Ο γνωστός στους εκπαιδευτικούς και εκκλησιαστικούς χώρους Φώτης Σχοινάς, Δρ Φιλοσοφίας – για τα γλωσσικά ζητήματα που έχει αναδείξει – με το τελευταίο του άρθρο εγκαινιάζει την επάνω σε τεντωμένο σχοινί προσπάθειά του στο χώρο της συμβουλευτικής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση – με ένα νέο ενδιαφέρον.
Αγγίζει τα ζητήματα της γλωσσικής (αν)–επάρκειας των μαθητών, χωρίς δαιμονοποιήσεις. Ταυτόχρονα κάνει και μια ενδιαφέρουσα παρένθεση στη λειτουργική (ορθόδοξη) γλώσσα.
Ως γνωστό είναι και συγγραφέας ενός σημαντικού τέτοιου βιβλίου: Η λειτουργική γλώσσα – Δοκίμια προβληματισμού, 2007.
Η αρχή του άρθρου είναι:
Αφορμή για το παρόν σημείωμα στάθηκε η δημοσίευση στη Χριστιανική της 1ης Νοεμβρίου 2007 του υπομνήματος της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεμεσού στον Πρόεδρο κ. Τ. Παπαδόπουλο, σχετικά με την αποτυχία των Κυπρίων μαθητών στις Παγκύπριες εξετάσεις στα Νέα Ελληνικά. Η γλωσσική επάρκεια των ελλαδιτών μαθητών δεν είναι καθόλου καλύτερη, ίσως μάλιστα είναι και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό χειρότερη. Ισχυρίζομαι τούτο εξ αφορμής της εμπειρίας που έχω ως σχολικός Σύμβουλος Φιλολόγων της Μεσσηνίας.
Η συνέχεια εδώ>>>
Filed under: 8ο Εκπαιδευτικό Συνέδριο ΟΛΜΕ,Άρθρα,Γλώσσα,Εκπαιδευτικά,Μελέτη,Νέα βιβλία βασ. εκπαίδευσης,Ορθόδοξη Εκκλησία |
Το Μανιτάρι του Βουνού 
Τα πρώτα σχόλια κάτω από το άρθρο του ΦώτηΣχοινά μπήκαν:
erythros Λέει:
Ιανουάριος 26, 2008 στο 12:17 μ.μ e
Από την γλωσσική ανεπάρκεια του λαού δεν πλήττονται οι κρατούντες, που έχουν τον τρόπο να την αποφύγουν. Πλήττονται οι λαοί, γιατί χάνουν ένα πολύτιμο εργαλείο συνεννόησης, ανάλυσης και κατανόησης, άρα ένα δυνάμει επαναστατικό εργαλείο στον αγώνα τους ενάντια στην εκμεταλλεύτρια κοινωνική τάξη. Για αυτό και η πενία που παρατηρείται εδώ και δύο τουλάχιστον δεκαετίες.
manitaritoubounou Λέει:
Ιανουάριος 26, 2008 στο 1:34 μ.μ e
@ erythros
πολύ σωστά το έθεσες.
Η γλώσσα έχει τεράστια σημασία για τη κατανόηση της όλης ζωής και Ζωής. Αρα και ως επαναστατικό εργαλείο φυσικά. Και αυτό το κατανοούμε όσοι συμμετέχουμε στους συλλογιθκούς αγώνες σε διάφορα επίπεδα.
περνωντας απο μια μικρη πορτουλα του π.κ βρεθηκα κι γω εδω.
καλως με. κερνατε κατι τις? 😉
@ aliki
Καλώς την. Ναι αυτή πορτούλα είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες! Μας συνδέοει η κοινή Πίστη και η προσπάθεια για ποίηση.
Ας σε κεράσω λοιπόν ένα από τα ποιήματα. Στις κατηγορίες περίποίησης μπαίνεις, αυθτοσερβίρεσε και σχολιάζεις…
Αναμένω λοιπόν.
Τα … επόμενα σχόλια κάτω από το άρθρο του Φώτη Σχοινά:
Χατζηαναστασίου Τάσος Λέει:
Ιανουάριος 28, 2008 στο 7:37 π.μ. e
Οι επισημάνσεις του άρθρου είναι καίριες και εμπεριστατωμένες, έχουν όμως διατυπωθεί και άλλες φορές χωρίς να φτάνουν στα ώτα των κρατούντων αλλά και των… σοφών του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Και φυσικά δεν ισχύουν μόνον για τα σχολεία της Μεσσηνίας αλλά και για την Αργολίδα που υπηρετώ εγώ ως φιλόλογος αλλά και για ολόκληρη την Ελλάδα και όχι μόνον. Τα ίδια συμβαίνουν και στην Εσπερία, όπου επίσης εκδηλώνονται ποικίλες αντιδράσεις. Το συμπέρασμα πάντως είναι πως όσο φτωχαίνει η γλώσσα φτωχαίνει και η σκέψη, η κρίση, ο προβληματισμός. Κι αφού η διάγνωση υπάρχει, η μη λήψη μέτρων σημαίνει συναίνεση σ’ αυτήν τη συστηματική προσπάθεια υποδούλωσης των λαών μέσω της ηλιθιοποίησής τους.
Η αντίσταση στην ηλιθιότητα είναι πλέον όρος και προϋπόθεση κάθε απελευθερωτικής απόπειρας. Είναι όμως και όρος επιβίωσης σε μια εποχή που παρά την τεχνολογική πρόοδο βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην πνευματική, κοινωνική, περιβαλλοντική και ηθική βαρβαρότητα.
manitaritoubounou Λέει:
Ιανουάριος 28, 2008 στο 11:05 π.μ. e
@ Αγαπητέ μου Τάσο
η απόσταση μέχρι το Π.Ι. διαμεσολαβείται από συμφέροντα ποδηγέτησης της πλήρους και ελεύθερης νόησης και ελπίδας των μαθητών.
Όταν αυτό καμφθεί, έ τότε θα έχουμε ελπίδες για θεσμική προσπάθεια. ΄Εως τότε ας αρκεστουμε στην ερασιοτεχνική και κινηματική…
Συμφωνώ λοιπόν στην “…αντίσταση στην ηλιθιότητα…”, που όμως γι αυτούς είναι η εξυπνάδα στα σχέδιά τους…