Οι κλητοί των κεφαλαιοκρατικών κομμάτων, το Μεγάλο Δείπνο και οι … χωλοί

Με αφορμή το σημερινό ευ-αγγέλιο του Μεγάλου Δείπνου και τη γενίκευση του μικρού και μεσαίου εμπορίου – ποιου εμπορίου στην ύφεση…. –  τις Κυριακές: Τελικά άρχισε να … «φωνάζει»  και ο Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος, αλλά  ακόμα «ελπίζει» ότι για άλλη μία φορά θα κριθεί ένα θέμα από τους «χριστιανούς» βουλευτές. Και ξεχνά ότι 153 ψήφισαν το Μνημόνιο  ΙΙΙ που οδήγησε με την Πράξη 240_12-12-2012 νομοθετικού Περιεχομένου και στις εμπράγματες υποθήκες*1.

Δεν θεωρώ ότι δεν υπάρχουν «χριστιανοί» ή χριστιανοί βουλευτές στην … τροικανού πεδίου ελλαδική βουλή. Όμως στο ελλαδικό κράτος που διευρύνθηκε από το αντίστοιχο κρατίδιο σταδιακά και μετά το σχίσμα με το Πατριαρχείο η θεσμική ελλαδική ορθόδοξη εκκλησία με αιχμή την ιεραρχία, αποκόπηκε από το πλήρωμα και προσδέθηκε στο κράτος με δυο εξαιρέσεις: Τη λατρεία που αρκετές φορές είναι απομακρυσμένη από τέτοιες δεσμεύσεις και με κληρικούς (σε ενορίες, παρεκκλήσια ή μοναστήρια) που με κόπο και συχνά με πόνο κρατάνε αποστάσεις ασφαλείας.

Στο μεγάλου βάθους σημερινό ευ-αγγέλιο**2 ας κάνουμε μια ειδική επίκαιρη ανάγνωση, σχετική και με τα προηγούμενα. Οι Ιεράρχες – Δεσποτάδες, ειδικά μετά την 1^η Οικουμενική Σύνοδο συχνά-πυκνά, έχουν ειδική επιρροή, ειδικούς δεσμούς, αλλά και δεσμεύσεις, με τους φορείς τους κράτους. Ακόμη και στην Ορθόδοξη Ανατολή δεν το απέφυγαν. Στη χώρα μας η σχέση αυτή φαντάζει ως οι καθεαυτού κλητοί να είναι οι κρατικοί παράγοντες. Η πράξη έχει αποδείξει εκατοντάδες φορές ότι αυτοί απλά κάνουν «επικοινωνιακές» σχέσεις και συχνά προωθούν άλλα σχέδια.

Να θυμηθούμε τρία πρόσφατα μικρά, αλλά χαρακτηριστικά γεγονότα των δεσμών «εμπόρων και δούλων»: π.χ. πως την «πάτησε» ο μακ. Χριστόδουλος με την «δεξιά του Κυρίου» ή ο νυν Αρχιεπ. Ιερώνυμος που – άκουσον-άκουσον- πήγε στην 1^η συνεδρίαση της Κυβέρνησης του ΓΑΠ, ενώ αυτός σχεδιάζει τη τροικανη πολιτική ή ο Μητρ. των Πατρών (και όχι μόνο αυτός) βρέθηκε στη θέση του κράτους στις παρελάσεις τον Οκτώβρη του 2011, απέναντι από τους φτωχούς και χωλούς και τυφλούς που διαδήλωναν, ενώ οι «πολιτικοί» την «είχαν κάνει»…  Στο Μεγάλο δείπνο όλοι αυτοί φανερώνουν το πραγματικό τους πρόσωπο και απαντούν στον φτωχό Ιησού: «Σε παρακαλώ… ἔ­χε με πα­ρῃ­τη­μέ­νον».

Τρείς δικαιολογίες έχουν: Εμπόριο (αγορά «αγρών»), απολαύσεις (τα 5 ζεύγη των αισθήσεων)  και υποταγή στο ερωτικό συναίσθημα (ερωτική σχέση).

Γι αυτό ο οικοδεσπότης Ιησούς απευθύνεται στους πραγματικούς θιασώτες της ζωής: «ὀρ­γι­σθεὶς ὁ οἰ­κο­δε­σπό­της εἶ­πε τῷ δού­λῳ αὐ­τοῦ· ἔ­ξελ­θε τα­χέ­ως εἰς τὰς πλατείας καὶ ῥύ­μας τῆς πό­λε­ως, καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀ­να­πή­ρους καὶ χω­λοὺς καὶ τυ­φλοὺς εἰσά­γα­γε ὧ­δε».

Σήμερα ξέρουμε σχεδόν ποιοι είναι αυτοί. Μόνο που οι δούλοι-Ιεράρχες του Ιησού φαίνεται συχνά να έχουν ως αφεντικά τους κεφαλαιο-κράτες και δεν ψάχνουν στις ρύμες, αλλά ανέρχονται στις εξέδρες των παρελάσεων, στα τραπέζια των πολιτικών και στηρίζουν τις δυνάμεις που είναι υπηρέτες των πλουτοκρατών. Ευτυχώς όμως που οι εξαιρέσεις άγιοι Ιεράρχες γίνονται οι κριτές τους και οι δικοί μας οδηγοί ώστε να γνωρίζουμε που είναι η φάτνη του Ιησού, που είναι ο Γολγοθάς, που παραμονεύει η Ανάσταση, που τέλος πάντων στρώνεται το Μεγάλο Δείπνο….

****

*1 «Δικαίωμα κατάσχεσης κάθε εθνικού περιουσιακού στοιχείου της χώρας, χωρίς εξαιρέσεις, αποκτά η Τρόικα βάσει της δανειακής σύμβασης, όπως δημοσιεύτηκε την Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου στο Φύλλο Εφημερίδας Κυβερνήσεως, με αριθμό 240, ως Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. (Αντισυνταγματική πράξη).

Στο κείμενο αναφέρεται ρητά, ότι δεν εξαιρείται κανένα απολύτως περιουσιακό στοιχείο από την κατάσχεση σε περίπτωση που η χώρα δεν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της.

Συγκεκριμένα, στο κεφάλαιο 4 με τίτλο: Εφαρμοστέο Δίκαιο και Δικαιοδοσία, στην παράγραφο 4.4 αναφέρεται:

«Το Δικαιούχο Κράτος Μέλος (Ελλάδα), η Τράπεζα της Ελλάδος και το Ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας παραιτούνται με την παρούσα αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τους ίδιους και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι δικαστικών ενεργειών σχετικά με την παρούσα Σύμβαση Τροποποίησης, συμπεριλαμβανομένων ενδεικτικά, από κάθε δικαίωμα ασυλίας έναντι άσκησης αγωγής, έκδοσης δικαστικής απόφαση ή άλλης διάταξης, κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικού μέτρου και έναντι κάθε εκτέλεσης ή αναγκαστικού μέτρου σε βάρος των περιουσιακών τους στοιχείων στο μέτρο που τα ανωτέρω δεν απαγορεύονται από αναγκαστικό νόμο».

Η ίδια παράγραφος στην αγγλική γλώσσα, έχει ως εξής:

«The Beneficiary Member State, the Bank of Greece and the Hellenic Financial Stability Fund each hereby irrevocably and unconditionally waives all immunity to which it is or may become entitled, in respect of itself or its assets, from legal proceedings in relation to this Amendment Agreement, including, without limitation, immunity from suit, judgment or other order, from attachment, arrest or injunction prior to judgment, and from execution and enforcement against its assets to the extent not prohibited by mandatory law».

*****

** 2  Ἐκ τοῦ κα­τὰ Λου­κᾶν (ιδ´ 16-24, Ματθ. κβ´ 14).

«Εἶ­πεν ὁ Κύ­ρι­ος τὴν πα­ρα­βο­λὴν ταύ­την· Ἄν­θρω­πός τις ἐ­ποί­η­σε δεῖ­πνον μέ­γα, καὶ ἐκά­λε­σε πολ­λούς· καὶ ἀ­πέ­στει­λε τὸν δοῦ­λον αὐ­τοῦ τῇ ὥ­ρᾳ τοῦ δεί­πνου εἰ­πεῖν τοῖς κεκλη­μέ­νοις· ἔρ­χε­σθε, ὅ­τι ἤ­δη ἕ­τοι­μά ἐ­στι πάν­τα. Καὶ ἤρ­ξαν­το ἀ­πὸ μι­ᾶς παραιτεῖσθαι πάν­τες, ὁ πρῶ­τος τος εἶ­πεν αὐ­τῷ· ἀ­γρὸν ἠ­γό­ρα­σα, καὶ ἔ­χω ἀ­νάγ­κην ἐξελ­θεῖν καὶ ἰδεῖν αὐ­τόν· ἐ­ρω­τῶ σε, ἔ­χε με πα­ρῃ­τη­μέ­νον. Καὶ ἕ­τε­ρος εἶ­πε· ζεύ­γη βοῶν ἠ­γό­ρα­σα πέν­τε, καὶ πο­ρεύ­ο­μαι δο­κι­μά­σαι αὐ­τά· ἐ­ρω­τῶ σε, ἔ­χε με παρῃτημένον. Καὶ ἕ­τε­ρος εἶπε· γυ­ναῖ­κα ἔ­γη­μα, καὶ δι­ὰ τοῦ­το οὐ δύ­να­μαι ἐλ­θεῖν. Καὶ πα­ρα­γε­νό­με­νος ὁ δοῦ­λος ἐ­κεῖ­νος ἀ­πήγ­γει­λε τῷ κυ­ρί­ῳ αὐ­τοῦ ταῦ­τα. Τό­τε ὀρ­γι­σθεὶς ὁ οἰ­κο­δε­σπό­της εἶ­πε τῷ δού­λῳ αὐ­τοῦ· ἔ­ξελ­θε τα­χέ­ως εἰς τὰς πλα­τεί­ας καὶ ῥύ­μας τῆς πό­λε­ως, καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀ­να­πή­ρους καὶ χω­λοὺς καὶ τυ­φλοὺς εἰ­σά­γα­γε ὧ­δε. Καὶ εἶ­πεν ὁ δοῦ­λος· κύ­ρι­ε, γέ­γο­νεν ὡς ἐ­πέ­τα­ξας, καὶ ἔ­τι τό­πος ἐ­στί. Καὶ εἶ­πεν ὁ κύ­ρι­ος πρὸς τὸν δοῦ­λον· Ἔξελ­θε εἰς τὰς ὁ­δοὺς καὶ φραγ­μοὺς καὶ ἀ­νάγ­κα­σον εἰ­σελ­θεῖν, ἵ­να γε­μι­σθῇ ὁ οἶ­κός μου. Λέ­γω γὰρ ὑ­μῖν ὅ­τι οὐ­δεὶς τῶν ἀν­δρῶν ἐ­κεί­νων τῶν κεκλημένων γεύ­σε­ταί μου τοῦ δεί­πνου. Πολ­λοὶ γὰρ εἰ­σι κλη­τοὶ, ὀ­λί­γοι δὲ ε­κλε­κτοί».