Σπουδαία πράγματα φέρνει στην επιφάνεια της ελλαδικής κοινωνίας ένα αναμενόμενο, ελλιπές, χρηστικό και «κοσμοπολίτικο» προετοιμαζόμενο σχέδιο νόμου. Η ψευτο-δεξιά του Κυρίου με «Σολωμόντιες» λύσεις και με τη θεωρία των διαδοχικών κρίκων, προσπαθεί να δει νομικά κάποια υπαρκτά κοινωνικά προβλήματα σε «ειδικές» ή μη ομάδες του πληθυσμού. Επειδή ο εκκλησιαστικός γάμος έχει κτυπηθεί εξωτερικά από την εποχή της βαυαροκρατίας και έχει σμικρυνθεί σταδιακά σε θρησκευτικό, ήλθε η ώρα να δούμε την άλλη του όψη.
Η άλλη του όψη φυσικά δεν είναι ο πολιτικός γάμος. Ο πολιτικός γάμος λειτουργεί θεσμικά όπως και ο θρησκευτικός, γι’ αυτό και απέτυχε στη χώρα μας σχεδόν παταγωδώς. Η άλλη του όψη είναι ο φυσικός «γάμος», δηλαδή οι φυσικές συμβιώσεις περιορισμένου χρόνου ή περιορισμένης ευθύνης, μέσα σε ένα ατομοκρατικό περιβάλλον.
Προσωπικά θα ήθελα να μου «επιτρέψετε» να γράψω τις πρώτες μου σημειώσεις, από μια θεολογική (κατά το δυνατόν ορθόδοξη χριστιανική) σκοπιά, που απέχει σαφώς από τη θρησκευτική («χριστιανική» ή μη), στηριζόμενος στη «καταδίκη» του μανιχαϊσμού και του μονο-θελητισμού.
Filed under: Άρθρα,Ήθη και Έθιμα,Διαπολιτισμικά,Δικαστικά,Εναλλακτικά,Θεολογία,Κράτος,Κοινωνικά,Ορθόδοξη Εκκλησία,Ορθόδοξη Ζωή,Πρόληψη,Περί Γάμου,Πολιτισμός,Φιλοσοφία | 37 Σχόλια »
