της ενορίας της Αγγλικανικής Εκκλησίας των Αθηνών π. Malcolm Bradshaw…».

Η επιτυχία εξαρτάται από τους στόχους.

Διαπασών: Ρίο-Πάτρα ΑΛΥΣΙΔΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

5 Μαΐου 2009, ώρα 18.00

Εθελοντικό Δίκτυο Συμβουλευτικής Επικοινωνίας Φοιτητών  – Μελών ΔΕΠ

ΑΛΥΣΙΔΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΠΟΡΕΙΑ Πανεπιστήμιο-Πλατεία Εθνικής Αντίστασης ( β. Όλγας)

«…η αλληλεγγύη σημαίνει ενοποίηση, όχι παρά τις διαφορές,

αλλά μέσω και εξαιτίας των διαφορών μας ».

Zygmunt Bauman

Αγαπητοί άνθρωποι και συν – άνθρωποι,

Σας προσκαλούμε δημιουργώντας , τραγουδώντας , χρωματίζοντας  και δίνοντας ρυθμό με το  δικό σας σύνθημα, να συναντηθούμε και  να περπατήσουμε την διαδρομή από το Πανεπιστήμιο έως το κέντρο της Πάτρας μεταφέροντας όλοι μαζί μηνύματα :

Ο ορθολογισμός και ο ανορθολογισμός της Δύσεως και η καθ’ ημάς Ανατολή

Του Φιλαλήθη

Ι. Εισαγωγικά

Ένα πρόβλημα μέγα της σημερινής «προοδευτικής» και ριζοσπαστικής κοινωνικά διανόησης είναι, μαζύ με αυτή μεγάλου μέρους του «αναρχοαυτόνομου»/ νετσαγεφικού κατ’ ουσία χώρου, – δανείζομαι τον όρο από τον Β. Ραφαηλίδη -,  ότι απόζει από την ίδια δυσωδία εν σχέσει με το κατεστημένο. Αυτή η «δυσωδία» είναι, για να θυμηθούμε λίγο και τον Μαρξ και τις ασφυκτικά ταξικές του, και αντιπερσοναλιστικές[1] άρα, κατηγοριοποιήσεις, η του αστικού και «μικροαστικού ρασιοναλισμού». Αυτή της μεταφυσικής του Λόγου.

Ο ίδιος ο τέκτονας και αστός επαναστάτης Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος γνωρίζουμε από τον Π. Κανελλόπουλο[2], ότι λάτρευε μία «εκδιδόμενη επί χρήμασι» γυναίκα που παρίστανε την θεότητα του Λόγου-Ratio στην Παναγία των Παρισίων, στην «αγία Τράπεζα» του χώρου. Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι ο Διαφωτισμός υπήρξε πράγματι η εποχή όπου άνθισε ιδιαίτερα αυτή η φιλοσοφία, η λεγόμενη φιλοσοφία των Φώτων, και η «μισαλλόδοξη θρησκεία του Λόγου», όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά και ο Max Horkheimer και ο (από τους επιφανέστερους απολογητές της εποχής) A. Mathiez…

Η καταγωγή αυτή της απολυτοποίησης του Λόγου είναι βεβαίως ο σκοτεινός Δυτικός Μεσαίωνας, όπου είχαμε τον σχολαστικισμό να αναπτύσσεται και να καταξιώνεται θεσμικά, εν αντιθέσει με την Ορθόδοξη Ανατολή, όπου καταξιώνεται ο Ησυχαστής, και «εμπειριστής», άρα, Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, στις σχετικές «έριδες»[3]…  Ο σχολαστικισμός, όπως αναλύει και ο καθηγητής π. Ι. Ρωμανίδης στο «προπατορικόν αμάρτημα» και αλλαχού, είχε ως βάση του[4] την κτίση της ανθρώπινης ψυχής κατ’ εικόνα του Θεού (analogia entis), ώστε να είναι τριμερής, και να δύναται να γνωρίση, ως το ύψιστο αντικείμενο γνώσεως, την Ουσία του Θεού δια της διανόησης, του Λόγου. Το βασικόν είναι, λοιπόν, ότι βάσει της Παπικής Θεολογίας, που ιδιαίτερα ανέπτυξε ο Θωμάς Ακινάτος/Ακινάτης (πατήρ του σχολαστικισμού) στην «Summa Theologica» και αλλού, ο Θεός είναι αντικείμενο «υπερφυσικής γνώσης» δια του φιλοσοφικού στοχασμού (!).  Απεναντίας, στην καθ’ ημάς Ανατολή αναγνωρίζεται και καταδείχνεται ένα επιπλέον όργανο γνώσης, εν προκειμένω της «υπεραισθητής και υπερνοητής γνώσης», το κέντρο της υπάρξεως, που ονομάζεται εκάστοτε καρδία ή νους ή πνεύμα.

ΙΙ. Της «Δύσεως» (το δίπολο)

Τα μαύρα μας χάλια από ένα μαύρο παιδί της Αφρικής

Αυτό ήταν το ποίημα που δημοσιεύουμε στο ΜτΒ,  προτάθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη ως το καλύτερο του 2006. Για τους περισσότερους Άγνωστο.

Όμως η διαχρονική του αξία ενάντια στο ρατσισμό τεράστια! Μιλάει ένα «μαύρο» παιδί, εκ μέρους των «μαύρων» παιδιών:

Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος

Αναστάσιος: Ορθοδοξία, 15χρονοι, παγκ. οικονομική κρίση και μετανάστες

Συνέντευξη  του Αρχιεπ. Αλβανίας Αναστάσιου στον Αχιλλέα Πατσούκα στη «Καθημερινή» της Κυριακής

– Η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει προκαλέσει ανασφάλεια στους ανθρώπους, σε όλο τον κόσμο. Η Εκκλησία, ως πνευματικός και κοινωνικός φορέας, πώς παρεμβαίνει;

– Η παρέμβασή της γίνεται με την επισήμανση του πυρήνα του προβλήματος και τον τονισμό των χριστιανικών απόψεων για την αντιμετώπισή του. Με τον πιο επίσημο τρόπο η Ορθόδοξη Εκκλησία διακήρυξε με μια φωνή, στο Μήνυμα των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών (Κωνσταντινούπολη, 9-12 Οκτωβρίου 2008),

Ψυγείο αθώο του ήλιου και PC-WiFi πονηρής ακτινοβολίας WLAN

Στον «δυτικό κόσμο» – αναπτυγμένο κόσμο –  του καπιταλισμού, που ως «Μινώταυρος» καταβροχθίζει, επαρχίες, πόλεις, εργαζόμενους, πολιτισμούς, νεολαία, φύση, περιβάλλον, πολλά  πράγματα αρχίσαμε να  κατανοούμε πολύ βαθιά – χωρίς να είμαστε υποχρεωτικά μαρξιστές – τις τελευταίες δεκαετίες.

Μάλιστα τελευταία προσπαθούμε να αντιδράσουμε σε ζητήματα που αφορούν τις αρνητικές επιπτώσεις και από τις ιονίζουσες ακτίνες (υπεριώδεις, Χ και ραδιενέργεια γ) και από τις μη ιονίζουσες (μικροκύματα, κεραίες κινητής τηλεφωνίας, συσκευές κινητών τηλεφώνων, ΓΜΥΤ, ΚΥΤ, κλπ,). Αντίθετα σε χώρες «αφρικανικές»-υπανάπτυκτες – ανθεί η εναλλακτική τεχνολογία, αυτή δηλαδή που ψάχνουμε στο δυτικό κόσμο οι ριζοσπαστικοί οικολογούντες… Την βρήκα  λοιπόν σε φιλικό ιστολόγιο[1]!

Θα αναδείξω λοιπόν δυο ζητήματα. Από τη μια θα φανερώσω μια θετική όμορφη απλή συσκευή ψυγείο συμβατή με τη ζωή και το περιβάλλον από την Αφρική. Και απ’ την άλλη τις προσπάθειες αντίστασης στους κινδύνους των ακτινοβολιών στην προχωρημένη τεχνολογία από το Βιολογικό τμήμα του πανεπιστημίου Πατρών.

Δυο κόσμοι αντίθετοι, αλλά δυο κόσμοι που μπορούν να αναζητήσουν μαζί το δρόμο προς μια κοινωνία εναλλακτική και μη βάρβαρη. Από τη μια μεριά η απλότητα και η ομορφιά της εναλλακτικής τεχνολογίας και από την άλλη, η αντίσταση στην εξάπλωση της προχωρημένης μεν, αλλά επικίνδυνης…  Η πορεία βεβαίως και είναι δαιδαλώδης, ασκητική, ριζοσπαστική, πολιτισμική, συλλογική με νέους και παλιούς όρους. Αυτούς που αντέχουν διαχρονικά…