Αν τελικά αποφασίσω να γράψω λίγες κουβέντες στην πορεία – κάθοδο προς τον Άδη, έχω στο νου μου να σχολιάσουμε μαζί, όχι με πολλές κουβέντες, το λειτουργικό νόημα της κάθε μέρας.
Σήμερα ημέρας νίκης με δάφνες χαράς, ο λαός υποδέχτηκε το Βασιλέα των «βασιλέων» και τον Κύριο των «κυρίων», αλλά δεν κατανόησε βαθιά ότι τελικά ο δρόμος περνάει απ’ τον Άδη….
Στο πίσω μέρος του μυαλού μου έχω την γνώμη, σχολιάζοντας τη κάθε μέρα, να δίνω αφορμή και από ένα σύγχρονο γεγονός. Ας ελπίσουμε ότι θα βάζουμε δυο – τρεις σκέψεις και εδώ, μένοντας πιο πολύ σιωπηλοί στα βιωτικά μας πράγματα …
Σαν μια χαλαρή εισαγωγή, σήμερα παρουσιάζω μια τέχνη … πάνω στο δέντρο – κάρβουνο.
Βγάζω έτσι και την υποχρέωση, στο κάλεσμα που δέχτηκα στις 22 Φλεβάρη (ναι – ναι δεν διαβάσατε λάθος) από το φίλο των … τραίνων: Ανεμολόγιο. Βλέπετε δεν είχα κάποια φωτογραφία μέχρι τώρα άξιας λόγου και εμφάνισης, ενός δηλαδή παράξενου αντικειμένου, που απαιτεί το παιχνίδι:
Filed under: Δημόσιοι Χώροι,Εναλλακτικά,Εορταστικά,Θεολογία,Ορθόδοξη Εκκλησία,Ορθόδοξη Ζωή,Οικολογία,Παιχνίδια,Πολιτισμός,Τέχνη | 21 Σχόλια »
Το Μανιτάρι του Βουνού 