Συγκέντρωσα έντεκα (11) ιστοσελίδες για την τελική άλωση τη Πόλης σαν σήμερα, πριν δηλαδή 555 χρόνια (2008-1453).
Δεν ήταν βέβαια η ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία (Βυζάντιο) κοινωνικός παράδεισος, με βάση τα μεσσιανικά οράματα των σύγχρονων επαναστατικών κινημάτων, ούτε βέβαια μεσαίωνας με βάση τις ιδεοληψίες και μανιχαϊσμούς των ψευτοκοσμοπολιτών διαφωτιστάδων των μικρών προσδοκιών.
Είχε όμως τέτοια στοιχεία που δεν οδήγησε σε φεουδαρχία που να είχε ηγεμονία απέναντι στην πολιτική εξουσία. Ούτε είχε η πολιτική εξουσία απόλυτη ιδεολογική κυριαρχία, αφού υπήρχε το Οικουμενικό Πατριαρχείο με Ορθόδοξους χριστιανούς ή αιρετικούς στην ηγεσία της θεσμικής εκκλησίας…
Παρ’ όλα αυτά με τα σημερινά μάτια η Κωνσταντίνεια περίοδος δεν είχε μόνο θετικά, αλλά και πολλά αρνητικά σε πολλούς τομείς. Σήμερα όμως, μέρα που είναι, δεν αξίζει να γράψω περισσότερα γ’ αυτά. Σας αφήνω λοιπόν να επιλέξετε κριτικά:
(1) Ηχογραφημένη συζήτηση για τον νεώτερο ελληνισμό, το «Βυζάντιο», την Ευρώπη, την παγκοσμιοποίηση, με αφορμή το σχετικό βιβλίο του Γ. Καραμπελιά “1204“(συζήτηση της Σοφίας Χατζή με το Γιώργο Καραμπελιά):http://istologio.org/?tag=1204
(2) Οι τελευταίες ημέρες της βυζαντινής αυτοκρατορίας: http://www.netschoolbook.gr/1453.html
(3) Η Αλωση της Πόλης – Οθωμανική Αυτοκρατορία και Θρησκεία, http://www.asxetos.gr/article.aspx?i=553
(4) 1453-2003 : 550 χρόνια από την Άλωση της Πόλης» – ΑΦΙΕΡΩΜΑ: http://www.manesis.gr/alosi/alosi.htm
(5)1453 Η Άλωσις της Πόλεως και το Δράμα των Εθνικών μας Διχασμών:http://www.egolpio.com/HISTORY/1453.htm
(6) Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς!: http://www.aegean.gr/agios-therapontas/magazine/special/1453/Palaiologos.html
(7) Εις την Πόλιν (με μεγάλη προτεινόμενη βιβλιογραφία): http://www.nefelokokkygia.gr/index.php?page=95
(8 ) Άλωση της Κωνσταντινούπολης από την Βικιπέδια:el.wikipedia.org
(9) ΗΆλωση της Κωνσταντινούπολης (σαν σήμερα): http://www.sansimera.gr/archive/articles/show.php?id=145&feature=Alosi_Konstantinoupolis
(10) Η άλωση της πόλης, Αλέκος Α. Φραγγιάς: http://www.servitoros.gr/dirfi/view.php/8/116/
(11) Η Άλωση της Πόλης, Αφιέρωμα: http://users.ach.sch.gr/akalant/net/alosi/alosn.htm
UP DATE: 29-05-2012: 29 Μαίου 1453: Ημέρα μνήμης των Ελλήνων και των Ευρωπαίων, του Θεόδωρου Μπατρακούλη, http://icthis.net/modules/smartsection/item.php?itemid=3006
Filed under: Αφιερώματα,Γεωπολιτικά,Διαπολιτισμικά,Εθνικά,Εορταστικά,Ιστορία,Κράτος,Ορθόδοξη Εκκλησία,Φαναριώτικα |
Το Μανιτάρι του Βουνού 
[…] Δύο πολύ ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις θα βρείτε στον Αντώνιο και στο Μανιτάρι του Βουνού. […]
Ενδιαφέροντα τα links που έβαλες φίλε, για μια πιο σφαιρική άποψη…
Την καλημέρα μου!
@ ikd
να σε ευχαριστήσω για τη ζεύξη με την καλημέρα μου.
@ Adonios
Ευχαριστώ καλή συνέχεια. Πάντως για μια πλήρη άποψη θα χρειάζονταν και άλλες ζεύξεις. Ίσως καθ’ οδόν να τις βάλω.
Να προσθέσουμε και τη δικιά μας ταπεινή συνεισφορά
http://skinious.blogspot.com/search/label/29%20%CE%9C%CE%B1%CE%90%CE%BF%CF%85%201453
@ Skinious
Ευχαριστώ και συγγνώμη για την καθυστέρηση (ήθελε έγκριση λόγω της ζεύξης…)
Xριστός Ανέστη,
Το δυσάρεστο είναι ότι και σήμερα 2008 βρίσκονται συνέλληνες(νεοπαγανιστές, διαφωτιστές (κάποιοι στα σχόλια του «Ροϊδη») που χαίρονται για την άλωση της πόλης και θεωρούν τη Ρωμιοσύνη ως κάτι το απεχθές και ανθελληνικό. Μα τόση αντιπάθεια στην Ορθόδοξη Ρωμιωσύνη. Γιατί?….
@ Παναγιώτης
αληθώς ανέστη!
Στο ερώτημά σου νομίζω ότι άφησα κάποιο ίχνος στην αρχή του ποστ. Ιδιαίτερα θέλω να πω το γιατί το κάνουν αυτό και όχι μόνο:
1) Γιατί συχνά οι εκπρόσωποι της θεσμικής εκκλησίας δεν είναι στο ανάλογο ύψος της θέσης που κατέχουν με βάση την Ορθόδοξη πίστη.
2) Γιατί έχουμε σε κάποιο βαθμό διαστρέψει την αληθή ορθόδοξη πίστη μας (έχουμε βγάλει δηλαδη τα μάτια μας μόνοι μας) κυρίως τα 200 τελευταία χρόνια και έχουμε ιδεολογικοπιήσει, ηθικοιήσει με μανιχαϊστικό τρόπο την πίστη. Έτσι έχουν ανατραφεί και οι αρνητές και λειτουργούν με τα ίδια ακριβώς κριτήρια: Είναι δηλαδή αιρετικοί μανιχαϊστές και αρειανιστές, όπως πολλοί από μας.
3) Δεν έχουμε την κύρια ελπίδα μας στο Χριστό και το Αγιο Πνέυμα και ζητάμε διευκολύνσεις μη θεμιτές από τα μεγάλα συμφέροντα και την εκάστοτε εξουσία ως θεσμική Εκκλησία και μάλιστα τους κάνουμε και “αρχοντες” εκκλησιαστικούς (δες το προηγούμενο ποστ ένα σχόλιο).
4) Έχουμε ιδεολογικοποιήσει λόγω εθνοφυλετισμού τόσο την εποχή του Βυζαντίου-Ρωμιοσύνης χωρίς αυτοκριτική, όπως οι σημερινοί κομμουνιστές τον πρώην υπαρκτό σοσιαλισμό, χωρίς αυτοκρτική. Προσπαθούμε να υπερασπίσουμε ακόμη και τα λάθη.
5) Γιατί σήμερα ο τρόπος ζωής δεν είναι χριστιανικός από τη μαζα των χριστιανών και κυριαρχεί η φιλήδονη και νεοφιλελεύθερη αντιληψη στη ζωή, παρ’ ότι υπάρχουν αντιστάσεις αληθείς. Πάνω σ αυτό προσπαθούν να κτίσουν όλοι αυτοί, γιατί αισθάνονται ότι έχουν ακροατήριο.
Νομίζω όμως, ότι χωρίς να το κατανούν, προσφέρουν μέγιστες υπηρεσίες σε όσους έχουν καλή θέληση και στους συνειδητούς ταπεινούς χριστιανούς, ώστε να καταφέρουμε να κανουμε αυτοκριτική. Αυτοί όμως εαν δεν “ηρεμήσουν ” από το μίσος τους, μετρέπονται σε φανατικούς και μισαλλόδοξους αντιχριστιανούς. Τέτοιους είχαμε συχνά στην Εκκλησία.
Γι αυτούς εμείς οφείλουμε να προσευχόμαστε. Είναι εικόνες Χριστού, χωρίς να υποκύπτουμε στις πλάνες και φανατισμό τους και να εντείνουμε την άσκση της αγάπης μας.
Χαίρετε! Στο εξαίρετο ποστ σας ήθελα λέξεις δυό να προσθέσω. Σίγουρα υπάρχουν λόγοι κι άλλοι που δεν έχουν αναφερθεί, έναν μόνον εγώ θα αναφέρω. Για να είναι εμμονή το συγκεκριμένο θέμα ενώ υπάρχουν τόσα άλλα φρικιαστικά γύρω αισθάνομαι πως υπάρχει κάποια προσωπική εκκρεμότητα στους φίλους μας, σα να θέλουν να το σκέφτονται συνέχεια, υπάρχει στην ουσία (μέσα σε ζάλη πολύ) συνεχής αναφορά στην πίστη και στην διάψευση της από πονηρούς. Είναι διαρκώς απέναντι στο θέμα της πίστης με μια ένταση σπάνια και σχεδόν ζηλευτή. Εσείς τι συμπέρασμα βγάζετε; Ή μάλλον ποιός ξέρει άραγε, πως το κατανοεί όλο αυτό το Φως του κόσμου;
Και πάλι χαίρετε!
@ χαίρε φίλε μου και αδελφέ.
Καλά το προσεγγίζεις: Υπάρχει προσωπική εκκρεμότητα μεγάλου βάθους, έντασης, πάθους και ρήξης. Φαινεται καθαρά και από το ύφος της γραφής και από τις πληροφορίες που έχουν αποθηκευτεί. Απλά δεν έχουν συνοχή οι θεωρήσεις αυτές. Πιστεύω αν ζούσαμε μαζί σε κοινά προβλήματα πόλης ή εργασίας, πρόσωπο με πρόσωπο, αυτός ο διχασμός θα ήταν πολύ πιο περιορισμένος.
Έχουν αντίθετα μια πλήρη μανιχαϊστική αποκλιση (δηλαδή ένα απόλυτο διχασμό καλού και κακού, χωρίς να κατανοοείται η ανθρώπινη σύμμιξη… Ο Νιχιλισμός είναι ανεκδιήγητος…
Για μένα είναι απολύτως κατανοητά σε προσωπικό επίπεδο όλα αυτά.
Οφείλω όμως να πω ότι αποτελούν ένα είδος νεο-χριστιανικής απόκλισης αίρεση. Να θυμίσω κάτι; Ο Μέγας Ιουστίνος Πόποβιτς μίλησα για το σημερινό ψευτοκοσμοπολιτισμός της ευρωπης με την έκφραση “νεοαρειανισμός”…